The Necks są w rodzinnej Australii grupą kultową. Chris Abrahams (fortepian), Tony Buck (perkusja) i Lloyd Swanton (bas) tworzą muzykę, wymykającą się wszelkim sztywnym określeniom. Ci trzej muzycy należą do najbardziej szanowanych australijskich instrumentalistów, działając od lat na każdym polu - od popu po awangardę. Razem lub osobno zaliczyli udział w sesjach ponad dwustu albumów, ale muzyka The Necks jest odległa od wszystkiego, czym do tej pory się zajmowali. Długie kompozycje Australijczyków zniewalają swym urokiem i natarczywym, głebokim groove'em. The Necks są niezwykłym zjawiskiem, czerpiącym z awangardy, minimalizmu, ambientu i jazzu, a jednak zdecydowanie oryginalnym.
Formuła tria opiera się na bardzo długich improwizacjach, które charakteryzują się powolnym, stopniowym rozwijaniem i transformacją tematów wyjściowych. Tematy te bywają bardzo różne, także właśnie specyficzne podejście do muzycznego czasu konstytuuje styl grupy. Istotą występów The Necks jest improwizacja zmierzająca do organicznego rozwoju stworzonego na początku motywu, przy czym ważnymi wyznacznikami obranej przez nich metody jest oszczędność, prostota, repetycja. Mimo mistrzowskich umiejętności każdego z muzyków, brak w muzyce tria solowych popisów, najważniejsza jest dyscyplina obranej drogi. Wszystko to prowadzi do transowej, hipnotycznej formy i sprawia, że koncerty The Necks są absolutnie wyjątkowym przeżyciem.
Unclassifiable, the Necks stand aside any other musical act Australia has gave birth to. Neither jazz nor rock, this deceptive piano trio has kept a single line of conduct throughout its career. They usually start playing a very basic melodic and rhythmic figure, and then keep going at it for an hour, gradually introducing microscopic changes and variations. Some critics have compared them to Krautrock groups like Can and Faust. Others find similarities in the works of minimalist composers like LaMonte Young, Tony Conrad, even Philip Glass.
The Necks were formed in Sydney, Australia, back in 1987. The original lineup of pianist Chris Abrahams, bassist Lloyd Swanton, and drummer Tony Buck remained stable, even though they all lead busy and highly different careers. Abrahams is an acclaimed session keyboardist who has released a couple of solo piano albums, has written music for film and television, and toured the world in 1993 with the rock group Midnight Oil. Swanton is a much in-demand session jazz bassist and a regular of the jazz festival circuit. He has played in the Benders and the Catholics, and accompanied Stephen Cummings and Sting. Buck spends most of his time in avant-garde circles, with multiple collaborations and projects. His best known engagements have include the trio PERIL and the klezmer-punk group Kletka Red...
The Necks' first album was released in 1989 in Australia and in 1996 on the label Private Music in the U.S. Right from the start, all the elements of the group's sound were firmly in place. The difference between Sex and the many other CDs they would record afterwards is the purity: The trio's hypnotic repetitive piece relies only on piano, bass, and drums; no electronics, extra keyboards, samples, or lengthy introduction. We would have to wait for Piano Bass Drums nine years later before they would come back to these essentials. Apart from the instrumentation, everything here is as one would expect from a Necks album. There is a single hour-long track, a two-bar motif repeated endlessly with minute variations "populating" it. Pianist Chris Abrahams remains self-effaced, keeping things very quiet. The light swing in Tony Buck's high-hat and Lloyd Swanton's bass give the piece a serious jazz feel - probably the reason why the group continued to be considered jazz, even though their music exists outside standard categories...(François Couture)
new link please!!! thanks!!!
OdpowiedzUsuń