(1998)
Ethno Trio Troitsa powstało w 1996 roku na Białorusi. Jego twórcą i opiekunem artystycznym jest Iwan Iwanowicz Kirczuk, starszy wykładowca wydziału kultury stołecznego uniwersytetu w Mińsku.
Nazwa "Troitsa" oznacza liczebnik trzy (czyli liczbę członków), ale też religijny termin "Trójca", co ma podkreślać zakorzenienie grupy w narodowej tradycji. Na pomysł utworzenia zespołu Iwan wpadł w 1986 roku gromadząc materiały na wyprawie etnograficznej w białoruskich wioskach. Powodowała nim głównie chęć spopularyzowania rodzimej muzyki ludowej, umieszczenia jej w bardziej uniwersalnym kontekście - do jej powstania przyczyniły się przecież wpływy różnych kultur krzyżujące się na terenie Białorusi przez stulecia. Zespół jest znany głównie poza granicami własnego kraju.
"Iwan Kirczuk -założyciel zespołu Troitsa , z wykształcenia dyrygent chóru i "pracownik kultury" swoje podyplomowe studia odbył w Białoruskim Instytucie Sztuki, Etnografii i Folkloru Białoruskiej Akademii Nauk. Specjalizacja: folklor. Potem przez 15 lat był kierownikiem Sekcji Rytuałów i Folkloru Mińskiego Studium Sztuki. W tym czasie opracował około trzydziestu rekonstrukcji zwyczajów i świąt ludowych oraz założył i kierował kilkoma laboratoriami edukacyjnymi i grupami folklorystycznymi ("Pradviesnie", Bliskavica", Dabradzieji", "Dziva"). W swojej pracy Kirczuk korzysta z nagrań archiwalnych i zebranych samodzielnie podczas ekspedycji, dzięki którym udało mu się również zgromadzić unikalne kolekcje strojów, przedmiotów domowego użytku, instrumentów i masek obrzędowych. Zna blisko 600 pieśni, a jako wykładowca kultury ludowej potrafi wybrać te najciekawsze (na swojej solowej płycie nagrał ich 33, każda inna i prezentująca inny pomysł aranżacyjny).
Zainteresowania lidera Trojcy muzyką, obrzędem i edukacją znalazły wyraz w pracy teatralnej. Przyczynił się on do wskrzeszenia XVI-wiecznego białoruskiego teatru kukiełkowego "Batlejka", a jako wicedyrektor Narodowego Centrum Pracy Twórczej Dzieci i Młodzieży prowadził teatr, w którym dzieci i młodzież od 4 do 15 lat mieli zajęcia razem ze znanymi rękodzielnikami w wieku ich dziadków. Teatr ów pracował na polu "aranżacji autentycznego folkloru z elementami współczesnej plastyki i muzyki rockowej". Tam też zaczęła swoją działalność Trojca, która do 1998 roku koncertowała już w 13 krajach. W międzyczasie Kirczuk wykładał etnologię i folklor na Białoruskim Państwowym Uniwersytecie Pedagogicznym, a za swoje projekty dostał nagrody Fundacji Sorosa i Forda." (Marcin Skrzypek, Gadki z Chatki nr 37 / czerwiec 2001)
Nazwa "Troitsa" oznacza liczebnik trzy (czyli liczbę członków), ale też religijny termin "Trójca", co ma podkreślać zakorzenienie grupy w narodowej tradycji. Na pomysł utworzenia zespołu Iwan wpadł w 1986 roku gromadząc materiały na wyprawie etnograficznej w białoruskich wioskach. Powodowała nim głównie chęć spopularyzowania rodzimej muzyki ludowej, umieszczenia jej w bardziej uniwersalnym kontekście - do jej powstania przyczyniły się przecież wpływy różnych kultur krzyżujące się na terenie Białorusi przez stulecia. Zespół jest znany głównie poza granicami własnego kraju.
"Iwan Kirczuk -założyciel zespołu Troitsa , z wykształcenia dyrygent chóru i "pracownik kultury" swoje podyplomowe studia odbył w Białoruskim Instytucie Sztuki, Etnografii i Folkloru Białoruskiej Akademii Nauk. Specjalizacja: folklor. Potem przez 15 lat był kierownikiem Sekcji Rytuałów i Folkloru Mińskiego Studium Sztuki. W tym czasie opracował około trzydziestu rekonstrukcji zwyczajów i świąt ludowych oraz założył i kierował kilkoma laboratoriami edukacyjnymi i grupami folklorystycznymi ("Pradviesnie", Bliskavica", Dabradzieji", "Dziva"). W swojej pracy Kirczuk korzysta z nagrań archiwalnych i zebranych samodzielnie podczas ekspedycji, dzięki którym udało mu się również zgromadzić unikalne kolekcje strojów, przedmiotów domowego użytku, instrumentów i masek obrzędowych. Zna blisko 600 pieśni, a jako wykładowca kultury ludowej potrafi wybrać te najciekawsze (na swojej solowej płycie nagrał ich 33, każda inna i prezentująca inny pomysł aranżacyjny).
Zainteresowania lidera Trojcy muzyką, obrzędem i edukacją znalazły wyraz w pracy teatralnej. Przyczynił się on do wskrzeszenia XVI-wiecznego białoruskiego teatru kukiełkowego "Batlejka", a jako wicedyrektor Narodowego Centrum Pracy Twórczej Dzieci i Młodzieży prowadził teatr, w którym dzieci i młodzież od 4 do 15 lat mieli zajęcia razem ze znanymi rękodzielnikami w wieku ich dziadków. Teatr ów pracował na polu "aranżacji autentycznego folkloru z elementami współczesnej plastyki i muzyki rockowej". Tam też zaczęła swoją działalność Trojca, która do 1998 roku koncertowała już w 13 krajach. W międzyczasie Kirczuk wykładał etnologię i folklor na Białoruskim Państwowym Uniwersytecie Pedagogicznym, a za swoje projekty dostał nagrody Fundacji Sorosa i Forda." (Marcin Skrzypek, Gadki z Chatki nr 37 / czerwiec 2001)
W 1997 roku Troitsa stała się popularna w Rosji, a w 1998 odbyła dużą trasę koncertową w zachodniej Europie: Holandii, Słowenii, Chorwacji, Niemczech i Portugalii. Oryginalne kompozycje, bogate instrumentarium, profesjonalizm widoczny w śpiewie Iwana i technicznych umiejętnościach towarzyszących mu muzyków, przyniosły grupie rozgłos i uznanie publiczności, zwłaszcza holenderskiej.
Troitsa od początku wykorzystywała nie tylko rodzime instrumenty ludowe, ale też te z innych stron świata, jednocześnie zachowując archaiczną białoruszczyznę w wykonywanych pieśniach. Krytycy określają ich styl jako "folk-fusion z domieszką muzyki świata". W 1998 zespół został dostrzeżony przez holenderską wytwórnię Pan Records, która zaproponowała mu kontrakt na wydanie debiutanckiego albumu zatytułowanego po prostu Troitsa. Po wydaniu płyty i zagraniu kilku koncertów na Białorusi i w Holandii doszło do twórczego rozłamu. Zespół na jakiś czas zawiesił działalność, koncertował tylko jego lider i założyciel Iwan Kirczuk. W 1999 roku pojechał do zniszczonej wojną Bośni z własnym programem dla dzieci, występował też z białoruskim teatrem "Batlejka". W tym samym roku ukazał się koncertowy album Troitsy z nagraniami z festiwalu "Oerol" w Holandii.
W 2000 roku Iwan wydał solowa płytę pod tytułem "Heritage of the Lost Villages" ("Dziedzictwo Zagubionych Wiosek"). Jesienią tegoż roku odrodzone w nowym składzie "Ethno Trio Troitsa" dało w Mińsku pierwszy występ. Nowymi członkami zespołu zostali Jurij Dmitriew, gitarzysta i uczeń Iwana Kirczuka, oraz perkusista Jurij Pawłowski, wcześniej muzyk zespołu "Kniaź Myszkin". "Zurawy", pierwsza płyta odnowionej formacji, została wydana w Holandii w 2001 roku. W tym czasie zespół intensywnie koncertował, jednocześnie przygotowując materiał na nowy album. Rok 2002 przyniósł ważne dla grupy wydarzenia: "Ethno Trio Troitsa" odwiedziło "Rain Forest", znaczący festiwal muzyki etnicznej w Malezji, oraz, mimo swojej folkowej orientacji, uczestniczyło w nagraniu białoruskiego albumu - hołdu dla grupy Depeche Mode.
Troitsa od początku wykorzystywała nie tylko rodzime instrumenty ludowe, ale też te z innych stron świata, jednocześnie zachowując archaiczną białoruszczyznę w wykonywanych pieśniach. Krytycy określają ich styl jako "folk-fusion z domieszką muzyki świata". W 1998 zespół został dostrzeżony przez holenderską wytwórnię Pan Records, która zaproponowała mu kontrakt na wydanie debiutanckiego albumu zatytułowanego po prostu Troitsa. Po wydaniu płyty i zagraniu kilku koncertów na Białorusi i w Holandii doszło do twórczego rozłamu. Zespół na jakiś czas zawiesił działalność, koncertował tylko jego lider i założyciel Iwan Kirczuk. W 1999 roku pojechał do zniszczonej wojną Bośni z własnym programem dla dzieci, występował też z białoruskim teatrem "Batlejka". W tym samym roku ukazał się koncertowy album Troitsy z nagraniami z festiwalu "Oerol" w Holandii.
W 2000 roku Iwan wydał solowa płytę pod tytułem "Heritage of the Lost Villages" ("Dziedzictwo Zagubionych Wiosek"). Jesienią tegoż roku odrodzone w nowym składzie "Ethno Trio Troitsa" dało w Mińsku pierwszy występ. Nowymi członkami zespołu zostali Jurij Dmitriew, gitarzysta i uczeń Iwana Kirczuka, oraz perkusista Jurij Pawłowski, wcześniej muzyk zespołu "Kniaź Myszkin". "Zurawy", pierwsza płyta odnowionej formacji, została wydana w Holandii w 2001 roku. W tym czasie zespół intensywnie koncertował, jednocześnie przygotowując materiał na nowy album. Rok 2002 przyniósł ważne dla grupy wydarzenia: "Ethno Trio Troitsa" odwiedziło "Rain Forest", znaczący festiwal muzyki etnicznej w Malezji, oraz, mimo swojej folkowej orientacji, uczestniczyło w nagraniu białoruskiego albumu - hołdu dla grupy Depeche Mode.
W 2003 roku grupa koncertowała na Białorusi, a także na festiwalach w Polsce, na Węgrzech, Litwie, w Bośni i Estonii. W 2004 roku kontynuowali występy tak w rodzinnym kraju jak i poza jego granicami, a latem ukazał się kolejny ich album, zatytułowany "Sem". Płyta została w całości nagrana na Białorusi, zespół tym razem miał do swojej dyspozycji jedno z najlepszych studiów nagraniowych w Mińsku. Koniec 2004 roku przyniósł jeszcze jedno wydawnictwo - soundtrack do filmu dla dzieci "Mali Uciekinierzy", w którym Iwan Iwanowicz zagrał nawet epizodyczną rólkę. (serpent.pl)
Iwan Kirchuk - lead vocal, autentic music instruments;
Yuri Dmitriev - lead guitar, vocal;
Yuri Pavlovski - percussion, drums
Yuri Dmitriev - lead guitar, vocal;
Yuri Pavlovski - percussion, drums
(2001)
Troitsa is a trio from Belarus that was started in 1996. The first time I saw the trio play was in 2001 at the Folkwoods festival in Holland where the band became one of the highlights of the festival. I remember that even years later people were talking about the intense, almost mystical performance this band gave. In 2006 they returned to the festival, again with great success. Their first two cd’s were also recorded in Holland and published on the Dutch pan label, not easy to find but worth the search. The trio’s front man Ivan Kirchuk is a multi instrumentalist and singer who has a deep, warm voice. Besides him the band exists out of Yury Dzmitrieu on several string instruments and Jury Paulouski who is the percussionist of the band. The 7 album is a release from 2007 on the Russian Sketis label with recordings from 2004. It’s a fascinating album with dark, dreamy Russian psych-folk full of unexpected twists, strange sounds and some haunting music. It has elements of not only the Russian culture, but I hear light oriental, Balkan and Scandinavian influences. Their latest album Son Trava is published on a Polish label. This album has a more polished sound, without loosing this typical Troitsa sound. It has a more folk-rock orientated sound, but again with such a drive, such a tension in the music that I’m locked to the speakers for the whole hour this CD takes. It’s probably their most balanced album until today, with some fabulous arrangements, rhythms and vocal work. For all those who like experimental, dark-Russian folk, buy them both! You won't find music of this quality, with such an unique identity that often.
link in comments
link in comments
link
OdpowiedzUsuńŚwietnie,że niezależnie od niezbyt sprzyjających warunków politycznych panujących na Białorusi twórczość m.in. takich wykonawców kwitnie.To mimo wszystko jednak dobrze rokuje.
OdpowiedzUsuń