Kiedy w połowie lat sześćdziesiątych w Ameryce rodził się nurt psychodelii, jego nierozerwalną częścią była muzyka. Idea wolności, w tym muzycznej, całkowitego oderwania się od rzeczywistości, czasu, przestrzeni (w czym, jak powszechnie wiadomo, pomagały liczne środki psychotropowe) a nawet znajomości warsztatu muzycznego, doprowadziła do ograniczenia rozwoju i wtórnie do samozagłady. Tylko niewielu udało się przetrwać. Do takich, niewątpliwie, należy ten wspaniały "popołudniowy" album.
Początki jego powstania, należy wiązać z dwoma wydarzeniami: przypadkowym spotkaniem przez członków grupy Egg, Peter Wicker'a, właściciela Studio 19 oraz działalnością muzyczną grupy Uriel. Ta ostatnia, utworzona została pod koniec 1967 roku przez dwu muzyków:
STEVE HILLAGE'a (ur.1951 ~ g, voc) oraz MONT CAMPBELLa (a właściwie Martin Montgomery ~ Campbell' a ur.1950 ~ bg, g, p). Pozostałymi członkami grupy zostali: DAVE STEWART (ur.1950 ~ org) i pozyskany przez ogłoszenie w "Melody Maker", CLIVE BROOKS (dr).
Nazwę grupy zapożyczono od imienia, jednego z archaniołów, a żródłem, według relacji Stewarta, był poemat J.Miltona "Raj utracony". Debiut grupy odbył się w młodzieżowym klubie w Sheen, a repertuar grupy stanowiły przeróbki utworów J.Hendrix'a i grupy Nice. Jednak z czasem, członkowie zespołu zaczęli tworzyć własny repertuar a nawet nagrali ("Egoman") płytę demo, która do chwili obecnej, nie została oficjalnie wydana**. Lato 1968 roku przyniosło występy w Ryde Castle Hotel, na wyspie Wight, zakończone odejściem Steve Hillage'a, który podjął naukę na Kent University w Cantenbury. Pozostali członkowie zespołu postanowili nie przerywać działalności muzycznej i występowali jako trio. Dzięki przypadkowej znajomości z Bill Jellettem, grupa rozpoczęła występy w sławnym klubie The Middle Earth. Za namową, Dave Howsona i Paul Waldena, którzy podjęli funkcję opiekunów grupy, dochodzi do zmiany nazwy na EGG (styczeń 1969). Po licznych zabiegach muzycy podpisują umowę z wytwórnią nagraniową Decca, czego efektem było nagranie pierwszej płyty. W tym samym czasie muzycy byli częstymi gośćmi baru kawowego na Gerrard Street, w którym pracowała jako kelnerka, żona B.Jallett'a. Tam też poznali właściciela małego studia nagraniowego, Peter Wickera. Pewnego razu zadzwonił on do członków grupy z propozycją nagrania płyty w konwencji rocka psychodelicznego. Był jednak pewien warunek. Koszt nagrania nie mógł przekroczyć 250 funtów. Był jeszcze jeden problem. Muzycy Egg związani byli umowa z wytwórnią Decca Record. Oba problemy rozwiązano w dość prosty sposób. Całość materiału nagrano w jedno popołudnie w Studio 19 (Londyn, Denmark Street). Do nagrania płyty muzycy zaprosili swego dawnego kolegę, Steve Hillagea, a wszyscy przyjęli pseudonimy wraz z zmyślonymi biografiami. I tak: Sam Lee ~ Uff ~ to D.Stewart, którego pseudonim był nazwiskiem jego nauczyciela łaciny, Basil Downing ~ a właściwie C.Brooks, pseudonim od nazwiska nauczyciela matematyki, Simeon Sasparella to S.Hillage (przyjęcie takiego pseudonimu, przeuroczo tłumaczy Stewart: "nazwisko było dobre do testowania mikrofonów"). Czwarty członek zespołu to Njerogi Gategaka, a właściwie Mont Campbell, którego życiorys umieszczony na okładce płyty był najbliższy prawdzie (Campbell, rzeczywiście urodził się w Afryce i na poczatku lat 60 wyemigrował do Anglii).
Nazwa zespołu w/g relacji D. Stewart'a pochodzi od nazwy jednego z kraterów na ziemskim księżycu. Nagrany materiał muzyczny był bliski wcześniejszym dokonaniom grupy Uriel. Ciekawym jest również fakt, że rysunek z okładki płyty narysował sam D.Stewart, a gdy dokładnie się jej przyjrzymy, znajdziemy tam "magiczną" liczbę ~ 250 (chodzi oczywiście o budżet płyty ). Album wydany po raz pierwszy w 1969 roku, miał kilka legalnych i ... wiele nielegalnych wznowień. Przez długie lata był jedną z najbardziej poszukiwanych przez kolekcjonerów płyt, osiągając zawrotne ceny. Dalsze losy muzyków grupy Arzachel były nadzwyczaj barwne.
S.Hillage występował z grupą Khan, Gong, a od 1975 roku realizował swoje solowe projekty muzyczne, w tym jako producent innych wykonawców (K.Ayers, T.Banks, Blink, Can, Charlatans). Od początku lat dziewięćdziesiątych jest członkiem System 7. M.Campbell po rozpadzie grupy Egg w 1972 roku, współpracował z Hatfield & the North, National Health, Mosaic i realizował swe własne projekty. C.Brooks przez dwa lata współpracował z Grounghogs, a później Liar. D.Stewart od 1972 roku grał wspólnie z Ottawa Music Company, Khan, Hatfield& the North, Gong, National Health, Bruford, Rapid Eye Movement, nagrywał płyty solowe oraz był współtwórcą popowego !!! duetu Stewart ~Gaskin
Początki jego powstania, należy wiązać z dwoma wydarzeniami: przypadkowym spotkaniem przez członków grupy Egg, Peter Wicker'a, właściciela Studio 19 oraz działalnością muzyczną grupy Uriel. Ta ostatnia, utworzona została pod koniec 1967 roku przez dwu muzyków:
STEVE HILLAGE'a (ur.1951 ~ g, voc) oraz MONT CAMPBELLa (a właściwie Martin Montgomery ~ Campbell' a ur.1950 ~ bg, g, p). Pozostałymi członkami grupy zostali: DAVE STEWART (ur.1950 ~ org) i pozyskany przez ogłoszenie w "Melody Maker", CLIVE BROOKS (dr).
Nazwę grupy zapożyczono od imienia, jednego z archaniołów, a żródłem, według relacji Stewarta, był poemat J.Miltona "Raj utracony". Debiut grupy odbył się w młodzieżowym klubie w Sheen, a repertuar grupy stanowiły przeróbki utworów J.Hendrix'a i grupy Nice. Jednak z czasem, członkowie zespołu zaczęli tworzyć własny repertuar a nawet nagrali ("Egoman") płytę demo, która do chwili obecnej, nie została oficjalnie wydana**. Lato 1968 roku przyniosło występy w Ryde Castle Hotel, na wyspie Wight, zakończone odejściem Steve Hillage'a, który podjął naukę na Kent University w Cantenbury. Pozostali członkowie zespołu postanowili nie przerywać działalności muzycznej i występowali jako trio. Dzięki przypadkowej znajomości z Bill Jellettem, grupa rozpoczęła występy w sławnym klubie The Middle Earth. Za namową, Dave Howsona i Paul Waldena, którzy podjęli funkcję opiekunów grupy, dochodzi do zmiany nazwy na EGG (styczeń 1969). Po licznych zabiegach muzycy podpisują umowę z wytwórnią nagraniową Decca, czego efektem było nagranie pierwszej płyty. W tym samym czasie muzycy byli częstymi gośćmi baru kawowego na Gerrard Street, w którym pracowała jako kelnerka, żona B.Jallett'a. Tam też poznali właściciela małego studia nagraniowego, Peter Wickera. Pewnego razu zadzwonił on do członków grupy z propozycją nagrania płyty w konwencji rocka psychodelicznego. Był jednak pewien warunek. Koszt nagrania nie mógł przekroczyć 250 funtów. Był jeszcze jeden problem. Muzycy Egg związani byli umowa z wytwórnią Decca Record. Oba problemy rozwiązano w dość prosty sposób. Całość materiału nagrano w jedno popołudnie w Studio 19 (Londyn, Denmark Street). Do nagrania płyty muzycy zaprosili swego dawnego kolegę, Steve Hillagea, a wszyscy przyjęli pseudonimy wraz z zmyślonymi biografiami. I tak: Sam Lee ~ Uff ~ to D.Stewart, którego pseudonim był nazwiskiem jego nauczyciela łaciny, Basil Downing ~ a właściwie C.Brooks, pseudonim od nazwiska nauczyciela matematyki, Simeon Sasparella to S.Hillage (przyjęcie takiego pseudonimu, przeuroczo tłumaczy Stewart: "nazwisko było dobre do testowania mikrofonów"). Czwarty członek zespołu to Njerogi Gategaka, a właściwie Mont Campbell, którego życiorys umieszczony na okładce płyty był najbliższy prawdzie (Campbell, rzeczywiście urodził się w Afryce i na poczatku lat 60 wyemigrował do Anglii).
Nazwa zespołu w/g relacji D. Stewart'a pochodzi od nazwy jednego z kraterów na ziemskim księżycu. Nagrany materiał muzyczny był bliski wcześniejszym dokonaniom grupy Uriel. Ciekawym jest również fakt, że rysunek z okładki płyty narysował sam D.Stewart, a gdy dokładnie się jej przyjrzymy, znajdziemy tam "magiczną" liczbę ~ 250 (chodzi oczywiście o budżet płyty ). Album wydany po raz pierwszy w 1969 roku, miał kilka legalnych i ... wiele nielegalnych wznowień. Przez długie lata był jedną z najbardziej poszukiwanych przez kolekcjonerów płyt, osiągając zawrotne ceny. Dalsze losy muzyków grupy Arzachel były nadzwyczaj barwne.
S.Hillage występował z grupą Khan, Gong, a od 1975 roku realizował swoje solowe projekty muzyczne, w tym jako producent innych wykonawców (K.Ayers, T.Banks, Blink, Can, Charlatans). Od początku lat dziewięćdziesiątych jest członkiem System 7. M.Campbell po rozpadzie grupy Egg w 1972 roku, współpracował z Hatfield & the North, National Health, Mosaic i realizował swe własne projekty. C.Brooks przez dwa lata współpracował z Grounghogs, a później Liar. D.Stewart od 1972 roku grał wspólnie z Ottawa Music Company, Khan, Hatfield& the North, Gong, National Health, Bruford, Rapid Eye Movement, nagrywał płyty solowe oraz był współtwórcą popowego !!! duetu Stewart ~Gaskin
UZUPEŁNIENIE (IV.2010 rok)
Powyższy tekst napisany został w 2002 roku. Przez te kilka lat, na rynku płytowym pojawiło się kilka wydawnictw, o których muszę bezwzględnie napisać. W dniu 07.12.2007 roku, wtwórnia Egg Archive, której właścicielami są muzycy Arzachel / Egg , wydała pod numerem CD69-7201, płytę zatytułowaną "Arzachel Collectors Edition by Uriel". Zawiera ona utwory z płyty winylowej oraz nagrania demo dokonane w 1967 roku przez zespół Uriel (7.Introducing The Bass Guitarist 8.Egoman 9.Swooping Bill 10.The Salesman Song 11.Saturn, The Bringer Of Old Age 12.The Stumble). Kompakt ten, ukazał się w dwu wersjach - limitowanej, z autografami muzyków Arzachela i seryjnej. Zawiera również obszerną książeczkę opisującą dzieje zespołu. Ponadto, w 2008 roku, Estońska firma Piper, wydała kolejne kompaktowe wznowienie płyty, pod numerem 086 ("niebieskie", z nazwą grupy). (źródło)
Uriel were an English psychedelic/blues band formed in 1968, consisting of Steve Hillage (guitar/vocals), Dave Stewart (organ), Clive Brooks (drums) and Mont Campbell (bass/vocals). The band produced their sole album under the name Arzachel in June 1969.
Formed while Hillage, Campbell and Stewart were at the City of London School, they initially played covers of Cream, Jimi Hendrix, John Mayall & the Bluesbreakers and The Nice. After Hillage left in mid-1968 to attend university, the remaining trio began playing original material written by Campbell and Stewart. Bowing to pressure from their managers, they changed their name to Egg in early 1969. Shortly after Egg signed to Decca, a tiny company named Zackariya Enterprises gave the musicians an opportunity to record a psychedelic session for the burgeoning market. Since this was not "Egg material" (and besides, they were under contract now to Decca), Uriel re-united to produce their sole album in June 1969, a one-off psychedelic project under an assumed name Arzachel (named after a crater on the moon, itself named after a medieval Spanish astronomer). The musicians also used pseudonyms on the album, although their biographies each contain some measure of truth:
Formed while Hillage, Campbell and Stewart were at the City of London School, they initially played covers of Cream, Jimi Hendrix, John Mayall & the Bluesbreakers and The Nice. After Hillage left in mid-1968 to attend university, the remaining trio began playing original material written by Campbell and Stewart. Bowing to pressure from their managers, they changed their name to Egg in early 1969. Shortly after Egg signed to Decca, a tiny company named Zackariya Enterprises gave the musicians an opportunity to record a psychedelic session for the burgeoning market. Since this was not "Egg material" (and besides, they were under contract now to Decca), Uriel re-united to produce their sole album in June 1969, a one-off psychedelic project under an assumed name Arzachel (named after a crater on the moon, itself named after a medieval Spanish astronomer). The musicians also used pseudonyms on the album, although their biographies each contain some measure of truth:
- Simon Sasparella (Steve Hillage) - lead guitar and vocals. Sim was born in Seatoller, Cumberland in 1948, and has been playing guitar for 11 years. His dark Northern ruggedness is offset by the coolness of his manner. These two qualities are reflected in his playing – heavy, emotional work, and soft, subtle sounds. He believes that music is the only really physical art form – and is in a lifelong search for the ultimate musical power, on the same scale as the rocky Lake District crags from whence he came.
- Njerogi Gategaka(Mont Campbell) – bass guitar and vocals. Njerogi was born in Mzumi Springs, a small border town in the north of the Kenyan Rift Valley. He trained to be a Manjanga drummer for the local Kyuma dances, but came to England with family in 1962. He lived in Brighton for five years, then moved to London, where he formed Arzachel with Sim, Basil and Sam. He believes that music stems largely from the sexual urge, both of which have an integral part in rhythm, having been taught this as part of his drum training.
- Basil Dowling (Clive Brooks) – drums. Basil was born in Tottenham in 1947; as one would expect, he was an ardent Tottenham Hampton F.C. supporter in his younger days, but decided it would no longer be wise to go to football matches when his wiry bushy hair reached shoulder-length. He has been in seven groups, playing every conceivable style of music from dance band to skiffle. Basil is a heavy, violent drummer; he has been known to break fourteen sticks in as many bars. He believes that if it were not for Arzachel's music, his violence would still be expressed in seat-slashing and toilet-roll throwing.
- Sam Lee-Uff (Dave Stewart) – organ. Sam was born in Lewisham in 1949 – he could play the piano when only two years old, and began to take organ lessons at the age of seven. He was expelled from public school, and spent eight months living on crusts, playing a battered accordion on street corners. This he refers to as his "hang-up" period. When the Psychedelic scene began to blossom, Sam joined various unsuccessful groups. Arzachel was a result of meeting up with Sim and Njerogi. Sam's favourite artistes include Heinz; Mike Ratledge; Holst; P.J. Proby; Vincent Crane. He believes music to be an expression of one's inner being – this expression, he says, will lead to the ultimate spiritual liberation of one's personality.
The album Arzachel was recorded and mixed in a single session in London. The 'A' side has four songs, while the 'B' side consists of only two mind-bending psychedelic tracks, the longer of which is a 17-minute jam entitled 'Metempsychosis'. It was issued on the short-lived Evolution label (also home to the debut by Raw Material) and quickly became a collectors' item. A pirate version is thought to have circulated in the late 1970s, and it has been much bootlegged in more recent years. It was eventually released on CD by Demon Records in 1994. (wikipedia)
@ @ @ @
OdpowiedzUsuńjust to say hello. we've linked you to our blog spurensicherung.blogspot.com because we appreciate what you're doing. take a look and you might find us worthy for doing the same with us. Cheers, Lolly P.
OdpowiedzUsuń