Chrome - Alien Soundtracks (1978)


Chrome był zespołem rockowym założonym w San Francisco w Californii w 1976 roku. Muzyka tworzona przez Chrome zainspirowana była muzyką połowy lat siedemdziesiątych- punk rockiem i rockiem m.in. grupami takimi jak Hawkwind, Black Sabbath. Chrome dodatkowo wcielili do swojej muzyki syntezatory i sample. Często akcentowali tematy science fiction i paranoi.

Chociaż ich sukces w głównym nurcie był ograniczony, Chrome jest teraz uważany jako jeden z najwcześniejszych grup sceny industrialno rockowej.

Na Chrome początkowo składali się: Gary Spain (bas, gitara, śpiew) i Damon Edge (perkusja i syntezator). Szybko jednak zostali przyjęci John Lambdin (partie wokalne, gitara i bas) i Mike Low (gitara, syntezator, i bas). Gitarzysta Helios Creed dołączył wkrótce i od tego czasu pozostał rdzeniem Chrome, tuż obok Edge’a. Po opublikowaniu pierwszego LP, The Visitation, Low i Lambdin odeszli. Po drugim LP, Alien Soundtracks, Spain stał się mniej związany z zespołem. Między 1978 i 1982, Edge and Creed (w pewnym momencie z zespołem Stench Brothers, John i Hillary jako sekcja rytmu) wypuścili garść albumów. W „The secret history of rock” Helios Creed powiedział, że chcieli zrobić trochę „przerażającą, zabawną muzykę”. Ich doświadczalny rock odnosił się do fantastyki naukowej, alienacji i cynizmu.

Kiedy rozwiązali zespół w 1983 roku, Damon Edge kontynuował działalność pod tą samą nazwą, wynajmując kompletnie nowy zespół w Europie. Edge przeprowadził się do Francji i wydał kilka nagrań pod nazwą Chrome. Damon Edge zmarł w Los Angeles latem 1995 roku, z powodu niewydolności serca. Po śmierci Damon’a, Helios zebrał swoje siły i pod nazwą Chrome zaczął nagrywać nowy materiał. (lastfm)

Pierwszy album z Heliosem Creed na pokładzie tego lecącego donikąd statku kosmicznego. Płytę otwiera „Chromosome Damage” – prosty, niemal punkowy wykurw w stylu The Stooges, który jednak po 1,5 minuty milknie i nagle, po chwili ciszy, do gry wchodzi psychodeliczna, rozciągnięta gitara, przenosząca słuchacza w odległe rejony kosmosu. Takie bezceremonialne podejście do narracji muzycznej jest typowym składnikiem twórczości Chrome i decyduje niekiedy o postawie „love it or hate it”, jaką przyjmują odbiorcy w stosunku do tego zespołu. Klimat w obrębie, bądź co bądź, krótkich utworów może się zmienić nawet kilkakrotnie. W Chrome zawsze chodziło o radosną eksperymentację, o poszerzanie świadomości. Wraz z kolejnymi kawałkami atmosfera płyty zmienia się z punkowej w całkowicie porąbany, psychodeliczny jam. „Nova Feedback” to niepokojący, narkotyczny trip. „Pygmies in Zee Dark” to z kolei szalony kawałek, pełen industrialnych wtrętów, plemiennej rytmiki i wyjącej w konwulsjach, torturowanej gitary elektrycznej. „Slip it to the Android” wprowadza radosny nastrój za sprawą piskliwego i wyluzowanego, kosmicznego funku, który dominuje już niemal do końca albumu. (masterfule-magazine)


One of the original forefathers in the industrial boom of the 1980s, Chrome's amalgam of distorted guitars and vocals, samples from TV, and a raw punk aesthetic (inspired by the Stooges) became much more popular in the early '90s than it ever was while the band was around in the '70s and '80s. Although active for only six years, Chrome left behind a huge discography, including nine full LPs (several of which were released posthumously) and numerous EPs and singles.

Chrome were formed in San Francisco around 1977 by vocalist/drummer Damon Edge, vocalist/guitarist Mike Low, guitarist John Lambdin, and bassist Garry Spain; each played other instruments as well, including tape machines, electric violin, and Moog. Chrome's sound wasn't quite fully formed by the time of their first album, The Visitation; it's surprisingly poppy with few hints of what was to come, though an obsession with science fiction made its debut. Second album Alien Soundtracks was the true genesis for Chrome, thanks in part to new member Helios Creed, who joined after the departure of Low. Creed's grinding guitar attack and Edge's tape manipulation on tracks like "All Data Lost" and "Chromosome Damage" would characterize the Chrome sound for years to come. Lambdin and Spain virtually disappeared by 1979's Half Machine Lip Moves, and the industrial effects became even more experimental.

Chrome jumped to the major label Beggars Banquet/WEA in 1980 for third full-length Red Exposure, and the uncompromising sound was compromised slightly. The album wasn't a success, though, and the duo found itself on the Dossier label for 1981's Blood on the Moon. Creed and Edge added a rhythm section (Hilary and John Stench) for the album, and it proved to be their best effort. Though 1982 was the year of Chrome's breakup, it saw the release of 3rd from the Sun along with the compilation LP No Humans Allowed, which included the EPs Inworlds and Read Only Memory. Also in 1982, Chrome Box appeared, comprised of Alien Soundtracks, Half Machine Lip Moves, Blood on the Moon, and No Humans Allowed, plus the previously unavailable Chronicles, Vols. 1-2 LPs. Helios Creed began a successful solo career in 1985, while Damon Edge continued the Chrome name sporadically over the next ten years, until he died in the mid-'90s. (John Bush)

1 komentarz:

    Serpent.pl