Paweł Szymański - Partita i inne utwory (1994)



Paweł Szymański - polski kompozytor współczesny. Studiował kompozycję u Włodzimierza Kotońskiego (1974-78) i Tadeusza Bairda (1978) w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie, którą ukończył z wyróżnieniem. W 1976 brał udział w Międzynarodowej Letniej Akademii Muzyki Dawnej w Innsbrucku, a w latach 1978, 1980 i 1982 – w Międzynarodowych Kursach Wakacyjnych Nowej Muzyki w Darmstadt.

Współpracował ze Studiem Eksperymentalnym Polskiego Radia (1979-81), z Niezależnym Studiem Muzyki Elektroakustycznej (1982-84) i Studiem Muzyki Elektronicznej Akademii Muzycznej w Krakowie (1983). Dzięki stypendium im. Herdera w latach 1984-85 kontynuował studia u Romana Haubenstocka-Ramatiego w Wiedniu (...)

Muzyka Pawła Szymańskiego jest wykonywana na całym świecie (m.in. w Austrii, Wielkiej Brytanii, Kanadzie, Danii, Niemczech, Francji, Holandii, Japonii, na Węgrzech, w Meksyku, Szwecji, we Włoszech, w Stanach Zjednoczonych). Wiele utworów powstało na zamówienie europejskich instytucji i festiwali i zostało prawykonanych przez światowej sławy wykonawców. Do nich należy m.in.: "Partita IV" na orkiestrę (1986) – napisana na zamówienie północnoirlandzkiej rozgłośni BBC dla festiwalu muzyki współczesnej "Sonorities '87" organizowanego przez Queen's University w Belfaście, prawykonania na tym festiwalu dokonała Ulster Orchestra pod dyrekcją Lionela Frienda; "A study of shade" na małą orkiestrę (1989) – skomponowane na zamówienie Aldeburgh Festival, gdzie utwór został po raz pierwszy wykonany przez Britten-Pears Orchestra, dyrygował Richard Bernas; "Quasi una sinfonietta" na orkiestrę kameralną (1990) – dla zespołu London Sinfonietta, który prawykonał kompozycję w Queen Elizabeth Hall pod batutą Arturo Tamayo; "Sixty-odd pages" na orkiestrę kameralną (1991) – zamówione przez Südwestfunk Baden-Baden i prawykonane podczas Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej "Warszawska Jesień" przez Südwestfunk Sinfonieorchester Baden-Baden, dyrygowaną przez Mathiasa Bamerta; "Pięć utworów na kwartet smyczkowy" (1992) – powstałych na zamówienie rozgłośni BBC w Bristolu, pierwszy raz wykonanych również podczas Festiwalu "Warszawska Jesień" – grał Kwartet Śląski; "Koncert na fortepian i orkiestrę" (1994) – skomponowany na zamówienie Radio France i tam też prawykonany przez Ewę Pobłocką i Wielką Orkiestrę Symfoniczną Polskiego Radia pod dyrekcją Antoniego Wita; "Recalling a serenade" na klarnet, dwoje skrzypiec, altówkę i wiolonczelę (1996) – napisane na zamówienie Kuhmo Chamber Music Festival, w ramach którego prawykonania dokonał klarnecista Kari Kriikku i Kwartet Śląski.

W latach 1982-87 wykładał na Wydziale Kompozycji, Teorii i Dyrygentury Akademii Muzycznej w Warszawie. Jest członkiem Związku Kompozytorów Polskich. Był także członkiem Zarządu Głównego (1989-99), wiceprezesem (1991-94 i 1997-99) ZKP oraz członkiem Komisji Programowej Festiwalu "Warszawska Jesień" (1987, 1989-99). Wraz z Rafałem Augustynem, Stanisławem Krupowiczem i Lidią Zielińską założył w 1990 wydawnictwo muzyczne "Brevis". W 1997 z Krzysztofem Knittlem, Stanisławem Krupowiczem i Józefem Patkowskim zainicjował powstanie Fundacji Przyjaciół "Warszawskiej Jesieni".

W 2006 odbył się Festiwal Muzyki Pawła Szymańskiego, z którego w 2007 Polskie Wydawnictwo Audiowizualne wydało czteropłytowy album.

Twórczość Pawła Szymańskiego od chwili napisania w roku 1978 "Partity II" – pracy dyplomowej zamykającej okres studiów u Włodzimierza Kotońskiego – jest niezwykle jednorodna stylistycznie. Sam kompozytor stwierdził, że wcześniej poszukiwał wciąż nowych inspiracji, od "Partity II" natomiast obraca się w kręgu określonych idei muzycznych. Ten obszar można określić jako tworzenie nowego kontekstu z elementów języka tradycji. Wyjściowy materiał dźwiękowy utworów Szymańskiego ma korzenie w przeszłości, często nawiązuje do baroku, ale zawsze jest komponowany. W drugiej fazie procesu twórczego kompozytor to dźwiękowe tworzywo przetwarza, nadaje mu nową strukturę i proponuje słuchaczowi swoistą grę muzycznymi konwencjami.

Muzyka Pawła Szymańskiego jest niezwykle wyrafinowana, poddana zawsze ścisłej dyscyplinie technicznej. Mimo to zdumiewa różnorodnością emocji i nastrojów, sięgających od zmysłowej gry dźwiękowej do metafizycznej zadumy. (wikipedia)



Monograficzna płyta jednego z najwybitniejszych polskich kompozytorów czasu postmodernizmu - Pawła Szymańskiego. Kompozycje tu nagrane doskonale wyznaczają jego idiom kompozytorski, na który składają się przede wszystkim dwa elementy: faktura heterofoniczna oraz specyficzna technika surkonwencjonalizmu (określenie kompozytora), polegająca na ujawnieniu niejako jedynie fragmentów narracji muzycznej, tak, aby słuchacz musiał siłą wyobraźni zrekonstruować całość. Utwory charakteryzuje "poszarpany" tok rytmiczny oraz bogactwo środków kolorystycznych. W konsekwencji niezwykle wyrazisty, oryginalny styl kompozytorski Szymańskiego jest doskonale rozpoznawalny dla każdego, kto choć raz zetknął się z jego muzyką. Na płycie zostało zarejestrowanych pięć kompozycji Szymańskiego pochodzących z różnych okresów jego twórczości, w doskonałym wykonaniu polskich artystów.



Paweł Szymański was born on 28 March 1954 in Warsaw. In 1978 he completed (with distinction) his compositional studies under Włodzimierz Kotoński at the F. Chopin Academy of Music in Warsaw. He also studied under Tadeusz Baird (1978) and Roman Haubenstock-Ramati in Vienna (1984-1985, on a Herder scholarship). In 1976 Szyma ski took part in the International Summer Academy of Ancient Music in Innsbruck, and in 1978, 1980 and 1982 in the International Summer Courses of New Music in Darmstadt. He cooperated with the Independent Electroacoustic Music Studio (1979-81) and with the Studio of Electronic Music attached to the Academy of Music in Kraków (1983).

In the spring of 1987 his Partita IV was written for and first performed at the Sonorities'87 Festival in Belfast. In the same year an entire concert of his music was presented in the Warsaw Philharmonic Chamber Hall. He received the First Prize at the Young Polish Composers' Competition for Gloria (1979) and Fourth Mention in the category of Young Composers' Works at the UNESCO International Composers' Rostrum in Paris for the same work (1981). He also won a prize at the Competition for Composers of Sacred Music organized by Stuttgart's Internationale Bachakademie in 1985 for Lux Aeterna. In 1994 he received the Grand Prize of the Culture Foundation in Poland and is widely regarded as the most important composer in his generation in Poland.

His works have been performed in many countries including Poland, Austria, Britain, Canada, Czechoslovakia, Denmark, Germany, France, Holland, Hungary, Italy, Japan, Mexico, Sweden and the USA. In 1988 Szymański worked at the Electronic Music Studio at the Technical University in West Berlin, where he produced his tape piece Through the Looking Glass II. In the same year Prtita III was the joint winning work in the Benjamin Britten Composers Competition which resulted in Szymański being commissioned to write a piece for chamber orchestra by the Aldeburgh Festival - A Study of Shade for orchestra, which premiered in 1989. The "sur-conventionalist" (Szymański's term) or "postmodernist" orchestral work Quasi una Sinfonietta composed for the London Sinfonietta in 1990 plays with listeners' expectations arising from the patterns used in classical music (interrupted cadential progressions, irregular repetitions, puzzling fragmentation of texture made from recognizable gestures). This music is filled with irony and composed with audible quotation marks. (...)

Szymański's views about music notation and manuscripts has evolved through the years. His early published works were engraved by his Polish publisher, Agencja Autorska . The British publishing house, Novello (and later Chester Music who bought Novello) issued his scores in facsimile copies of the original manuscripts, with all their imperfections (several examples are on display). Finally, during the past five years, the composer has turned to writing on a computer (in the Finale program that allows one to make corrections, revisions and generate the parts).

Thus, the "manuscript" which at first was invisible and replaced by a perfectly clear print, and which became ubiquitous in the form of the facsimile edition, finally disappeared. It outlived its usefulness in the technologically advanced workshop of a computer-savvy composer. Yet, Szymański, like Górecki, collects the originals of his scores, giving away only pieces written for someone else, e.g. the Canon for Majka (1983) which has over 30 different solutions. (source)

1 komentarz:

    Serpent.pl