Początki Third Ear Band sięgają 1966 roku, kiedy to Glen Sweeney wraz z paroma muzykami zakłada w Canterbnury zespól The Giant Sun Trolley. W składzie tym sporo koncertują w londyńskich klubach, m.in. w legendarnym klubie UFO, gdzie dla szerszej publiczności zaistniały takie sławy jak Soft Machine czy Pink Floyd. Następnie przez krótki okres grają jako The Hydrogen Jukebox, po czym ostatecznie w 1968 roku zmieniają nazwę na Third Ear Band. W ten oto sposób powstał zespól niezwykle ważny w historii brytyjskiej muzyki eksperymentalnej a przez wielu uważany nawet za jednego z prekursorów ambitnej world music. Udało im się w znakomity i niepowtarzalny sposób połączyć muzykę improwizowaną z elementami muzyki średniowiecznej oraz brzmieniem indyjskich rag. Pośród sporej dyskografii zapoczątkowanej w 1969 roku albumem "Alchemy", mają także nagranie ścieżek dźwiękowych do filmów "Macbet" Romana Polańskiego oraz "Abelard and Heloise" dla niemieckiej telewizji. Grupa została oficjalnie rozwiązana w 1993 roku z powodu kłopotów zdrowotnych Sweeneya, które doprowadzają do jego śmierci w 2005 roku. Wcześniej, w 1997 roku w wyniku popełnionego samobójstwa umiera drugi z współzałożycieli grupy Paul Minns. Pozostawili po sobie muzykę z całą pewnością niełatwą, zapadającą jednak głęboko w świadomość słuchacza poszukującego nietypowych rozwiązań w muzyce.
Although they were loosely affiliated with the British progressive rock scene of the late '60s and early '70s, Third Ear Band was in some ways more of an experimental ensemble performing contemporary compositional work. For one thing, they didn't use electric instruments, or even guitars, instead employing violin, viola, oboe, cello, and hand percussion. More important, they didn't play conventional rock "songs." They featured extended instrumental pieces that often built up from a drone, or hypnotic pattern, to a dense, raga-like crescendo, somewhat in the manner of some of Terry Riley's work. Their "progressive rock" tag probably arose because they recorded for Harvest Records, Britain's leading art rock label, which was home to Pink Floyd, Kevin Ayers, Pete Brown, Edgar Broughton, and many other progressive acts.
The group was founded by drummer Glen Sweeney, who had roots in Britain's free jazz scene, and had played with an avant-garde ensemble, the Sun Trolley. Sweeney described Third Ear's music as "electric acid raga," although the electricity was shut off shortly after they formed, when their electronic equipment was stolen. Sweeney simply molded Third Ear into an acoustic ensemble, with the addition of oboe, violin/viola, and cello. The personnel (with the exception of Sweeney) would rotate over the next few years; their early albums were produced by Andrew King, who had helped manage Pink Floyd in their early days.
Commercial success, or even widespread underground success, was never in the offing for Third Ear Band, and one gets the feeling that was not ever a consideration. Their albums were too somber and experimental for the rock audience, and in the U.S., they are still only known to a very few. Their biggest coup was getting commissioned to score and perform the soundtrack to Roman Polanski's film version of Macbeth (issued on record as Music From Macbeth). The original incarnation of Third Ear Band disbanded in the early '70s. Surprisingly, they re-formed in the late '80s, and released a few albums that boasted sounds and ambitions that were similar to those found in their early work. (AMG)
link in comments
Hmm, nie znałem, ale z chęcią poznam.
OdpowiedzUsuń