Królestwo - Antracyt (2020)

Królestwo to założona w połowie 2016 trójmiejska grupa muzyczna, w skład której wchodzą muzycy takich formacji jak 1926, Hadal, Dule Tree, Pomelo Taxi, Baden Baden. Zespół eksploruje obszary z pogranicza math - noise - post rocka i yassu tworząc minimalistyczne, repetytywne struktury muzyczne.

Na początku 2017 r. zespół wydaje swą pierwszą płytę “Ćwiczenia repetytywne” (wyd. Music Is The Weapon) Zaskoczony bardzo pozytywnym przyjęciem postanawia od razu wiosną wyruszyć na krótką trasę koncertową po Polsce. Początek jesieni wieńczy wydaniem w sieci eksperymentalnego mini albumu “Słuchowisko”. Z nastaniem nowego roku formacja rozpoczyna pracę nad utworami na drugi album, które ostateczne szlify otrzymują podczas jesiennej trasy koncertowej w ramach Music Is The Weapon Tour. Rok 2019 to czas rejestracji i produkcji oraz trudnych decyzji co do przyszłości albumu. Ostatecznie na początku marca 2020 roku album “Antracyt” ląduje na platformie cyfrowej Bandcamp. Wkrótce potem zespół otrzymuje propozycję wydania albumu w formie fizycznej w wytwórni Gusstaff Records.

"Antracyt" to album instrumentalny, nagrany w najbardziej klasycznym, minimalistycznym składzie (gitara, bas, perkusja) pełen transowych i hałaśliwych odniesień zarówno do amerykańskiej szkoły noise jak i do europejskich tradycji krautrocka. Repetytywność nie oznacza tu jednak nudy, czy braku pomysłów. Grupa nie wpada przy tym w pułapkę patosu i pompatyczności, jak to się dzieje często u współczesnych post-rockowców, gdzie finał każdego utworu brzmi jak koniec świata. Nie ma tu armagedonu, jest pure guitar satisfaction. (gusstaff)

***

Królestwo is a band created in 2016, consisting of memebers of such groups as 1926, Dule Tree, Alterton. In their compositions, Królestwo balance between math, noise, post-rock and yass, whilst creating minimalistic repetitive musical structures.

Read More

Piotr Bussold & Bogdan Mizerski - Po/Między (2020)

 

An experimental project by two gentlemens: the poet - Piotr Bussold and Bogdan Mizerski - a double bass player, associated with the improvised and free jazz music scene. The self-released album contains one composition. Limited Art Edition of 10 copies (5 on black and 5 on clear vinyl). Each copy has a different graphic on the front cover made by Beata Żaczek - graphic designer and illustrator. It is a musical collage of sounds by Bogdan Mizerski to poems by Piotr Bussold - an extraordinary journey into the world of improvised music and experiments. This LP is not available for sale. Only for connoisseurs. From the information we have obtained, it is supposed to be soon available in a digital version, but we cannot promise it.

(Discogs)

Read More

The Psychic Paramount - Gamelan Into the Mink Supernatural (2005)

Grają głośno. Ich surowe i mocno zniekształcone brzmienie porównuje się często do takich formacji jak Acid Mothers Temple, Lightning Bolt, Boredoms i High Rise. Projekt powstał w Nowym Jorku 2002 po rozpadzie zespołu Laddio Bolocko. Grający w nim gitarzysta Drew St. Ivany i basista Ben Armstrong chcieli kontynuować muzyczną działalność, dlatego uformowali nowy post rockowy akustyczny skład. Wkrótce, wspierani przez perkusistę Tatsuya Nakatani, wyruszyli w bardzo udaną trasę po Europie. Nie tylko pozyskali grono fanów, ale także wrócili z gotowym materiałem na pierwsze koncertowe wydawnictwo: "Live 2002: The Franco-Italian Tour" (Bewilderment and Illumination), które wzbogacono materiałem video autorstwa filmowca Arana Tharpa, lecz wydano dopiero w 2005. Technicznie rzecz biorąc, wcześniej ukazał się album "Origins and Primitives, Vol. 1", jednak z artystycznego punktu widzenia to właśnie płyta koncertowa jako ta najbardziej reprezentatywna w tym czasie uchodziła za debiut The Psychic Paramount. Nakatani niestety opuścił grupę tuż po wspólnej trasie. Zastąpił go Jeff Conaway (Sabers), z którym koncertowali w Stanach w 2004 i nagrali pierwszą studyjną płytę: "Gamelan Into the Mink Supernatural" (2005). Ta sama wytwórnia zrobiła reedycję poprzedniego krążka: "Origins and Primitives Vol. 1 & 2" (2006). (www.2010.off-festival.pl)

The Psychic Paramount is an American experimental rock group from New York City that was formed in 2002.

The band was formed by guitarist Drew St. Ivany and bassist Ben Armstrong after the dissolution of noise rock band Laddio Bolocko. Beginning with solo acoustic recordings by St. Ivany, they soon booked a European tour with a very short time to find a drummer. Finding Tatsuya Nakatani, the band had less than a week to practice before setting out for multiple shows in France and Italy. From this tour came the CD Live 2002: The Franco-Italian Tour, featuring recordings at locations throughout the tour, as well as a Super 8 video shot by New York filmmaker Aran Tharp. Nakatani left the band soon thereafter, but a new drummer was found in Sabers drummer Jeff Conaway. The band went into the studio this time to record 2005's Gamelan Into the Mink Supernatural, released by No Quarter Records. In the spring of 2007 redoms and High Rise. The band have been chosen by Battles to perform at the ATP Nightmare Before, they toured the USA with Trans Am and Zombi.

In February 2011, the band released their long awaited second album, simply entitled "II" on No Quarter Records, to positive reviews.

The Psychic Paramount have a raw, loud and harshly distorted sound to their music, often compared to the likes of Acid Mothers Temple, Lightning Bolt, Boredoms and High Rise. The band have been chosen by Battles to perform at the ATP Nightmare Before Christmas festival that they co-curate in December 2011 in Minehead, England. (wikipedia)

Read More

Friction (1980)

...punkowo – noise’owa formacja Friction. Założyli ją Reck (voc, b) i Chiko Hige (dr, sax), którzy do ojczyzny powrócili prosto z Nowego Jorku gdzie grali w pierwszych składach tamtejszych formacji Teenage Jesus & The Jerks i The Contortions a więc duch nowojorskiej bohemy nowofalowej nie był im obcy. Do kapeli dołączył wkrótce gitarzysta Tsunematsu Masatoshi - aktywna i niekonwencjonalna postać tokijskiego undergroundu. Trio zaczęło koncertować a ich pierwsze  single „Crazy Dream” (1979) i „Pistol” (1980) oraz debiutancki album „Friction” (1980) zdecydowanie wpłynęły na rozwój lokalnej sceny. Później zespół zrealizował jeszcze kilka płyt coraz bardziej psychodelicznych i awangardowych a jedynym stałych członkiem pozostał Reck. Masatoshi w międzyczasie założył własny zespół E.D.P.S a Hige już w 1978 powołał niezależną wytwórnię Gozira. (Jarosław Sobkowiak - Historia Punk Rocka w Japonii, "Garaż” #21 w 2004 r.)

Originally formed in 1971 as an avant-garde music group by bassist Reck, saxophonist Chico Hige, and drummer Sakuro Watanabe in Tokyo, Japan. They changed the band's name to 3/3 in the mid 70s, and Reck and Chico later moved to the United States, where they would form the band Teenage Jesus and the Jerks with Lydia Lunch and James Chance, and later became the original founding members of James Chance and the Contortions before returning to Japan.

Renaming 3/3 to form Friction, they recruited guitarist Tsunematsu Masatoshi, who had studied art at the Tokyo National University of Fine Arts & Music. They released a live album and single in 1979, and their first studio album, Atsureki (軋轢, meaning 'friction' in Japanese) in 1980, produced by Ryuichi Sakamoto. Tsunematsu left the band in December 1980 to become an artist, and from then on Friction has had numerous guest instrumentalists for lives and studio releases, all revolving around frontman Reck. The live video titled Dumb Numb was directed by Sogo Ishii. In 1999, Friction went on hiatus when Reck started producing for other musicians, but restarted in 2006.

Read More

Eliane Radigue - Trilogie de la mort (1998)

Eliane Radigue to chyba najważniejsza kompozytorka powiązana z muzyką dronową. Lata poświęcone eksploracji róznego rodzaju syntezatorów doprowadziły ją do pozostania i zbadania granic jednego z nich, a mianowicie ARP 2500, z którym jest nierozerwalnie kojarzana. To właśnie z jego pomocą stworzyła swoje największe dzieła tj. Adnos czy Trilogie de la Mort. Dziś chciałbym napisać o drugim z nich. Trilogie de la Mort to trzy okołogodzinne utwory, których powstanie wiążę się ściśle z wieloletnią fascynacją Radigue buddyzmem i Tybetańską Księgą Umarłych. Sposób w jaki kompozytorka prowadzi narrację na tym albumie to dobry punkt wyjściowy do omówienia dzisiejszego hasła przewodniego jakim jest obecność. Już od pierwszych minut słychać bowiem, że Radigue nie zależy wcale na doprowadzeniu do jakiegoś kulminacyjnego punktu. Celem jest raczej zatracenie się w teraźniejszości, w chwili obecnej. Porzucenie rozmyślania o tym co już nastąpiło i co jeszcze nastąpi. Te dźwięki, w specyficzny sposób, walczą o uwagę słuchacza. Chcą by ten się w nich zatracił, wsłuchiwał w ich strukturę i barwę. Nie jest łatwo zachować skupienie przy tak mikroskopijnych i minimalnych zmianach, kiedy co chwilę atakuje nas kolejna dawka myśli i bodźców. A jednak warto wykazać się cierpliwością i zaangażowaniem. Jak mówi sama Radigue: “Moja muzyka może funkcjonować jako lustro odbijające mentalny stan słuchacza. Jest w stanie odtworzyć nastrój jaki ten w danej chwili posiada, ale by to osiągnąć, potrzeba otwarcia się na to doznanie, szczere wsłuchanie się w dzieło i poświęcenie mu swojej uwagi.” Kwestia obecności, przeżywania teraźniejszości w pełnym skupieniu to zresztą bardzo istotne zagadnienie. A przekaz Eliane Radigue doskonale to potwierdza. (Patryk Wojciechowski)

Read More