Robotobibok - Nawyki przyrody (2004)

Trzeci w dorobku wrocławskiej grupy album Nawyki Przyrody to jak dotąd najbardziej udana i jednolita płyta Robotobiboka. W muzyce zespołu więcej jest przestrzeni, powietrza, kompozycje wydają się bardziej uproszczone, a rola dęciaków nieco ograniczona. Tym razem Robotobibok napędzany jest głównie energią harmonijnie dopełniających się klawiszy - w tym dość archaicznych syntezatorów (m.in. nieśmiertelnego Mooga) - oraz znamiennej dla grupy gęstej post-jazzowej sekcji rytmicznej.

Całość, bardzo mocno zakorzeniona w stylistyce przełomu lat 60 i 70, chwilami przywodzi na myśl skojarzenia z twórczością grup z kręgu Canterbury. Decydują o tym nie tylko inspiracje muzyczne, lecz również stanowiąca miłe zaskoczenie warstwa techniczna nagrania. Nawyki Przyrody powstały bowiem w unikalnym analogowym studiu Obuh w Rogalowie, dzięki czemu udało się wydobyć - tak charakterystyczne dla nagrań sprzed ery cyfrowej - niezwykle klarowne, naturalne i soczyste brzmienie instrumentów.

Robotobibok

Ten romans z dawnymi brzmieniami nie oznacza jednak, że wrocławianie zamykają się w lamusie. Muzykę Robotobiboka nadal wyróżnia skłonność do awangardowych eksperymentów z elektroniką (jak w Tylko dla Zwierząt) oraz nu-jazzowy pazur (Zemsta Gniewosza). Jest w tej twórczości miejsce na improwizację (posłuchajcie np. 100000 lat grawitacji, 54 kW), ale nie przechodzi ona nigdy w dominujące solowe szaleństwo.

Robotobibok to machina w pełni zintegrowana i zestrojona, a przy tym niebezduszna. Umiejętność kreślenia pięknych, romantycznych wręcz, pejzaży demonstruje w nieco melancholijnym - oscylującym między psychodelią a rockiem progresywnym - finale (Jurij).

Nawykami Przyrody wrocławianie dowodzą, że są zespołem dojrzałym, świadomym zarówno własnych ograniczeń, jak i atutów. Potwierdzają jednocześnie swą światową klasę. Szkoda tylko, że za granicą są chyba bardziej znani i doceniani niż w kraju. (Tomasz Siwiec)

Artur Majewski - trumpet, electric piano
Maciej Bączyk - guitar, ARP Odyssey
Marcin Ożóg - double bass
Kuba Suchar - drums, MiniMoog

Wymiana tlenu na stacji MIR

Robotobibok (a blend of two Polish words for robot and skiver) was formed in 1998 in Wrocław, Poland. From the very beginning, their music has seemed to combine modern electronic music with the energy of improvised jazz. Strong and acoustic drums, double bass and trumpet intertwine with dreamy vibraphone, electric guitar and characteristic 70's analogue electronica.

The result evokes the atmosphere of 70's electric jazz and early electroacoustic experiments. The core of Robotobibok's music is their post-jazz rhythm section, ostensibly inspired by the newest electronica, but going further and building more intricate structures. Robotobibok also try to develop their own language in improvisation; individual instruments sometimes do solo, but none of them dominates in the end.

Kup płytę (buy it)

link in comments