Steamhammer rozpoczął działalność w czasach prawdziwego rockowo - bluesowego rozkwitu, czyli standardowo pod koniec lat sześćdziesiątych. Wtedy też wydali swoją pierwszą płytę, nazwaną po prostu 'Steamhammer'. Na tym krążku znalazł się utwór 'Junior's Wailing' często utożsamiany z twórczością Steamhammer, który przyprawił zespołowi bluesową łatkę; jednak nie da się ukryć, iż ich muzyka ma także wiele wspólnego z rockiem progresywnym; niektórzy nawet przypisują im etykietkę rocka psychodelicznego.
Mówiąc o Steamhammer trzeba pamiętać o płycie 'Reflection', gdzie zespół podjął się współpracy z B.B. Kingiem. Kolejnt album 'MK II' nie jest utrzymany w jednolitym stylu, ale z jego materiałem należy się zapoznać. Do zespołu dołączył w tym czasie między innymi Steve Jollife, zainspirowany muzyką jazzową, dodający do brzmienia formacji dźwięk saksofonu oraz fletu. Kompozycje 'Six Eight For Amiran' czy 'Johnny Carl Morton' brzmią co najmniej jak Iron Butterfly. Natomiast dla bluesmanów przemówi bardziej utwór 'Contemporary Chick Con Song' lub 'Blues for Passing people'. 'Another Travelling Tune' rozpoczynający się egzotycznym akcentem lecz przypominający w dalszej części również brytyjską, klasycznie-bluesowo-rockową grupę Savoy Brown, a kończący brzmieniem porządnego progresywnego grania, to ponad szesnastominutowa kompozycja, odzwierciedlająca moim zdaniem ogólny kształt płyty; jednym słowem zręczne połączenie wielu nurtów muzycznych.
Latem 1970 roku grupa nagrywa album - 'Mountains', obwieszczony "ostatnim albumem", o którym również dużo by opowiadać i w którym zespół powraca do bluesowych brzmień. Nabrał on rozgłosu dzięki utworowi 'Riding On The L&N'. Latem tego samego roku Steamhammer dało ostanie koncerty w Niemczech oraz w Beneluxie w pierwotnym składzie. Bradley i Pugh wraz z Louis'em Cennamo na basie podjęli się później reaktywacji, czego wynikiem był album 'Speech'.
W lutym 1972 roku zmarł Mick Bradley. Kilka lat poźniej Kieran White wydał solowy album 'Open Door'. Na tym kończy się dla mnie historia Steamhammer, bowiem pomimo, iż Martin Pugh i Louis Cennamo w 1975 roku załozyli zespół Armageddon, to odbiega on bardzo dalece od twórczości Steamhammer.
W 1999 roku wydawnictwo 'Repertoire' wydało kompilację utworów Steamhammer na płycie 'Junior's Wailing Steamhammer', ale czas zespołu zatrzymał się gdzieś w połowie lat siedemdziesiątych (lunatyka, blues.com.pl)
Na początku 1995 roku Kieran White napisał list do wytwórni Repertoire Records. Pisał go z Portland, w stanie Oregon, USA : "Byłem wokalistą w zespole Steamhammer. Przeniosłem się do Stanów Zjednoczonych, 13 lat temu, z Londynu. Nie pracuję już w biznesie muzycznym, ale jako kierowca ciężarówki - chociaż ciągle gram na moich instrumentach i KOCHAM MUZYKĘ i ZAWSZE BĘDĘ MUZYKIEM. Było dla mnie niespodzianką, gdy dowiedziałem się, że wydaliście album "Mountains" na kompakcie. Piszę do was, aby poprosić o egzemplarz albumu - nie słuchałem Steamhammer przez 20 lat lub więcej bez trzeszczenia płyty. Proszę, powiedzcie mi, ile by kosztowało przesłanie mi pudełka z 10 lub 20 kompaktami - i czy macie jakieś plakaty lub zdjęcia mojego zespołu? Jestem dumny z mojego czasu i z pracy ze Steamhammer i chętnie posłuchałbym muzyki, którą wtedy nagrałem, ponownie." Czy otrzymał upragnione płyty ? Jeśli nawet, to nie cieszył się nimi zbyt długo. Kieran White zmarł bowiem na raka w marcu 1995 roku. When all your friends are gone ...
Prezentowane nagranie koncertowe nie są najlepszej jakości, ale dla wielu fanów tego znakomitego zespołu będą miały kolekcjonersie znaczenie.
Mówiąc o Steamhammer trzeba pamiętać o płycie 'Reflection', gdzie zespół podjął się współpracy z B.B. Kingiem. Kolejnt album 'MK II' nie jest utrzymany w jednolitym stylu, ale z jego materiałem należy się zapoznać. Do zespołu dołączył w tym czasie między innymi Steve Jollife, zainspirowany muzyką jazzową, dodający do brzmienia formacji dźwięk saksofonu oraz fletu. Kompozycje 'Six Eight For Amiran' czy 'Johnny Carl Morton' brzmią co najmniej jak Iron Butterfly. Natomiast dla bluesmanów przemówi bardziej utwór 'Contemporary Chick Con Song' lub 'Blues for Passing people'. 'Another Travelling Tune' rozpoczynający się egzotycznym akcentem lecz przypominający w dalszej części również brytyjską, klasycznie-bluesowo-rockową grupę Savoy Brown, a kończący brzmieniem porządnego progresywnego grania, to ponad szesnastominutowa kompozycja, odzwierciedlająca moim zdaniem ogólny kształt płyty; jednym słowem zręczne połączenie wielu nurtów muzycznych.
Latem 1970 roku grupa nagrywa album - 'Mountains', obwieszczony "ostatnim albumem", o którym również dużo by opowiadać i w którym zespół powraca do bluesowych brzmień. Nabrał on rozgłosu dzięki utworowi 'Riding On The L&N'. Latem tego samego roku Steamhammer dało ostanie koncerty w Niemczech oraz w Beneluxie w pierwotnym składzie. Bradley i Pugh wraz z Louis'em Cennamo na basie podjęli się później reaktywacji, czego wynikiem był album 'Speech'.
W lutym 1972 roku zmarł Mick Bradley. Kilka lat poźniej Kieran White wydał solowy album 'Open Door'. Na tym kończy się dla mnie historia Steamhammer, bowiem pomimo, iż Martin Pugh i Louis Cennamo w 1975 roku załozyli zespół Armageddon, to odbiega on bardzo dalece od twórczości Steamhammer.
W 1999 roku wydawnictwo 'Repertoire' wydało kompilację utworów Steamhammer na płycie 'Junior's Wailing Steamhammer', ale czas zespołu zatrzymał się gdzieś w połowie lat siedemdziesiątych (lunatyka, blues.com.pl)
Na początku 1995 roku Kieran White napisał list do wytwórni Repertoire Records. Pisał go z Portland, w stanie Oregon, USA : "Byłem wokalistą w zespole Steamhammer. Przeniosłem się do Stanów Zjednoczonych, 13 lat temu, z Londynu. Nie pracuję już w biznesie muzycznym, ale jako kierowca ciężarówki - chociaż ciągle gram na moich instrumentach i KOCHAM MUZYKĘ i ZAWSZE BĘDĘ MUZYKIEM. Było dla mnie niespodzianką, gdy dowiedziałem się, że wydaliście album "Mountains" na kompakcie. Piszę do was, aby poprosić o egzemplarz albumu - nie słuchałem Steamhammer przez 20 lat lub więcej bez trzeszczenia płyty. Proszę, powiedzcie mi, ile by kosztowało przesłanie mi pudełka z 10 lub 20 kompaktami - i czy macie jakieś plakaty lub zdjęcia mojego zespołu? Jestem dumny z mojego czasu i z pracy ze Steamhammer i chętnie posłuchałbym muzyki, którą wtedy nagrałem, ponownie." Czy otrzymał upragnione płyty ? Jeśli nawet, to nie cieszył się nimi zbyt długo. Kieran White zmarł bowiem na raka w marcu 1995 roku. When all your friends are gone ...
Prezentowane nagranie koncertowe nie są najlepszej jakości, ale dla wielu fanów tego znakomitego zespołu będą miały kolekcjonersie znaczenie.
Kieran White - guitar, vocal, harmonica
Steve Davy - bass
Martin Pugh - guitar
Michael Rushton, Mick Bradley - drums
Martin Quittenton - guitar
Steve Jollife - sax
Steve Davy - bass
Martin Pugh - guitar
Michael Rushton, Mick Bradley - drums
Martin Quittenton - guitar
Steve Jollife - sax
Steamhammer was a blues-rock band from Worthing, England. The band was founded in 1968 by Martin Quittenton (guitar) and Kieran White (vocals, guitar, harmonica). The first stable lineup consisted of Quittenton, White, Martin Pugh (guitar), Steve Davy (bass), and Michael Rushton (drums).
This version of the band acted as backing band for Freddie King on one of his tours of England. The band's first album, the eponymous Steamhammer (aka Reflection), was released in 1969. It included covers of "You'll Never Know" by B. B. King and "Twenty Four Hours" by Eddie Boyd as well as original songs by White, Quittenton, and Pugh. Session musicians Harold McNair (flute) and Pete Sears (piano) also played on the album.
This album was not commercially successful, but the band became a popular live act, especially in West Germany. In the summer of 1969, Quittenton and Rushton left the band, and Steve Jolliffe (saxophone, flute) and Mick Bradley (drums) joined the band.
This version of the band recorded the album Mk II, released in 1969. It consisted entirely of original songs, and the musical style had more jazz and progressive rock influences. Jolliffe left the band in 1970. The remaining band members recorded the album Mountains, which was released in 1970. This album included a cover of "Riding on the L & N" by Lionel Hampton and seven original songs.
In 1971, White and Davy left the band, and Louis Cennamo (bass) joined the band. This lineup, along with session vocalist Garth Watt-Roy, recorded the album Speech, which was released in 1972. It consisted of three long, mostly instrumental songs.
Bradley died of leukemia on February 8th 1972, aged 25. A memorial concert took place at London's Marquee Club on March 14th, with appearances by fellow bands Atomic Rooster, Beggars Opera, If, and Gringo). Steamhammer carried on for a while with a new drummer, John Lingwood, and a lead singer, Ian Ellis (ex-Clouds). The new line-up debuted at London's Imperial College on May 3rd, followed by a European tour in May and UK tour in June. In June 1973, it was announced that they would now perform as Axis, playing their first gig under that name at the Marquee on June 15th. Quittenton rejoined, but the band split towards the end of 1973.
Pugh and Cennamo went on to play in Armageddon. After that band broke up, Cennamo joined Illusion and later worked with Jim McCarty in Stairway. White recorded a solo album, Open Door, which was released in 1975. White died in 1995 following an unsuccessful fight against cancer. Quittenton played guitar and co-wrote songs, including Maggie May and You Wear It Well on albums by Rod Stewart. Jolliffe joined Tangerine Dream in 1978 and played on the album Cyclone. Pugh appears to have been inactive in music after 1975, he did emerge to play guitar on sessions with American rock & roll band, 7th Order on their debut CD, The Lake of Memory - released in 2007. (wikipedia)
This version of the band acted as backing band for Freddie King on one of his tours of England. The band's first album, the eponymous Steamhammer (aka Reflection), was released in 1969. It included covers of "You'll Never Know" by B. B. King and "Twenty Four Hours" by Eddie Boyd as well as original songs by White, Quittenton, and Pugh. Session musicians Harold McNair (flute) and Pete Sears (piano) also played on the album.
This album was not commercially successful, but the band became a popular live act, especially in West Germany. In the summer of 1969, Quittenton and Rushton left the band, and Steve Jolliffe (saxophone, flute) and Mick Bradley (drums) joined the band.
This version of the band recorded the album Mk II, released in 1969. It consisted entirely of original songs, and the musical style had more jazz and progressive rock influences. Jolliffe left the band in 1970. The remaining band members recorded the album Mountains, which was released in 1970. This album included a cover of "Riding on the L & N" by Lionel Hampton and seven original songs.
In 1971, White and Davy left the band, and Louis Cennamo (bass) joined the band. This lineup, along with session vocalist Garth Watt-Roy, recorded the album Speech, which was released in 1972. It consisted of three long, mostly instrumental songs.
Bradley died of leukemia on February 8th 1972, aged 25. A memorial concert took place at London's Marquee Club on March 14th, with appearances by fellow bands Atomic Rooster, Beggars Opera, If, and Gringo). Steamhammer carried on for a while with a new drummer, John Lingwood, and a lead singer, Ian Ellis (ex-Clouds). The new line-up debuted at London's Imperial College on May 3rd, followed by a European tour in May and UK tour in June. In June 1973, it was announced that they would now perform as Axis, playing their first gig under that name at the Marquee on June 15th. Quittenton rejoined, but the band split towards the end of 1973.
Pugh and Cennamo went on to play in Armageddon. After that band broke up, Cennamo joined Illusion and later worked with Jim McCarty in Stairway. White recorded a solo album, Open Door, which was released in 1975. White died in 1995 following an unsuccessful fight against cancer. Quittenton played guitar and co-wrote songs, including Maggie May and You Wear It Well on albums by Rod Stewart. Jolliffe joined Tangerine Dream in 1978 and played on the album Cyclone. Pugh appears to have been inactive in music after 1975, he did emerge to play guitar on sessions with American rock & roll band, 7th Order on their debut CD, The Lake of Memory - released in 2007. (wikipedia)
link in comments
link
OdpowiedzUsuńpass: savagesaints
Ankh,
OdpowiedzUsuńSweet! I love this band but never knew any live recordings existed. Great post and thanks.
RF
You' re welcome @Record Fiend. I', glad You like it :)))
OdpowiedzUsuń