Tie Break & Jorgos Skolias - Poezje ks. Jana Twardowskiego (1995)

Tie Break – zespół jazzowy założony pod koniec lat 70. w Częstochowie. Zespół powstał w 1977 roku z inicjatywy gitarzysty Janusza "Yaniny" Iwańskiego i basisty Krzysztofa Majchrzaka. Wkrótce dołączyli flecista Grzegorz Chmielecki, nieżyjący już perkusista Czesław Łęk oraz saksofonista Piotr Leśniowski. Nazwę Tie Break autorstwa menedżera Marka Górniaka grupa przyjęła dwa lata później po opracowaniu materiału już z nowym członkiem – Antonim "Ziutem" Gralakiem i na potrzeby występu na festiwalu Jazz Juniors'80. Miejscem prób i pierwszych występów był ówczesny klub Wakans. Pierwszy duży koncert będący elementem przeglądu filmów inspirowanych twórczością Marka Hłaski grupa zagrała w ówczesnym kinie Relax.

W 1980 roku Tie Break wygrał festiwal Jazz Juniors w Krakowie, w tym samym roku został też laureatem festiwalu Jazz nad Odrą we Wrocławiu. Jesienią 1982 do zespołu dołączył Mateusz Pospieszalski. Jesienią 1983 Krzysztofa Majchrzaka zastąpił kontrabasista, wówczas jeszcze student Akademii Muzycznej w Katowicach – Marcin Pospieszalski.

Tie Break był uważany za objawienie tzw. generacji "young power", ale z powodu konfliktu z PAGART-em długo nie mógł nagrać płyty, utrudniano mu także udział w imprezach zagranicznych. Na podstawie nagrań muzycy z Tie Breaku zostali zakwalifikowani do festiwalu w Leverkusen. Formalne zaproszenie trafiło do Polskiego Stowarzyszenia Jazzowego i PAGART-u, zespół dowiedział się o nim półtora miesiąca po zakończeniu imprezy. Pierwsze profesjonalne nagrania muzycy mieli w Radiu Kraków, stało się to dzięki Antoniemu Krupie, który usłyszał ich podczas Jazz Juniors.

Z grupą współpracowali m.in.: Sarandis Juwanudis,Tomasz Stańko, Stanisław Sojka, Jorgos Skolias, Andrzej Urny, Andrzej Ryszka, Zbigi "Uhuru" Brysiak, Włodzimierz Kiniorski, a później także Amadeusz Kuba Majerczyk oraz Dariusz Makaruk. Obecnie muzycy zajęci własnymi projektami  artystycznymi zbierają się bardzo rzadko.

Jan Jakub Twardowski (ur. 1 czerwca 1915 w Warszawie, zm. 18 stycznia 2006 tamże) – ksiądz rzymskokatolicki, prałat honorowy Jego Świątobliwości, polski poeta, przedstawiciel współczesnej liryki religijnej. To z jego wiersza dedykowanego Annie Kamieńskiej pochodzi zdanie: Śpieszmy się kochać ludzi – tak szybko odchodzą.

Uczęszczał do Gimnazjum im. Tadeusza Czackiego w Warszawie, maturę zdał w 1936. W 1937 ukazał się pierwszy tomik jego wierszy pt. Powrót Andersena, nawiązujący do poetyki Skamandra. W tym samym roku rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim. W 1939 uzyskał absolutorium, a w 1947 obronił pracę magisterską. W czasie II wojny światowej, podczas której zaginął cały jego wcześniejszy dorobek poetycki, był żołnierzem Armii Krajowej, uczestniczył w powstaniu warszawskim. Wskutek przeżyć wojennych, w tym zniszczenia jego domu rodzinnego, w 1943 postanowił zostać księdzem.

W trakcie wojny w marcu 1945 zaczął naukę w tajnym Seminarium Duchownym w Warszawie. Naukę w seminarium kontynuował z przerwami do 1948, kiedy to 4 lipca przyjął święcenia kapłańskie. W tym też roku uzyskał tytuł magistra filologii polskiej za pracę Godzina myśli . Zaraz po studiach w seminarium przybył do parafii w Żbikowie k. Pruszkowa, gdzie był wikarym przez trzy lata. Zajmował się nauczaniem religii w szkole specjalnej. Od 1959 aż do emerytury był rektorem kościoła sióstr Wizytek w Warszawie, gdzie głosił kazania dla dzieci, którym później zadedykował m.in. zbiory:

Zeszyt w kratkę oraz Patyki i patyczki. Był również wieloletnim wykładowcą i wychowawcą pokoleń kleryków w warszawskim seminarium. Wcześniej, bo już pod koniec 1945, powrócił do publikowania wierszy. Jego twórczość trafiła wówczas m.in. na łamy "Tygodnika Powszechnego". Wielką popularność przyniósł mu wydany w 1970 tom Znaki ufności.

Zmarł wieczorem 18 stycznia 2006 w szpitalu przy ulicy Banacha w Warszawie. Pochowany w krypcie w Panteonie Wielkich Polaków, miejscu pochówku dla zasłużonych w Świątyni Opatrzności Bożej, zgodnie z życzeniem prymasa Polski kardynała Józefa Glempa, a wbrew ostatniej woli księdza Twardowskiego, który chciał być pochowany na warszawskich Powązkach.

Poezje ks. Jana Twardowskiego – album nagrany przez zespół Tie Break i Jorgosa Skoliasa, zawierający utwory oparte na wierszach ks. Jana Twardowskiego. Utwór "Żeby móc" zespół zadedykował Zofii Bigos.

Jorgos Skolias, który przez lata śpiewał z Tie Breakiem, miał program autorski w telewizji i nas do niego zaprosił. W czasie tego programu Jorgos podłożył niektóre wiersze ks. Twardowskiego do naszej muzyki i one niesamowicie pasowały. Potem dostaliśmy informację, że ks. Jan Twardowski to oglądał i podobało mu się. Pomyśleliśmy, że można by skojarzyć jego wiersze z naszą muzyką, ponieważ są bardzo proste i piękne. Ta dziecinność przekazu będzie bardzo dobrze konweniować z naszą muzyką. Wybraliśmy wiersze, które nam się podobały. — Janusz Iwański, Grzegorz Ułamek: Pięć okien czyli Próby złapania świeżego oddechu

Tie Break is a successful and "significant" Polish jazz rock group, formed in Częstochowa in 1977. The group was formed by guitarist Janusz Iwański and the bassist Krzysztof Majchrzak, and was soon joined by flute player Grzegorz Chmieleck. The current lineup includes Janusz Iwański, Marcin Pospieszalski, Antoni Gralak and Mateusz Pospieszalski. The group has performed at notable venues such as the Jazz Jamboree.

Jan Jakub Twardowski (June 1, 1915 – January 18, 2006) was a famous Polish poet, but, as he said of himself, he was a priest (of the Catholic Church) first of all. He was a chief Polish representative of contemporary religious lyrics. He wrote short, simple poems, humorous, sometimes with colloquialisms. He joins observation of nature with philosophical reflexion. Twardowski received many awards and medals for his output.