Jerzy Kucia (ur. 1942) – znakomity krakowski reżyser filmów animowanych i pedagog. Jest absolwentem Wydziału Malarstwa i Grafiki krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych (1967), gdzie uczył się w Pracowni Filmu Animowanego, którą od 1981 roku prowadzi.
W 1970 roku związał się z Studiem Filmów Animowanych w Krakowie, w którym dwa lata później zadebiutował filmem „Powrót”. Szybko został jego liderem, realizując wiele wspaniałych filmów: „Winda” (1973), „W cieniu” (1975), „Szlaban” (1977), „Krąg” (1978), „Okno” (1979), „Refleksy” (1979), „Wiosna” (1980), „Źródło” (1982), „Odpryski” (1984) i „Parada” (1986). Przyniosły mu one istną lawinę nagród festiwalowych, m.in. w Annecy, Chicago, Espinho, Grenoble, Huesca, Melbourne, Oberhausen, Toronto, Warnie i Krakowie.
Studio Filmów Animowanych zajmowało wówczas niezwykle ważne miejsce na mapie nie tylko polskiej, ale i światowej animacji. Powstawały w nim niemal wyłącznie filmy autorskie, które w blisko 30-letniej historii studia przy ulicy Kanoniczej przyniosły swoim twórcom 136 nagród i wyróżnień na międzynarodowych i krajowych festiwalach (duży w w tym udział Kuci). To osiągnięcie godne zapisania w księdze Guinnessa. Pod koniec lat osiemdziesiątych coś zaczęło się psuć, a nieudolne kierownictwo i transformacja ustrojowa, w wyniku której nawet animację autorską rzucono w wir gospodarki rynkowej, dokonały reszty zniszczenia – na początku nowego wieku słynne krakowskie Studio przestało istnieć.
Jerzy Kucia nie czekał na upadek Studia, usamodzielnił się produkcyjnie znacznie wcześniej. Już w realizowanym w 1992 roku w SFA filmie „Przez pole” pełnił rolę współproducenta. Samodzielnie wyprodukował swój następny film „Strojenie instrumentów”. Kolejne dzieła też przyniosły sukcesy, m.in. na festiwalach w Huesca, Kijowie, Lipsku, Ottawie, Szanghaju i Krakowie.
Filmy Jerzego Kuci pozbawione są akcji w tradycyjnym rozumieniu tego terminu. To kino filozoficznej refleksji, wnikające w obszary do tej pory nie penetrowane przez animację, jakim jest świat przeżyć wewnętrznych człowieka. Logikę następstw zdarzeń zastępuje artysta często logiką pamięci. To swoiste dokumenty ludzkiego wnętrza.
Dużo uwagi poświęca Kucia zakomponowaniu ścieżki dźwiękowej; muzyka, szmery, strzępki słów, dramaturgicznie użyte momenty ciszy sprawiają, że warstwa dźwiękowa, w pełni zespolona z wizualną, poszerza ją często o tzw. przestrzeń pozakadrową. Wszystkie jego filmy pochodzą z jednego pnia, jeden film wynika z drugiego. (portalfilmowy)
Jerzy Kucia, born in Poland in 1942, studied painting and art design at Cracow’s Art Academy and has produced thirteen animation films since 1972, in which he was responsible for the script, direction and animation, always enjoying working with representatives of the experimental polish music scene. His films were screened and received awards at many international festivals (e.g. Cannes, Oberhausen).
His films are not only complex and ambiguous technically. As far as form is concerned, they move between a reduced narrative-graphic approach and partly expressive abstraction. Atmospherically his works, often characterised as "emotional", move between distanced observation, poetry and existential exasperation, as regards content one can detect state descriptions, as well as metaphorically formulated statements (about life in general, the political system, the human nature, etc.).
Apart from his role as "avant-gardist of animation film" who consistently developed a personal language of images against the usual trends of animation film festivals, Jerzy Kucia is an exceptionally important international ambassador and supporter of animation film. For many years he represented Poland in the international ASIFA (for several years as vice president) and facilitated communication across the boundaries long before the collapse of the old political systems
Since 1980 he has directed the Department of Animation Film at Cracow’s Art Academy, where he hands on his stubborn attitude. (listal)
0 komentarze:
Prześlij komentarz