Album "nerve cell_0 (for cello and computer)" jak sama nazwa wskazuje to trzydziestokilkuminutowa kompozycja na wiolonczelę (Anton Lukoszevieze) i komputer (Karkowski).
Zbigniew Karkowski (1958-2013) urodził się w Polsce, w Krakowie, lecz wyemigrował z kraju już jako nastolatek. Mieszkał w Göteborgu, Amsterdamie, Berlinie, Paryżu, Los Angeles i Tokio, gdzie w końcu osiadł na stałe. Studiował kompozycję i sonologię w Polsce, Szwecji, Francji i Holandii. Mimo to do dziś przyznaje, że jedynym kompozytorem, który nauczył go czegokolwiek był Iannis Xenakis.
Karkowski był jednym z członków eksperymentalnej brytyjskiej formacji The Hafler Trio, która, słowami samego założyciela Andrew McKenzie "nie jest tym, czym wydaje się być i nigdy nie była". Z nimi nagrał płyty "Kill The King", "Mastery Of Money", "The Hafler Trio Play The Hafler Trio", "Masturbatorium", składankę "Apo Mikhanis" oraz "Fuck", Wraz z odejściem od H3O Karkowski aktywnie uczestniczył w licznych projektach, koncentrując się wokół artystów ze sceny noise, lub zwykłych eksperymentatorów na polu dźwięku, takich jak Merzbow, Kapotte Muziek, John Duncan, Tetsuo Furudate, Ulf Bilting, Phauss, David Kristian, Aube, Keiji Haino, Jim O'Rourke, Null/Zeni Geva, Otomo Yoshihide i wielu, wielu innych. Karkowski pojawiał się wielokrotnie na rozmaitych festiwalach (włączając w to hiszpański Sonar, Ars Electronica, czy nawet polski Audio Art). Prowadził liczne odczyty na wielu poważnych konferencjach na całym świecie, chociażby Contemporary Art & Technology w Australii.
Do jego stałych projektów muzycznych należy założony wraz ze Holendrem Edwinem van der Heide i Japończykiem Atau Tanaka projekt Sensorband, w którym artyści posługują się podczerwonymi czujnikami wzbudzającymi sygnały dźwiękowe wraz z przecięciem strumieni energii wychodzących ze specjalnie skonstruowanej ramy/klatki (Karkowski), sensorami ultradźwięków w połączeniu z kontrolerem DSP, umocowanymi w specjalnych rękawicach, które stale badają dystans pomiędzy rękami i generują sygnały audio (Heide), oraz BioMuse - systemem śledzącym sygnały neuronowe i kodującym je na dane cyfrowe zamieniane następnie na słyszalne dla ucha pasmo. Twórczość Sensorband znajduje się więc na styku najnowszych osiągnięć techniki oraz ruchu jako formy sztuki, przez co występy grupy stają się przedstawieniem nie tylko dla ucha.
Zainteresowanie najnowszymi osiągnięciami w muzyce widoczne jest też w kolaboracjach Karkowskiego z artystami z kręgu eksperymentalnej elektroniki, zrzeszonych w austriackiej wytwórni Mego (Fennesz, Pita, Rehberg & Bauer, General Magic itd.). Zbigniew Karkowski porusza się więc wśród muzyków którzy definiują na nowo pojęcie eksperymentu i progresywności; artystów, których twórczość dla jednych jest trudnym do zniesienia hałasem, podczas gdy dla samego Karkowskiego stanowi kontynuację dzieła dawnych akademickich mistrzów: Stockhausena, Xenakisa, Cage'a, czy Schaeffera. Jego muzyka, przytaczając słowa samego kompozytora, nie odwołuje się jednak do żadnej tradycji - historia i tradycja w rozumieniu cywilizacji zachodniej powinna zostać zniszczona. Czy Karkowski pisze tradycję od nowa? Jego konceptualna, czasami agresywna i trudna w odbiorze sztuka doskonale wpasowuje się w otaczającą rzeczywistość. Ale rzeczywistość nie naszą, polską. Rzeczywistość japońską: ultranowoczesną i pełną skrajności. Przenosząc na nasz grunt swoje doświadczenia estetyczne Karkowski rzuca słuchaczy na głęboką wodę, gdyż przynosi z Kraju Kwitnącej Wiśni muzykę jutra. (neurobot)
Anton Lukoszevieze jest litewskim wiolonczelistą, jednym z bardziej nowatorskich w swoim pokoleniu. Dla znawców hybrydy muzyki współczesnej (instrumentalnej) i eksperymentów z elektroniką, muzyk ten jawi się jako muzyk awangardowego bandu Zeitkratzer, który brał na pulpity kompozycje m.in. Stockhausena i Johna Cage'a.
Zbigniew Karkowski (born March 14, 1958 – December 12, 2013) was an international experimental musician and composer.
Karkowski was born on March 14, 1958 in Krakow, Poland. He studied composition at the State College of Music in Gothenburg, Sweden, aesthetics of modern music at the University of Gothenburg’s Department of Musicology, and computer music at the Chalmers University of Technology. After completing his studies in Sweden, he studied sonology for a year at the Royal Conservatory of Music in Den Haag, Netherlands. During his education, he also attended many summer composition master courses arranged by Centre Acanthes in Avignon and Aix-en-Provence, France, studying with Iannis Xenakis, Olivier Messiaen, Pierre Boulez and Georges Aperghis, among others.
He worked actively as a composer of both acoustic and electroacoustic music. He wrote pieces for large orchestra (commissioned and performed by the Gothenburg Symphony Orchestra), plus an opera and several chamber music pieces that were performed by professional ensembles in Sweden, Poland and Germany.
Along with Edwin van der Heide and Atau Tanaka, he was a founding member of “Sensorband.” In performances by this electroacoustic music performance trio, Karkowski “activated his instrument by the movement of his arms in the space around him; this cut through invisible infrared beams mounted on a scaffolding structure” (Tanaka 2012).
Karkowski lived and worked in Tokyo, Japan, for the last years of his life and was active in the underground noise scene there.
Karkowski died of pancreatic cancer in December, 2013. (wikipedia)
Cellist Anton Lukoszevieze is one of the most diverse performers of his generation and is notable for his performances of avant-garde, experimental and improvised music. He is unique in the UK through his use of the curved bow (BACH-Bogen), which he is using to develop new repertoire for the cello. Anton is the subject of several films by the renowned artist-filmmaker Jayne Parker and he is also a member of Zeitkratzer. In June 2009 he was awarded the 'Millennium Star' medal, for services to Lithuanian culture, by the Government of the Republic of Lithuania.
0 komentarze:
Prześlij komentarz