Rob Mazurek to chicagowski kornecista, kompozytor, improwizator i konceptualista, który ostatnio dość często gościł na łamach Nowej Muzyki. Nie tak dawno opowiadał o swoich ulubionych płytach roku 2013, a nieco wcześniej pojawił się w naszym cyklu „3 pytania”. Artystyczna płodność Mazurka jest na tyle wielka, że mógłby nią obdarować niejednego solistykę, duet czy cały big-band. W tym roku Amerykanin znalazł się na dwóch znakomitych albumach – „Primative Jupiter” i „Spiral Mercury” – sygnowanych nazwą Pharoah & The Underground, gdzie zaproszono do współpracy legendarnego Pharoah Sandersa, jak też wydał kolejną płytę projektu Chicago Underground Duo.
Od premiery tych wydawnictw minęło zaledwie kilka miesięcy, a już mamy zupełnie nowy materiał pt. „Return the Tides: Ascension Suite and Holy Ghost”. Okoliczności, w jakich powstawała ta płyta, wiążą się z bolesnym doświadczeniem, a mianowicie ze śmiercią jego matki Kathleen Mazurek, która zmarła w maju ubiegłego roku w wyniku choroby nowotworowej.
Na „Return the Tides…” Mazurkowi towarzyszą dobrze nam znani muzycy: Mauricio Takara (perkusja, Cavaquinho – instrument strunowy kształtem przypominający zmniejszoną gitarę, wokal), Guilherme Granado (syntezatory, sampler, wokal), ale też mniej znani, tacy jak: Thomas Rohrer (Rabeca – skrzypce pochodzące z północno-wschodniej Brazylii, elektronika, saksofon sopranowy, wokal), Rogerio Martins (perkusja, wokal), Rodrigo Brandão (wokal). Warto w kilku słowach nawiązać do osoby Thomasa Rohrera, który pochodzi ze Szwajcarii, ale od wielu lat mieszka w Brazylii. W ciągu ostatnich dwóch dekad szlifował swoje umiejętności w grze na instrumencie Rabeca. Jest też członkiem zespołów Trio TEC, Abaetetuba Collective i wielu innych.
Niemal od razu po pogrzebie Rob Mazurek wyjechał do São Paulo, aby wyrzucić z siebie cały smutek i żal oraz stworzyć kompozycje, będące wyrazem jego miłości do matki. Nawet na okładce longplaya mamy wizerunek Kathleen Mazurek wtopiony w tło, zaś tytuł pierwszego nagrania „Oh Mother (Angel Wings)” mówi sam za siebie i przenosi nas w niezwykle melancholijny, nastrojowy oraz ognisty świat free jazzowej improwizacji. Kolejne katharsis nadchodzi wraz z utworem „Return the Tides”, w którym brudne, chropowate i niewygodne brzmienia fantastycznie współgrają z partiami wszystkich instrumentów. Ten fragment kojarzy mi się nieco z grupą The Mahavishnu Orchestra i ich wyczynami z lat 70. (za sprawą brazylijskich skrzypiec Thomasa Rohrera grającego niczym Jerry Goodman czy Jean-Luc Ponty), jednak to Rob Mazurek i jego ekipa są bardziej dzicy i niepokorni.
W „Let the Rain Fall Upwards” mamy najwięcej elektroniki, sprzężeń, noise’u i loopów przemieszanych z improwizacją. Z kolei w utworze „Reverse the Lightning” najbardziej można poczuć gorący klimat Amazonii z okolic Manaus, gdyż muzycy z ogromną swobodą sięgają po muzyczne tradycje lokalnych kultur, choć nie są im obce wycieczki stylistyczne poza Brazylię.
Wydaje mi się, że Rob Mazurek powinien śmiało wypisywać recepty innym artystom na lek własnego wyrobu, którego działanie będzie podnosić poziom kreatywności. Patrząc na dyskografię Mazurka to wciąż się zastanawiam, jak on to robi, że wypuszcza kilka albumów rocznie i do tego nie traci na świeżości. Cztery kompozycje, jakie wypełniły „Return the Tides: Ascension Suite and Holy Ghost”, są tego świetnym dowodem. Amerykański kornecista pokazał, że potrafi tworzyć genialne tematy nawet w najcięższych momentach swego życia. Z drugiej strony nie ma czemu się dziwić skoro gra z tak fantastycznymi muzykami, jak Mauricio Takara, Guilherme Granado, Thomas Rohrer czy Rogerio Martins. Rob Mazurek konsekwentnie udowadnia, że bycie artystą poszukującym to proces zależny od wielu czynników np. intuicja i wyobraźnia. Oba te elementy u Mazurka urosły do miana nieosiągalnych i pozaziemskich form.--- Łukasz Komła
Od premiery tych wydawnictw minęło zaledwie kilka miesięcy, a już mamy zupełnie nowy materiał pt. „Return the Tides: Ascension Suite and Holy Ghost”. Okoliczności, w jakich powstawała ta płyta, wiążą się z bolesnym doświadczeniem, a mianowicie ze śmiercią jego matki Kathleen Mazurek, która zmarła w maju ubiegłego roku w wyniku choroby nowotworowej.
Na „Return the Tides…” Mazurkowi towarzyszą dobrze nam znani muzycy: Mauricio Takara (perkusja, Cavaquinho – instrument strunowy kształtem przypominający zmniejszoną gitarę, wokal), Guilherme Granado (syntezatory, sampler, wokal), ale też mniej znani, tacy jak: Thomas Rohrer (Rabeca – skrzypce pochodzące z północno-wschodniej Brazylii, elektronika, saksofon sopranowy, wokal), Rogerio Martins (perkusja, wokal), Rodrigo Brandão (wokal). Warto w kilku słowach nawiązać do osoby Thomasa Rohrera, który pochodzi ze Szwajcarii, ale od wielu lat mieszka w Brazylii. W ciągu ostatnich dwóch dekad szlifował swoje umiejętności w grze na instrumencie Rabeca. Jest też członkiem zespołów Trio TEC, Abaetetuba Collective i wielu innych.
Niemal od razu po pogrzebie Rob Mazurek wyjechał do São Paulo, aby wyrzucić z siebie cały smutek i żal oraz stworzyć kompozycje, będące wyrazem jego miłości do matki. Nawet na okładce longplaya mamy wizerunek Kathleen Mazurek wtopiony w tło, zaś tytuł pierwszego nagrania „Oh Mother (Angel Wings)” mówi sam za siebie i przenosi nas w niezwykle melancholijny, nastrojowy oraz ognisty świat free jazzowej improwizacji. Kolejne katharsis nadchodzi wraz z utworem „Return the Tides”, w którym brudne, chropowate i niewygodne brzmienia fantastycznie współgrają z partiami wszystkich instrumentów. Ten fragment kojarzy mi się nieco z grupą The Mahavishnu Orchestra i ich wyczynami z lat 70. (za sprawą brazylijskich skrzypiec Thomasa Rohrera grającego niczym Jerry Goodman czy Jean-Luc Ponty), jednak to Rob Mazurek i jego ekipa są bardziej dzicy i niepokorni.
W „Let the Rain Fall Upwards” mamy najwięcej elektroniki, sprzężeń, noise’u i loopów przemieszanych z improwizacją. Z kolei w utworze „Reverse the Lightning” najbardziej można poczuć gorący klimat Amazonii z okolic Manaus, gdyż muzycy z ogromną swobodą sięgają po muzyczne tradycje lokalnych kultur, choć nie są im obce wycieczki stylistyczne poza Brazylię.
Wydaje mi się, że Rob Mazurek powinien śmiało wypisywać recepty innym artystom na lek własnego wyrobu, którego działanie będzie podnosić poziom kreatywności. Patrząc na dyskografię Mazurka to wciąż się zastanawiam, jak on to robi, że wypuszcza kilka albumów rocznie i do tego nie traci na świeżości. Cztery kompozycje, jakie wypełniły „Return the Tides: Ascension Suite and Holy Ghost”, są tego świetnym dowodem. Amerykański kornecista pokazał, że potrafi tworzyć genialne tematy nawet w najcięższych momentach swego życia. Z drugiej strony nie ma czemu się dziwić skoro gra z tak fantastycznymi muzykami, jak Mauricio Takara, Guilherme Granado, Thomas Rohrer czy Rogerio Martins. Rob Mazurek konsekwentnie udowadnia, że bycie artystą poszukującym to proces zależny od wielu czynników np. intuicja i wyobraźnia. Oba te elementy u Mazurka urosły do miana nieosiągalnych i pozaziemskich form.--- Łukasz Komła
"I have always thought of the idea of passing as a beautiful thing, in which the soul or life force of the individual is somehow transferred to the immensity and brilliance of the entirety. The idea of Heaven and Hell (and everything inbetween) has always been a hallmark within the limited spectrum of what we humans can come up with and the idea of God or Gods has, for some, been an interesting way of putting a life and circumstances into some kind of mysterious belief system that can at times be fed off of and at times be fed to." – Rob Mazurek, excerpt from Return the Tides
Return The Tides is a deeply felt tribute and requiem for Rob Mazurek's mother, who died 2 weeks before this recording session. The album features Rob's group São Paulo Underground plus additional musicians:
Rob Mazurek - cornet, electronics, voice
Mauricio Takara - drums, cavaquinho (Brazilian ukelele), voice
Guilherme Granado - keyboards, synths, sampler, voice
Thomas Rohrer - rabeca (Brazilian folk fiddle), electronics, soprano saxophone, voice
Rogerio Martins-percussion, voice
Rodrigo Brandão-voice
The sound of Return The Tides is a hazy, gauzy collision of electronics, avant-garde jazz, tropicalia post-rock and noise, with a deep spiritual vibe that matches the subject matter.
The limited edition vinyl edition comes in a beautiful, gatefold jacket and is pressed on purple vinyl (Rob's mother's favorite color); it's a stunning package (source)
0 komentarze:
Prześlij komentarz