Roten Gitarren - Best Of (Czerwone Gitary)

Był taki czas w niezbyt odległej przeszłości, kiedy na naszym rodzimym rynku muzycznym działy się rzeczy przedziwne, niezwykłe a czasem kompletnie irracjonalne. Wykonawcy zagranicznych, którzy w jakiś sposób pojawiali się na polskiej scenie zdobywali popularność (graniczącą ze swego rodzaju ubóstwieniem) zbyli kompletnie nieznani poza Ludową Polską jak Afric Simone czy Drupi. Zastanawiające dla mnie było nie ich produkcje czy koncerty (z reguły grane z playbacku), ale kto ich w ogóle wynalazł i gdzie? My również mieliśmy exportowe"towary", które podbijały niewieście serca z zaprzyjaźnionych krajów. Tak było z grupą Czerwone Gitary, która zawojowała polską scenę rozrywkową i miała zastępy fanek.

Nie jest moim zamiarem pisanie krytycznego eseju poświęconego grupie. Z pewnością jest to jedna z najważniejszych grup beatowych w Polsce. W latach sześćdziesiątych była to grupa topowa, która produkowała przebój za przebojem, znane doskonale do dzisiaj. Lata 70-te to gorszy okres w karierze zespołu. Pamiętam, że dla mnie był to wówczas synonim kompletnej kichy, ale panie z sąsiedniej Niemieckiej Republiki Demokratycznej sikały w majtki patrząc w świdrujące i lśniące oczy Seweryna Krajewskiego. Dlatego Amiga postanowiła promować zespół. Nie znam rezultatów, ale wydano w NRD kilka singli i właśnie taką przekrojową płytę, którą tu prezentujemy.

Czerwone Gitary dla niemieckich robotnic odkrył Frank Schoebel. Ten legendarny łowca talentów z Rostocker Musiuca nie ograniczał się jedynie do bogatego w talenty rynku Niemieckiej Republiki Demokratycznej. Dobrze wiedział i czuł, że w kraju ich wschodnich sąsiadów musi drzemać jakiś ukryty talent o którym świat jeszcze nie słyszał. I proszę, na jednej z kolejnych edycji Festiwalu Piosenki w Sopocie zupełnie niespodziewanie pojawia się Frank Schoebel i od razu zauważa nasze Czerwone Gitary. Nie trzeba było długo czekać na decyzje Franka. Jeszcze tego samego roku nasi chłopcy stali sie naszym najlepszym materiałem eks-portowym i pod dobrze trafioną nazwą Roten Gitarren ruszyli na podbój Europy. Posłuchajcie eksportowych wersji ich przebojów. (sopocka odessa)

Takie ładne oczy (german version)

Czerwone Gitary (Red Guitars, Roten Gitaren) was one of the most popular rock bands in the history of Polish popular music. The band, playing rock music, was created in 1965 and its golden age was from 1965 to 1970. They were the Polish equivalent of the Beatles, many of their hits have become romantic classics in Poland; they were one of the most commercially successful Polish bands. The group extensively toured outside Poland (in Czechoslovakia, Hungary, USA, Germany and Soviet Union), however it has mostly disappeared from the Polish scene in 1980s. It returned in the 1990s but is mostly remembered for its older tunes.

Moda i miłość

In 1966 the group published their debute album To właśnie my (It's us), sold in 160 000 copies. In May 1967 they released their second album, Czerwone Gitary 2, sold in a record number (for Poland) of 240 000 copies. In the same year Krajewski received a special award at the National Festival of Polish Song in Opole (Krajowy Festiwal Piosenki Polskiej w Opolu). In 1967 Kossela left the band. In 1968 the band's third album was sold in 220 000 copies, and the band received an award in Opole for their song Takie ladne oczy (Such A Beautiful Eyes). In 1969 the band received a MIDEM award in Cannes for the largest number of discs sold in Poland up to that date; this was the same year that the Beatles received this award - which became one of the reasons Czerwone Gitary were known as the Polish Beatles. The same year the group received a special award from Billboard magazine, and in Poland, another award from Opole festival for Biały krzyż (White cross).

Matura

In 1970, the year the band recorded the highly acclaimed longplay Na fujarce (On the flute), Klenczon left the band. Krajewski took the lead but the band turned to mainstream folklore-tinged pop.

The group extensively toured outside Poland (in Czechoslovakia, Hungary, USA, Germany and Soviet Union), however it has mostly disappeared from the Polish scene in 1980s. Returned in the 1990s, and early 90s saw Kossela, Dornowski and Skrzypczyk resurrecting Czerwone Gitary. Krajeski refused to participate and even released a solo album credited to Czerwone Gitary by Seweryn Krajewski called Koniec (The End) thus trying to show the band could no longer exist, but the band was resurrected. At first it played the old hits; it's first new album since the 1970s was the ...jeszcze gra muzyka (...still plays the music) in 1998. In 2000 in a poll of Polish magazine Polityka Czerwone Gitary were selected as "One of the Best Polish Bands of the 20th Century". In 2005 a new song Senny szept (Sleepy whisper) took the fourth place in the Sopot International Song Festival. (wikipedia)

link in comments