Tomasz Stanko - Peyotl (1986)

Tomasz Stańko wywarł wielki wpływ na oblicze polskiego jazzu. Jest otoczony legendą w kraju, wysoko ceniony przez jazzmanów Europy. Jego koncerty stają się wydarzeniami artystycznymi. Urodził się 11 lipca 1942 r. w Rzeszowie. Podstawową szkołę muzyczną ukończył w Krakowie, w klasie fortepianu i skrzypiec. Pierwszy raz z nowoczesnym jazzem granym na żywo zetknął się na krakowskim koncercie Dave Brubecka. To był impuls, który wkrótce kazał Stańce uczyć się gry na trąbce, już po wpływem nowych idoli - Chat Bakera i Milesa Davisa. W tym czasie Kraków był Mekką polskiej muzyki synkopowanej. Grali tu Krzysztof Komeda, Andrzej Kurylewicz, Roman Dyląg, Wojciech Karczak... Przy ich muzyce dojrzewał młody trębacz, który ściągał na siebie uwagę, grając na jam session. W 1962 roku założył pierwszy zespół, The Jazz Darings, w składzie: Adam Matyszkowicz (Makowicz), Jacek Ostaszewski i Wiktor Perelmuter. W 1963 roku wystąpił w zespole Komedy na Jazz Jamboree. Potem rozpoczął współpracę z kwintetem Andrzeja Trzaskowskiego. Kolejnym etapem rozwoju artystycznego Stańki jest słynny kwintet. - Coś takiego zdarza się tylko raz - mówi muzyk. - Była to duchowo najbardziej moja, czy nasza, orkiestra. Jakoś tak razem się w niej powoli narodziliśmy... Kwintet nagrał wiele płyt: „Music for K.”, „Jazz Message wywarł wielki wpływ na oblicze polskiego jazzu. Jest otoczony legendą w kraju, wysoko ceniony przez jazzmanów Europy. Jego koncerty stają się wydarzeniami artystycznymi. Urodził się 11 lipca 1942 r. w Rzeszowie. Podstawową szkołę muzyczną ukończył w Krakowie, w klasie fortepianu i skrzypiec. Pierwszy raz z nowoczesnym jazzem granym na żywo zetknął się na krakowskim koncercie Dave Brubecka. To był impuls, który wkrótce kazał from Poland”, „Purple Sun”. (© Andrzej Tyszko)

Wystąpił na Festiwalu Muzyki Współczesnej Genewa ’68, Norymberga ’70, w Baden-Baden z Krzysztofem Pendereckim i Studiem Jazzowym Polskiego Radia pod dyrekcją Jana Ptaszyna Wróblewskiego. Na Jazz Jamboree ’74 Stańko przedstawił swój nowy projekt „Unit” stworzony z Edwardem Veselą i Adamem Makowiczem. Od 1978 r. trębacz zaczął solowe projekty np. słynne nagrania w Taj Mahal w Indiach. Wtedy też dał swoją, nowatorską definicję jazzu. - Jazz rodzi się w bólu - mówił. - Ból jest piękny. W życiu są dwie strony: jasność i ciemność. My jesteśmy raczej po tej drugiej stronie - bolesnej. Cierpienie jest dla mnie największą inspiracją, Muzyka Davisa, Coltrane’a - ludzi mi najbliższych, jest zawsze smutna. Pod niewątpliwym wpływem Milesa Stańko zwrócił się ku muzyce rockowej i założył grupę C.O.C.X. W latach 80. powstała zaś najciekawsza formacja trębacza - Freelectronic. Został po niej m.in. album „Witkacy/Peyotl” oraz nagrania podczas „Montreux Jazz Festiwal ’87”. Po rozwiązaniu zespołu Stańko występował w różnych składach, nagrywał płyty, muzykę do filmów i przedstawień.

Tomasz Stanko (born 11 July 1942 in Rzeszów) is a renowned Polish jazz trumpet player, composer, and pioneer of the jazz avant-garde. In the 1960s he was the leader of the quartet Jazz Darings, and later played in Trzaskowski’s and Krzysztof Komeda’s bands. In the period 1967–1973 he had his own quartet, one of the most renowned Polish modern jazz bands. Later he played with various musicians, and increasingly solo. In the 1990s he recorded on the prestigious Munich label ECM. Music composed for films and theatre holds an important place in Stańko’s work. He currently tours with the Simple Acoustic Trio, featuring Marcin Wasilewski. "Peyotl" was recorded in his the best jazz-rock project called Freelectronic band.

Personnel:

Tomasz Stanko - trumpet
Janusz Skowron - synthesizer Yamaha DX7
Antymos Apostolis - guitars, drums and percussion
Vitold Rek - electric and acoustic bass
Zbigniew Brysiak - percussion
Tadeusz Sudnik - synthi...aks
Andrzej "Major" Przybielski - trumpet
Marek Walczewski - voice

Stanislaw Ignacy Witkiewicz (Witkacy)

Polish painter, illustrator, and photographer, playwright and novelist, philosopher, art theoretician, and critic; member of the first-ever Polish group of avant-garde artists known as the Formists; author of the aesthetic theory of Pure Form; creator of the Firma Portretowa (Portrait Company). Born in 1885 in Warsaw, died in 1939.

The son of a Polish painter and a painter in his own right, Witkiewicz wrote over 30 plays between 1918 and his suicide in 1939. About a third of these are still unpublished, yet Witkiewicz, who was practically ignored in his time and left no direct disciples, now bestrides the avant-garde like a colossus, mysteriously arousing more excitement in young playwrights than practically any other 20th century writer, even O'Neill. His influence is perhaps magnified by the enthusiasm of European scholars, but his standing as progenitor of the avant-garde is unquestioned.

Witkiewicz is known for his outrageously extravagant scenes influenced by all kinds of cults and philosophical speculations. In "Tumor Brainiowicz," the overriding spirit is mathematics. The play was largely inspired by the life of German mathematician Georg Kantor, who proved infinity to be an actual value (as opposed to a more vague notion of the inestimable, or a philosophical notion of "nothing beyond") and died in a mental institution in 1918. With this play, Witkiewicz compares mathematical genius to the artistic kind. Brainiowicz' growing understanding of infinity is compared to a tumor which proliferates while the genius is subjected to a barrage of plots, subterfuges and attempts to steal "the power of math."

The daring, formative plays of Witkiewicz, including "The Metaphysics of a Two-Headed Calf" and "The Water Hen," have cast a long shadow over modernism and the avant-garde, but it's nearly impossible to find anything written on "Tumor Brainiowicz." Never before translated, it is virtually unknown in the English-speaking countries. But its style and viewpoint are Witkiewicz to a "W": it is filled with disturbing reflections on Man's existence, often delivered in dialogue whose madcap effervescence defies rational interpretation. In Witkiewicz' crazy, menacing world, scientists (like priests) are strange madmen, horrifying violence alternates with portentous scenes of inaction, and the universe is generally collapsing into ruins. All is imbued with the doctrine of "pure form," a concept that was passionately publicized by the Futurists, Cubists and rebellious artists of Krakow.

More information about Witkacy: info-poland

link in comments