Grupa powstała 22 czerwca 1960 r. przy Gdańskim Jazz Clubie z inicjatywy Franciszka Walickiego, jako kontynuacja rozwiązanego w 1959 r. zespołu Rhythm And Blues. Nazwę przejęto od barw klubu, którymi były kolory czerwony i czarny. Z muzyków Rhythm And Blues w nowym zespole znalazło się trzech wokalistów: Michaj Burano, Marek Tarnowski i Andrzej Jordan oraz pianista i kierownik muzyczny nowej formacji Zbigniew Garsen. Skład uzupełniali: Janusz Godlewski (wokal), Wiesław Bernolak (gitara), Wiesław Damięcki (kontrabas), Przemysław Gwoździowski (saksofon tenorowy; eks-Hot Combo) i Ryszard Żuk (wł. Ryszard Koziatko, perkusja).
5 lipca spisano program Czerwono-Czarnych, po czym grupa dała swój pierwszy koncert. Oficjalny debiut formacji miał miejsce 23 lipca 1960 r. w Klubie Studentów Wybrzeża "Żak" w Gdańsku. Grupa występowała m.in. na zlocie autostopowiczów w Jeleniej Górze, koncertowała w łódzkiem i kieleckiem. W 1961 r. skład Czerwono-Czarnych ulegał częstym zmianom. Wiosną grupa wyruszyła w trasę po Polsce. Ważnym wydarzeniem był udział formacji w telewizyjnym "Pegazie" oraz rejestracja debiutanckiej płyty dla Pronitu w Filharmonii Narodowej.
5 lipca spisano program Czerwono-Czarnych, po czym grupa dała swój pierwszy koncert. Oficjalny debiut formacji miał miejsce 23 lipca 1960 r. w Klubie Studentów Wybrzeża "Żak" w Gdańsku. Grupa występowała m.in. na zlocie autostopowiczów w Jeleniej Górze, koncertowała w łódzkiem i kieleckiem. W 1961 r. skład Czerwono-Czarnych ulegał częstym zmianom. Wiosną grupa wyruszyła w trasę po Polsce. Ważnym wydarzeniem był udział formacji w telewizyjnym "Pegazie" oraz rejestracja debiutanckiej płyty dla Pronitu w Filharmonii Narodowej.
Debiut Czerwono-Czarnych
Z inicjatywy F. Walickiego w 1961 r. powstał w Sopocie letni "Non Stop" - pawilon taneczny, w którym w latach 1961-1981 występowały w miesiącach letnich najciekawsze polskie zespoły pop-rockowe. Zespół wykonywał głównie standardy rock and rollowe i rhythm and bluesowe oraz nieliczne utwory rodzimych kompozytorów.
Z czasem sami członkowie Czerwono-Czarnych zaczęli tworzyć przeboje dla solistów grupy. Repertuar estradowy zespołu obejmował tak różnorodne utwory, jak "Malowana lala", "Sweet Little Sixteen", "La Chanson D'Orphee", "Piosenka o warkoczykach", "Biedroneczki są w kropeczki" oraz kompozycje instrumentalne inspirowane folklorem, muzyką klasyczną i jazzem. W sierpniu 1961 r. Czerwono-Czarni ogłosili w "Non Stopie" turniej pt. "Szukamy Młodych Talentów", którego laureatami zostali Roman Hoszowski i Wojciech Gąssowski. Jesienią, po przejściu grupy pod opiekę Estrady Szczecińskiej, impreza nabrała rozmachu i została przekształcona w ogólnopolską akcję "Czerwono-Czarni szukają młodych talentów". W ramach swoich koncertów formacja dawała każdemu szansę zaprezentowania umiejętności. Przesłuchano tysiące solistów i dziesiątki zespołów. Zwycięzców eliminacji strefowych zaproszono na zorganizowane w latach 1962-1963 Festiwale Młodych Talentów w Szczecinie. Efektem poszukiwań były występy z grupą Heleny Majdaniec, a później Karin Stanek i W. Gąssowskiego.
Charakter zespołu uległ radykalnej zmianie w kierunku muzyki pop. Podczas I Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w 1963 r. zadebiutowała publicznie nowa wokalistka Kasia Sobczyk (eks-Biało-Zieloni). W trakcie wspólnego festiwalowego występu z grupą Luxemburg Combo Czerwono-Czarni po raz kolejny udowodnili, że są najlepszą formacją w kraju. Po II Festiwalu Młodych Talentów odszedł M. Wójcik, który do zorganizowanego w Katowicach zespołu Daltoniści zaangażował W. Gąssowskiego.
Następne dwa lata były okresem dalszej popularności Czerwono-Czarnych. Najciekawszą wokalistką stała się K. Sobczyk, która zdobywała nagrody na festiwalach opolskich. Okazjonalnie z zespołem występował chórek Kefirki, który tworzyły siostry Janina, Krystyna i Barbara Śmietanówny. W grupie dalej trwały zmiany muzyków.
13 kwietnia 1967 r. formacja wystąpiła w Warszawie u boku The Rolling Stones. Kiedy latem z zespołem rozstał się R. Poznakowski, Czerwono-Czarni zaczęli wyraźnie odstawać od czołówki beatowej. W 1968 r. nawiązując do dokonań awangardy rockowej, grupa zrealizowała "Mszę beatową" Katarzyny Gartner i Kazimierza Grześkowiaka. Później spektakl wykonywał niemal etatowo zespół Trapiści. Własne kompozycje muzyków Czerwono-Czarnych nie zawsze trafiały w gusta młodzieżowej publiczności. Wokaliści grupy rozpoczęli wówczas lansowanie przebojów, nagrywanych głównie z zespołem Studia Rytm (m. in. "Chłopiec z wyspy", "Opowiedz mi swoją historię", "Statek Warszawa", "Biały młyn", "Gdzie szumiące topole", "Słuchaj, stary"). Poszerzenie grupy o sekcję instrumentów dętych upodobniło jej brzmienie do Akwarel i Bizonów, wzorujących się na tzw. Memphis sound.
W sierpniu 1969 r. do występującej w Polsce czeskiej grupy The Samuels odeszli K. Stanek, K. Sobczyk i H. Fabian. Odtąd Czerwono-Czarni stali się grupą towarzyszącą Jackowi Lechowi. Gdy 27 lutego 1971 r. zmarł tragicznie K. Maga, wydawało się, iż dni zespołu są policzone. (Zbychu)
Z czasem sami członkowie Czerwono-Czarnych zaczęli tworzyć przeboje dla solistów grupy. Repertuar estradowy zespołu obejmował tak różnorodne utwory, jak "Malowana lala", "Sweet Little Sixteen", "La Chanson D'Orphee", "Piosenka o warkoczykach", "Biedroneczki są w kropeczki" oraz kompozycje instrumentalne inspirowane folklorem, muzyką klasyczną i jazzem. W sierpniu 1961 r. Czerwono-Czarni ogłosili w "Non Stopie" turniej pt. "Szukamy Młodych Talentów", którego laureatami zostali Roman Hoszowski i Wojciech Gąssowski. Jesienią, po przejściu grupy pod opiekę Estrady Szczecińskiej, impreza nabrała rozmachu i została przekształcona w ogólnopolską akcję "Czerwono-Czarni szukają młodych talentów". W ramach swoich koncertów formacja dawała każdemu szansę zaprezentowania umiejętności. Przesłuchano tysiące solistów i dziesiątki zespołów. Zwycięzców eliminacji strefowych zaproszono na zorganizowane w latach 1962-1963 Festiwale Młodych Talentów w Szczecinie. Efektem poszukiwań były występy z grupą Heleny Majdaniec, a później Karin Stanek i W. Gąssowskiego.
Charakter zespołu uległ radykalnej zmianie w kierunku muzyki pop. Podczas I Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w 1963 r. zadebiutowała publicznie nowa wokalistka Kasia Sobczyk (eks-Biało-Zieloni). W trakcie wspólnego festiwalowego występu z grupą Luxemburg Combo Czerwono-Czarni po raz kolejny udowodnili, że są najlepszą formacją w kraju. Po II Festiwalu Młodych Talentów odszedł M. Wójcik, który do zorganizowanego w Katowicach zespołu Daltoniści zaangażował W. Gąssowskiego.
Następne dwa lata były okresem dalszej popularności Czerwono-Czarnych. Najciekawszą wokalistką stała się K. Sobczyk, która zdobywała nagrody na festiwalach opolskich. Okazjonalnie z zespołem występował chórek Kefirki, który tworzyły siostry Janina, Krystyna i Barbara Śmietanówny. W grupie dalej trwały zmiany muzyków.
13 kwietnia 1967 r. formacja wystąpiła w Warszawie u boku The Rolling Stones. Kiedy latem z zespołem rozstał się R. Poznakowski, Czerwono-Czarni zaczęli wyraźnie odstawać od czołówki beatowej. W 1968 r. nawiązując do dokonań awangardy rockowej, grupa zrealizowała "Mszę beatową" Katarzyny Gartner i Kazimierza Grześkowiaka. Później spektakl wykonywał niemal etatowo zespół Trapiści. Własne kompozycje muzyków Czerwono-Czarnych nie zawsze trafiały w gusta młodzieżowej publiczności. Wokaliści grupy rozpoczęli wówczas lansowanie przebojów, nagrywanych głównie z zespołem Studia Rytm (m. in. "Chłopiec z wyspy", "Opowiedz mi swoją historię", "Statek Warszawa", "Biały młyn", "Gdzie szumiące topole", "Słuchaj, stary"). Poszerzenie grupy o sekcję instrumentów dętych upodobniło jej brzmienie do Akwarel i Bizonów, wzorujących się na tzw. Memphis sound.
W sierpniu 1969 r. do występującej w Polsce czeskiej grupy The Samuels odeszli K. Stanek, K. Sobczyk i H. Fabian. Odtąd Czerwono-Czarni stali się grupą towarzyszącą Jackowi Lechowi. Gdy 27 lutego 1971 r. zmarł tragicznie K. Maga, wydawało się, iż dni zespołu są policzone. (Zbychu)
One of the pioneering Polish beat groups, Czerwono Czarni was founded in June 1960 as house band at jazz club in Gdansk at it’s club founder Frantiszek Walicki’s initiative. Basic concept was ever-changing instrumentalists backing several more or less permanent male and female lead singers. Initially lead singers were Michaj Burano (born Wasil Michaj), Marek Tarnowski (born Wojciech Zielinski) and Andrzej Jordan (Andrzej Szmilichowski). All four were former members of first Polish pop/r’n’b band Rhythm And Blues. Band’s name was inspired by colors of the club.
Made official debut at student’s club in Gdansk on July 23rd the same year. Released their first EP on April 23rd, 1961. Early repertoire was based on Western beat and rock’n’roll classics as well as own songs. Instrumentals were also included to showcase backing musicians. In August 1961 Czerwono Czarni embarked on ‘Looking for young talents’ tour giving almost everyone concerned a chance to sing together. The idea became so popular, that band spent almost whole of next two years doing basically the same.
Tarnowski left in January 1962. In came Toni Keczer (born Antoni Kaczor). During the first national song festival in Opole in 1963 Kasia Sobczyk, the most exciting female singer ever to work with Czerwono Czarni, made her debut. Next two years were probably the most successful for the band and were marked with many awards at various song festivals. Czerwono Czarni made first tour of USA and Canada. Played at Carnegie Hall. Opened for Rolling Stones at their famous Warsaw gig on April 13th, 1967. Shortly after R. Poznakowski left the group.
Czerwono Czarni had no proper album releases until late 1966 when their debut self-titled album was released. Next LP followed a year later. In spite of both albums being strong and worthy offerings, by that time band almost fell out of current musical fashion. Tried avant-garde rock with ‘Msza beatowa’ album in 1968, added brass section. Singers began recording sporadically with various backing bands and ensembles, but source of hits dried up.
In September 1969 band lost three more members: K. Stanek, K. Sobczyk and H. Fabian. All moved to play with Czech ombo The Samuels. From that moment on Czerwono Czarni became but a backing band for Jacek Lech. It seemed that untimely death of K. Maga in car accident on February 27th, 1971, will eventually ruin the group, but current member H. Zomierski carried it on until 1976. (easternrock)
Made official debut at student’s club in Gdansk on July 23rd the same year. Released their first EP on April 23rd, 1961. Early repertoire was based on Western beat and rock’n’roll classics as well as own songs. Instrumentals were also included to showcase backing musicians. In August 1961 Czerwono Czarni embarked on ‘Looking for young talents’ tour giving almost everyone concerned a chance to sing together. The idea became so popular, that band spent almost whole of next two years doing basically the same.
Tarnowski left in January 1962. In came Toni Keczer (born Antoni Kaczor). During the first national song festival in Opole in 1963 Kasia Sobczyk, the most exciting female singer ever to work with Czerwono Czarni, made her debut. Next two years were probably the most successful for the band and were marked with many awards at various song festivals. Czerwono Czarni made first tour of USA and Canada. Played at Carnegie Hall. Opened for Rolling Stones at their famous Warsaw gig on April 13th, 1967. Shortly after R. Poznakowski left the group.
Czerwono Czarni had no proper album releases until late 1966 when their debut self-titled album was released. Next LP followed a year later. In spite of both albums being strong and worthy offerings, by that time band almost fell out of current musical fashion. Tried avant-garde rock with ‘Msza beatowa’ album in 1968, added brass section. Singers began recording sporadically with various backing bands and ensembles, but source of hits dried up.
In September 1969 band lost three more members: K. Stanek, K. Sobczyk and H. Fabian. All moved to play with Czech ombo The Samuels. From that moment on Czerwono Czarni became but a backing band for Jacek Lech. It seemed that untimely death of K. Maga in car accident on February 27th, 1971, will eventually ruin the group, but current member H. Zomierski carried it on until 1976. (easternrock)
Discography:
Czerwono Czarni (November 1966)
17000000 (December 1967)
Msza beatowa – Pan przyjacielem moim’(February 1968)
Zakochani sa sami na swiecie (May 1968)
Badz dziewczyna moich marzen (August 1970, as Jacek Lech And Czerwono Czarni)
link in comments
part one
OdpowiedzUsuńpart two
vinyl rip by FHL
pass: savagesaints
Ja w zasadzie chcialam tylko jedno slowo za tego calego bloga DZIEKUJE
OdpowiedzUsuńBardzo dziękuję za ciepłe słowa. Mogę tylko powiedzieć - Będę się dalej starał utrzymać poziom.
OdpowiedzUsuńA Skaldów lubisz,czy nie za bardzo?
OdpowiedzUsuń