Filip Topol, David Skála i Janek Hazuka zadebiutowali jako nastolatkowie na IX Praskich Dniach Jazzowych w 1979 roku. Młodzi muzycy zaprezentowali próbkę tego, co potem stanie się ich znakiem charakterystycznym: przewodnia rola fortepianu, świetne teksty i histeryczny wokal. Liderem grupy od początku jest Filip Topol, pianista, wokalista, kompozytor i tekściarz. W wieku 12 lat wystąpił na koncercie zorganizowanym przez Václava Havla na cześć grupy The Plastic People Of The Universe. Zaśpiewał wówczas własnoręcznie skomponowane piosenki do tekstów starszego o trzy lata brata Jachýma Topola, który jest też autorem większości tekstów grupy Psí vojáci. Oprócz tego grupa wykorzystuje wiersze Sylvii Plath, średniowieczną niemiecką poezję, indiańskie wiersze i pieśni. Sugestywne utwory poetyckie opowiadają o niezrozumieniu, osamotnieniu, szukaniu własnej tożsamości.
Do połowy lat osiemdziesiątych grupa praktycznie nie była szerzej znana. Od 1986 roku pod nazwą P.V.O. (Psí vojáci osobne) muzycy zaczęli regularnie grać w praskim Junior klubie Na Chmelnici. W 1990 roku grupa wydała swój pierwszy album: Nalej cistého vína i wraz z politycznymi zmianami zaczęła profesjonalną działalność. Równocześnie Filip Topol zaczął samodzielnie komponować muzykę na potrzeby teatru i filmów. Opublikował teksty utworów muzycznych i scenicznych i wydał solowy album Sakramilácku, a w 1993 wystąpił w filmie Żiletky reżysera Zdenka Tyce, którego tytuł pochodzi od największego przeboju grupy.
W latach dziewięćdziesiątych Psí vojáci, oprócz nowych materiałów: Brutální lyrika, Horící holubi, My�i v poli, Sbohem a retez, Leitmotiv) nagrywają płyty koncertowe (Live 1 i Live 2) i wydają albumy z utworami z lat osiemdziesiątych: Nechod sama do tmy, Mucivé vzpomínky i potrójny album Psi a vojáci, Baroko v Cechách, Studio 1983-1985.
Do połowy lat osiemdziesiątych grupa praktycznie nie była szerzej znana. Od 1986 roku pod nazwą P.V.O. (Psí vojáci osobne) muzycy zaczęli regularnie grać w praskim Junior klubie Na Chmelnici. W 1990 roku grupa wydała swój pierwszy album: Nalej cistého vína i wraz z politycznymi zmianami zaczęła profesjonalną działalność. Równocześnie Filip Topol zaczął samodzielnie komponować muzykę na potrzeby teatru i filmów. Opublikował teksty utworów muzycznych i scenicznych i wydał solowy album Sakramilácku, a w 1993 wystąpił w filmie Żiletky reżysera Zdenka Tyce, którego tytuł pochodzi od największego przeboju grupy.
W latach dziewięćdziesiątych Psí vojáci, oprócz nowych materiałów: Brutální lyrika, Horící holubi, My�i v poli, Sbohem a retez, Leitmotiv) nagrywają płyty koncertowe (Live 1 i Live 2) i wydają albumy z utworami z lat osiemdziesiątych: Nechod sama do tmy, Mucivé vzpomínky i potrójny album Psi a vojáci, Baroko v Cechách, Studio 1983-1985.
Chce se mi spát
The Czech rock group Psí Vojáci is one of the major acts that started in the underground during the Communist regime and became successful after its fall in 1989. The group is dominated by songwriter, singer and pianist Filip Topol, a charismatic character who shares similarities with English singer Peter Hammill, both in his writing of literate yet powerful art songs and in his stage delivery. Drummer David Skála and bassist Jan Hazuka formed the core of the group from its beginnings up to the early ‘90s, when the latter left and was replaced by Ludek Horky. Guitarists and saxophonists came and went. The name Psí Vojáci means “Dog Soldiers." Two explanations, both of a literary nature, circulate about its origins. Some say it comes from the title of Robert Stone's 1974 novel. Others attribute it to the name of a Cheyenne tribe in Thomas Berger's book Little Big Men. In any case, there is a connection to Native American history, a favorite source of inspiration for the singer. Topol, born 1965, made his first professional appearance at a concert by The Plastic People of the Universe in 1978. Soon after he formed Psí Vojáci with schoolmates Skála and Hazuka. Big brother Jáchym Topol, who would become an important Czech poet, fuelled the group with lyrics. They gave their first performance at the ninth Prague Jazz Days the following year. At first, the group's sound had something of a punk attitude, even though the repertoire consisted of complex pieces steeped in the romantic music of latter-half 18th century. Its name and its harsh lyrics against the State (sung with conviction by a 14-year old) soon earned the group an interdiction to perform — it gave its last authorized concert on June 23, 1980.
For the next few years Psí Vojáci laid low, recording three albums (Psí a Vojáci, Baroko v Cechách, Studio 1983-85, all reissued in 2000) that circulated as illegal cassettes. In 1986, the group was allowed to break out of the private underground parties circuit and perform publicly under the name Psí Vojáci Osobne, building a strong cult following in Prague. By then though, Jáchym had joined the group Narodní Trída, so Filip began to write his own lyrics. Following the Velvet Revolution of 1989 the group began to release albums at a quick pace, starting with the EP P.V.O. (Panton, 1989) and the full-length Nalej Cistého Vína (Globus, 1991). In 1993, Filip Topol starred in Zdenek Tyce's film Ziletky. A year later he reunited with his brother to write Sestra and in 1995 released his first solo album, Sakramilácku. In 1996 the group re-recorded its classic songs for Národ Psích Vojáku. After the release of the disheartened Horící Holubi that year, the singer had to take a break, his health problems overtaking him. Years of alcohol abuse led him to the operation table, putting the band on hiatus. Back to a trio version, Topol, Skála, and Horky came back in 1999 with the album Mysi v Poli a Jiné Príbehy and have since found some international acclaim, performing in Belgium, France, and the US. --- François Couture
link in comments
link
OdpowiedzUsuń