Niech żyje nasz Naród współczesny
My, marginalni, niewidoczni i niesłyszalni, ale bezczelni
artyści Łodzi Kaliskiej wołamy:
Niech żyje naród Zgniłoromantycznej Polski
Niech żyje naród martwych wartości i stęchłych mitów
Niech żyje naród gnuśny i wysportowany
Niech żyją szable wieczniepotrzebne
i ułani
niech nie jeżdżą motocyklami
Niech żyje Ministerstwo Pana Tadeusza
i Świtezianki
oraz Departament Rozdartej Koszuli
i Krwawej Rany
Niech żyje Mesjanizm wiecznie żywy
Członkowie Narodu gdybyście wiedzieli
Jakie to piękne nienawidzić Matejki
a nawet Kossaków
lub, niestety Chełmońskiego
Jakie to mądre nie czytać Konopnickiej
również Morcinka
oczywiście Prusa
i rzecz jasna (świra) Sienkiewicza
oraz (z żalem, ale małym) Żeromskiego
Jakie to pociągające mieć w dupie Mickiewicza
razem ze Słowackim
Członkowie Narodu czujni i dumni
Przecież wiecie jaki to komfort
Nie widzieć i nie słyszeć
sztuki tworzonej tu i teraz
Jakie to wzruszające nie wiedzieć, że świat sto lat temu
przekroczył już rok tysiąc dziewięćsetny (1900!)
Naród który czuje tylko, że jedzenie
jest przyczyną srania nie musi!
Andy (Warholu) gdybyś żył w Polsce
umarłbyś (nie tylko z głodu)
Łódź Kaliska.
Marek Janiak
Andrzej Świetlik
Przy lekkiej asyście Andrzeja Wielogórskiego
Nazwiska Adama Rzepeckiego nie ma, bo mieszka za daleko
Grupa "Łódź Kaliska" od początku działa w składzie: Marek Janiak, Andrzej Kwietniewski, Adam Rzepecki, Andrzej Świetlik i Makary (Andrzej Wielogórski). Powstała w 1979 roku w atmosferze skandalu, jako formacja neoawangardowa mająca na celu badanie aspektu widzenia i rejestracji o charakterze fotomedialnym, wywodzącym się z tradycji konceptualizmu, przede wszystkim w zakresie fotografii, filmu eksperymentalnego i performance. W latach 1980-81 zmieniła swój program artystyczny na zdecydowanie bardziej dadaistyczno-surrealistyczny (w wyrazie happeningowy i anarchistyczny), atakując i ośmieszając polską formację neoawangardy oraz przedstawiając absurdalność życia w PRL-u. Kwietniewski i Janiak pisali w tym czasie dużo manifestów, w tym np. istotny dla lat 90. manifest "Sztuki żenującej" Janiaka.
W latach 1982 do ok. 1988 roku grupa Łódź Kaliska była składnikiem formacji Kultury Zrzuty. Jej życie artystyczne koncentrowało się w niezależnych galeriach Łodzi, z których najważniejszy był Strych Łodzi Kaliskiej. Kultura Zrzuty łączyła zanikające zainteresowania fotomedialne i konceptualne z dominującymi działaniami dadaistycznymi i skandalizującymi, często o charakterze pozaartystycznym, gdyż z założenia chciano połączyć twórczość z życiem. Atakowano i wyśmiewano socjalistyczne struktury "państwa wojny" oraz malarstwo "nowych dzikich" i patriotycznej "sztuki przy Kościele". Czyniono to m.in. w niezależnym periodyku "Tango", a wcześniej w "Kronikach Strychu".
W końcu lat 80. grupa wyszła z podziemia artystycznego. Skandalem, ale jednocześnie sukcesem artystycznym, zakończył się udział grupy na wystawie Polska Fotografia Intermedialna Lat 80-tych (BWA, Poznań 1988), na której pokazano m.in. erotyczne inscenizowane zdjęcia i film Freihei, Nein Danke! (...)
W końcu lat 80. grupa wyszła z podziemia artystycznego. Skandalem, ale jednocześnie sukcesem artystycznym, zakończył się udział grupy na wystawie Polska Fotografia Intermedialna Lat 80-tych (BWA, Poznań 1988), na której pokazano m.in. erotyczne inscenizowane zdjęcia i film Freihei, Nein Danke! (...)
Od końca lat 90. styl fotografii Łodzi Kaliskiej był w dalszym ciągu groteskowy, sarkastyczny, a celem działań artystycznych była permanentna zabawa. W sensie formalnym ich zdjęcia zaczęły nawiązywać do fotografii modernistycznej z przełomu XIX i XX wieku, kiedy we wszechstronny sposób analizowano zapis ruchu w odniesieniu do fotografii naukowej z końca XIX wieku Edwarda Muybridge'a i futurystów włoskich (koncepcja Świetlika). W realizacjach grupy tematyka religijna i społeczna dotycząca krytyki polskiej rzeczywistości występuje jako jeden z licznych tematów. Na początku lat 80, Łódź Kaliska atakowała polską powierzchowną religijność i polskie pojęcie patriotyczności. Później tematyka taka miała charakter bardziej ludyczny i zabawowy, podobnie jak wiele innych tematów podejmowanych w aspekcie badania historii kultury jako śmiesznego "magazynu form", z którego można swobodnie czerpać, ponieważ ulegał zatarciu, a nawet zapomnieniu podział na świat sacrum i profanum (...) (culture.pl)
"Improwizacja, energia, absurdalne poczucie humoru, spontaniczność - tak najkrócej określić można wydany na płycie koncert Łodzi Kaliskiej - od ponad 20 lat jednej z najważniejszych i najbarwniejszych formacji artystycznych związanych z tradycja performance'u i sztuk wizualnych. Dobrze wiec, że został udokumentowany jeszcze jeden rozdział w twórczosci Łodzi, bowiem muzyka towarzyszyła tej grupie od zawsze (...) Płyta kusi sławą i szykiem grupy Łódź Kaliska, a w istocie przynosi koncertowe nagrania z knajpy działającej pod jej egidą. Występują kawiarniano - poetyckie Oczi Cziorne, metafizyczno-kacowe Świetliki i balangowo-straceńczy zespół Jacka Bieleńskiego. Towarzyszy im sekcja dęta legend dwóch generacji polskiego off-jazzu: Ziut Gralak i Mikołaj Trzaska. To oni ciągną dźwiękową akcję i dodają kolorów kolejnym zespołom. Dzięki temu fani ww. otrzymują to, czego oczekuje się od nagrań koncertowych: wersje dłuższe, bardziej dynamiczne i obdarzone niepowtarzalną wibracją danego czasu i miejsca". (serpent)
Earlier this year Lodz Kaliska has been presenting its works and performances in the Karowa Gallery in Warsaw, in the Art Museum in Lodz, the BWA Gallery in Wroc3aw and also in the Liget Gallery in Budapest where in the Toldi Cinema there were presented their films and video realisations too.
The fact that the Lodz Kaliska group exists for such long time is an unusual event. Artistic activities of the group was often connected with moral scandals and shaking the schemes existing in contemporary art life, breaking through convencies and effective blurring of borders between art and life. The artists of Lodz Kaliska have had many conflicts with art circles, their work was subjected to strong contestations of critics and used to arise consternation or enthusiasm of public. At the begining, mainly during martial law years in Poland the group acted as a part of so called "culture of clubbing together", they were publishing independent clandestine magazine "Tango" and initiated festivals of "silent movies" which took place in so caled "Attic", the place which assembled independent artists not only from Lodz but also from whole Poland. From 1980 on the artists of Lodz Kaliska have had many exhibitions (individual and collective) and have been organising various art events in the Ma3a Gallery in Warsaw (e.g. exhibition of Andrzej Swietlik "Like children" in 1996.)
The fact that the Lodz Kaliska group exists for such long time is an unusual event. Artistic activities of the group was often connected with moral scandals and shaking the schemes existing in contemporary art life, breaking through convencies and effective blurring of borders between art and life. The artists of Lodz Kaliska have had many conflicts with art circles, their work was subjected to strong contestations of critics and used to arise consternation or enthusiasm of public. At the begining, mainly during martial law years in Poland the group acted as a part of so called "culture of clubbing together", they were publishing independent clandestine magazine "Tango" and initiated festivals of "silent movies" which took place in so caled "Attic", the place which assembled independent artists not only from Lodz but also from whole Poland. From 1980 on the artists of Lodz Kaliska have had many exhibitions (individual and collective) and have been organising various art events in the Ma3a Gallery in Warsaw (e.g. exhibition of Andrzej Swietlik "Like children" in 1996.)
Recently Lodz Kaliska concentrates, apart from realising films, upon making performaces ("A married woman unclothed by her bachelors, even" in the Liget Gallery in Budapest) and great photographic stagings ("Histerical Battle of Grunwald", Gallery Karowa, Warsaw, photographic staging of M.Zichy painting in the Zala Museum, Hungary).
Nothing indicates that that activity of the group will decline after the celebrations of the twentieth anniversary are over. The artists are planning further actions, photographic stagings, exhibitions. They are finishing feature film which is supposed to be released next spring. (fototapeta)
Nothing indicates that that activity of the group will decline after the celebrations of the twentieth anniversary are over. The artists are planning further actions, photographic stagings, exhibitions. They are finishing feature film which is supposed to be released next spring. (fototapeta)
link in comments
link
OdpowiedzUsuń