Zespół Pustki powstał w sierpniu 1999 roku. Skład kapeli to czterech facetów i jedna dziweczyna. Gitara i śpiew- Radek Łukasiewicz, Janek Piętka- śpiew, Grzesiek Śluz- perkusja, Filip Zawada- bas, Basia Wrońska- instrumenty klawiszowe różnego rodzaju, śpiew. Pustki istnieją od dobrych paru lat, jednak o jakimś maksymalnym medialnym szale spowodowanym ich obecnością nie można powiedzieć. Niemniej nie znaczy to, że zespół ten gra kiepskiej jakości muzykę. Wręcz przeciwnie ich twórczość jest na wysokim poziomie.
Jak jednym słowem określić rodzaj muzy, jaką grają? Jednego wyrazu chyba nie da rady znaleźć. Na pewno jest to alternatywa, przeplatają się tu elementy rocka, które niewątpliwie królują w twórczości grupy, lecz w pewnych momentach można odczuć coś z popu, post punka, lekkiego jazzu, post rocka. Co na ten tamat mówią muzycy…? „Muzyka Ściany Wschodniej powstaje gdzieś między Mazowszem a Dolnym Śląskiem. Słońce nie operuje tu mocno, a ludzie uśmiechają się sporadycznie. Nasza muzyka jest wypadkową tych wszystkich czynników pogodowo - kulturowych. Nasze piosenki są stąd. Gramy je już piąta wiosnę nie zważając na wiatry z Północy, Zachodu czy z Południa. Pustki to Muzyka Ściany Wschodniej”. Ich starania i pracochłonna działalność nie przechodzi bez echa. Doskonałe recenzje muzyki, tekstów, aranżacji przedstawiane w gazetach (nie tylko muzycznych) oraz w portalach internetowych, no i przede wszystkim tłumy ludzi na koncertach. Oprócz tego innymi osiągnięciami, jakimi może pochwalić się zespół są m.in.: zaproszenie do udziału w filmie dokumentalnym „Buntownicy i kontestatorzy, obrazującym warszawską scenę alternatywną, zaproponowanie przez reżysera teatralnego stworzenia ilustracji muzycznej do plenerowego widowiska „Predicatorum Gedanensis”, teledysk do utworu „Patyczak” nakręcony własnymi środkami, który został nominowany do nagrody Yacha 2002 w kategorii klipów, a w programie Kuby Wojewódzkiego został skomentowany przez gospodarza w następujący sposób: „póki będą w Polsce zespoły, które grają na żywo tak jak Pustki, polska muzyka nie zginie..”
"Muzyka Teatralna i Filmowa" to kompilacja poczynań Pustek związanych ze spektaklami i filmem Przemysława Wojcieszka: "Dwoje biednych Rumunów mówiących po polsku", "Osobisty Jezus", "Doskonałe popołudnie" i "Cokolwiek się zdarzy kocham cię". Wbrew informacji promocyjnej o tym wydawnictwie ogół materiału stanowi zaskakująco jednorodną całość i pomimo pozornej niepiosenkowości nieraz daje okazję zerknąć w szkice naprawdę niezłych kompozycji. Spójność "Muzyki" stanowi jej największy atut podobnie, jak zwartość samych utworów. Nie mamy tu bowiem do czynienia z jakże popularnym samozadowalaniem się nieskończonym rozwlekaniem instrumentalnych zabaw, tylko wyłącznie z konkretem. Niech zaświadczy o tym długość płyty – 33 minuty i aż 12 tracków! Nie pozostawiono więc słuchaczowi zbyt wiele miejsca na nudę szczególnie, że Pustki serwują prawdziwą amplitudę gry na emocjach. Na linii gitary, przestery, sprzęgnięcia i mocna sekcja rytmiczna – kołysankowe klawisze, skrzypce.
Jak jednym słowem określić rodzaj muzy, jaką grają? Jednego wyrazu chyba nie da rady znaleźć. Na pewno jest to alternatywa, przeplatają się tu elementy rocka, które niewątpliwie królują w twórczości grupy, lecz w pewnych momentach można odczuć coś z popu, post punka, lekkiego jazzu, post rocka. Co na ten tamat mówią muzycy…? „Muzyka Ściany Wschodniej powstaje gdzieś między Mazowszem a Dolnym Śląskiem. Słońce nie operuje tu mocno, a ludzie uśmiechają się sporadycznie. Nasza muzyka jest wypadkową tych wszystkich czynników pogodowo - kulturowych. Nasze piosenki są stąd. Gramy je już piąta wiosnę nie zważając na wiatry z Północy, Zachodu czy z Południa. Pustki to Muzyka Ściany Wschodniej”. Ich starania i pracochłonna działalność nie przechodzi bez echa. Doskonałe recenzje muzyki, tekstów, aranżacji przedstawiane w gazetach (nie tylko muzycznych) oraz w portalach internetowych, no i przede wszystkim tłumy ludzi na koncertach. Oprócz tego innymi osiągnięciami, jakimi może pochwalić się zespół są m.in.: zaproszenie do udziału w filmie dokumentalnym „Buntownicy i kontestatorzy, obrazującym warszawską scenę alternatywną, zaproponowanie przez reżysera teatralnego stworzenia ilustracji muzycznej do plenerowego widowiska „Predicatorum Gedanensis”, teledysk do utworu „Patyczak” nakręcony własnymi środkami, który został nominowany do nagrody Yacha 2002 w kategorii klipów, a w programie Kuby Wojewódzkiego został skomentowany przez gospodarza w następujący sposób: „póki będą w Polsce zespoły, które grają na żywo tak jak Pustki, polska muzyka nie zginie..”
"Muzyka Teatralna i Filmowa" to kompilacja poczynań Pustek związanych ze spektaklami i filmem Przemysława Wojcieszka: "Dwoje biednych Rumunów mówiących po polsku", "Osobisty Jezus", "Doskonałe popołudnie" i "Cokolwiek się zdarzy kocham cię". Wbrew informacji promocyjnej o tym wydawnictwie ogół materiału stanowi zaskakująco jednorodną całość i pomimo pozornej niepiosenkowości nieraz daje okazję zerknąć w szkice naprawdę niezłych kompozycji. Spójność "Muzyki" stanowi jej największy atut podobnie, jak zwartość samych utworów. Nie mamy tu bowiem do czynienia z jakże popularnym samozadowalaniem się nieskończonym rozwlekaniem instrumentalnych zabaw, tylko wyłącznie z konkretem. Niech zaświadczy o tym długość płyty – 33 minuty i aż 12 tracków! Nie pozostawiono więc słuchaczowi zbyt wiele miejsca na nudę szczególnie, że Pustki serwują prawdziwą amplitudę gry na emocjach. Na linii gitary, przestery, sprzęgnięcia i mocna sekcja rytmiczna – kołysankowe klawisze, skrzypce.
"Dwoje biednych Rumunów mówiących po polsku" (Teatr Rozmaitości w Warszawie, 2006):
1. Outro
2. Bar w Ostródzie
3. Jazda!
4. Dziadek
"Osobisty Jezus" (Teatr Modrzejewskiej w Legnicy, 2006):
5. Walka
6. Spowiedź
7. Walka z bratem
"Doskonałe popołudnie" (Vivarto, 2005, m.in. Jerzy Stuhr, Michał Czernecki):
8. Kołeczki skrzypeczki
9. Mieszkanie Marii
10 W garażu
"Cokolwiek się zdarzy kocham cię" (Teatr Rozmaitości w Warszawie, 2005):
11. Agnieszka mówi
12. Apogeum
1. Outro
2. Bar w Ostródzie
3. Jazda!
4. Dziadek
"Osobisty Jezus" (Teatr Modrzejewskiej w Legnicy, 2006):
5. Walka
6. Spowiedź
7. Walka z bratem
"Doskonałe popołudnie" (Vivarto, 2005, m.in. Jerzy Stuhr, Michał Czernecki):
8. Kołeczki skrzypeczki
9. Mieszkanie Marii
10 W garażu
"Cokolwiek się zdarzy kocham cię" (Teatr Rozmaitości w Warszawie, 2005):
11. Agnieszka mówi
12. Apogeum
Pustki after their debut began to evolve slowly and symptomatically, a proof of which is the album 8 Ohm published in 2004. Stylistically speaking, this record is different from their debut, but it still is an expression of the band’s alternative sensibility. 8 Ohm, apart from compositions that could have been included in the Studio Pustki album, contains hit songs whose most important element is the guitar played by Radek Łukasiewicz and the charismatic vocal of Janek Piętka. After the band was joined by the poet (as well as photographer and bassist) Filip Zawada, the lyrics became multi-dimensional and metaphoric and, at the same time, very melodic and catchy. 8 Ohm is a new wave album which runs in the vein of the most popular genres in music worldwide. It is being classified as art rock, although the band itself has named its music in on of the compositions "Eastern Bloc Music" which was born between Masovia and Lower Silesia. Their latest album do mi no elevates pop to the heights of artistic sound. It is an energetic work whose consecutive singles were dominating the radio waves for many months in 2006. In spite of the commercial success which bore the fruit in the form of, among others, a performance in Gdynia during the Heineken Open’er Festival in 2006, the band did not abandon its alternative roots and prepared live music for the theatre and films (soundtrack to the film Doskonałe popołudnie and low-budget films by Bodo Kox). Especially worth mentioning is the fact that Pustki is one of the first Polish bands to play live music accompanying films, especially silent ones. Thanks to their soundtrack for the USSR film Aelita, the musicians won new fans and toured all around Europe – from France to Ukraine. Pustki are a proof that ambitious artistic concepts can be combined with popularity, and show that it is possible to create melodic and alternative music for a very broad audience.
link in comments
link
OdpowiedzUsuń