2 plus 1 - Nowy wspaniały świat (1972)

2 plus 1 – polski zespół wykonujący muzykę pop i folk, a w późniejszym okresie swojej działalności także rock i synthpop, założony w 1971 roku w Warszawie. Zespół ma na swoim koncie dziesięć albumów studyjnych, prestiżowe nagrody oraz liczne koncerty w kraju i zagranicą. Czas największej popularności zespołu w Polsce przypada na lata 70. XX wieku, a na przełomie lat 70. i 80. grupa osiągnęła również znaczący sukces w Europie Zachodniej. Kres działalności zespołu przyniosła śmierć Janusza Kruka w 1992 roku.

Grupa pozostaje jedną z najpopularniejszych polskich grup. Ma swoje miejsce wśród wykonawców, którzy wywarli największy wpływ na historię polskiej muzyki popularnej, lansując takie przeboje jak "Chodź, pomaluj mój świat", "Windą do nieba" czy "Iść w stronę słońca".

Zespół został założony w Warszawie w styczniu 1971 roku przez gitarzystę Janusza Kruka oraz flecistkę Elżbietę Dmoch, którzy w późnych latach 60. tworzyli krótko istniejącą grupę Warszawskie Kuranty. Wkrótce dołączył do nich nowy gitarzysta, Andrzej Rybiński. Zespół rozpoczął współpracę z polską kompozytorką Katarzyną Gärtner i stał się pierwszym estradowym wykonawcą jej piosenek. Debiutanckie występy grupy miały miejsce w hotelu Bristol w Warszawie. Trio nazywało się wówczas Smak Miodu, lecz nazwa zespołu została później zmieniona na Dwa Plus Jeden (2 plus 1). Pomysłodawcą nowej nazwy był Maciej Pietrzyk.

Latem 1971 roku grupa wystąpiła na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, gdzie dostała nagrodę za piosenkę "Nie zmogła go kula". Było to pierwsze wystąpienie 2 plus 1 przed dużą publicznością oraz pierwsza szansa zaprezentowania się masowemu odbiorcy. Jednakże Andrzej Rybiński szybko opuścił zespół i założył własną formację Andrzej i Eliza. Wkrótce po tym do grupy dołączył Andrzej Krzysztofik. W tym składzie zespół wziął udział na Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu, gdzie przedstawił piosenkę "Już nie będę taki głupi". Tego samego roku 2 plus 1 nagrali swój pierwszy minialbum, zatytułowany po prostu 2+1. Zawierał on cztery nagrania utrzymane w stylu ludowym. Zespół rozpoczął występy także zagranicą, m.in. w Berlinie Zachodnim i Związku Radzieckim.

Popularność zespołu w roku 1972 coraz bardziej rosła. Ich kolejne piosenki: "Czerwone słoneczko" i "Chodź, pomaluj mój świat" stały się olbrzymimi przebojami i przyniosły grupie ogólnokrajową popularność. Latem wystąpili na festiwalu w Sopocie, a w listopadzie 1972 nagrywali dla wytwórni RCA Italiana. W grudniu nakładem Polskich Nagrań został wydany ich debiutancki longplay. Nosił tytuł Nowy wspaniały świat i oprócz dwóch wcześniej znanych hitów zawierał także piosenki "Wstawaj, szkoda dnia" i "Hej, dogonię lato", które również zdobyły dużą popularność. Album sprzedawał się bardzo dobrze i później został certyfikowany jako złoty. W wielu konkursach zespół 2 plus 1 został obwołany grupą roku. Ich akustyczna, popowo-folkowa muzyka zyskała duże uznanie, szczególnie wśród nastolatków.

W marcu 1973 Janusz i Elżbieta wzięli ślub. Zespół często występował w 1975 roku, między innymi w NRD, Czechosłowacji, ZSRR i naturalnie w Polsce. Ich drugi, długo oczekiwany album został wydany tego roku. Koncepcyjna płyta Wyspa dzieci okazała się kolejnym wielkim sukcesem i zawierała znane już przeboje "Gwiazda dnia", "Kołysanka matki" i "Na luzie", a także popularną piosenkę tytułową.

Na początku 1977 roku, w 10. rocznicę śmierci Cybulskiego, zespół zaczął nagrywać swój trzeci album, Aktor. Był on oparty na znanym już wcześniej spektaklu. W początkach 1978 roku zespół nagrywał swój następny album Teatr na drodze. Na tej płycie muzycy postanowili powrócić do swojego poprzedniego, lepiej przyswajalnego stylu: lekkiego pop-folku.

Jednakże rosnąca popularność 2 plus 1 w Europie Zachodniej została niespodziewanie przerwana na skutek wybuchu stanu wojennego w Polsce w grudniu 1981. Podróżowanie zagranicę stało się utrudnione i zespół skupił się ponownie na rynku krajowym.

2 plus 1 nawiązali współpracę z Andrzejem Mogielnickim i w 1982 roku ukazał się nowy singel z piosenkami "Kalkuta nocą" i "Obłędu chcę". Te dwa nagrania, utrzymane w stylu nowofalowym, zapowiadały kolejny zwrot w muzycznej karierze grupy. W 1983 roku 2 plus 1 wystąpili na festiwalu opolskim, gdzie zaprezentowali awangardowe show zawierające piosenki z nadchodzącej płyty. Występ ten bardzo spodobał się krytykom, od których zespół zebrał wiele pozytywnych recenzji, a także publiczności, wzbudzając entuzjazm szczególnie wśród młodych ludzi. Wkrótce na rynku pojawił się ósmy album Bez limitu. Prezentował on całkiem nowy image muzyków, a Elżbieta Dmoch zaskoczyła słuchaczy nowym sposobem śpiewania. Styl premierowych nagrań bardzo różnił się od poprzednich dokonań zespołu, brzmiał jak mroczne połączenie rocka i synthpopu.

W lutym 1984 2 plus 1 wystąpili w Sali Kongresowej w Warszawie. Zespół rozpoczął współpracę z Maciejem Zembatym i Johnem Porterem (którzy byli wówczas jednymi z najpopularniejszych kompozytorów w kraju) i wspólnie rozpoczęli prace nad kolejną płytą. Po wydaniu płyty Video nastąpił spadek aktywności muzycznej 2 plus 1. W 1986 roku wydano jedynie koncertową kompilację Greatest Hits - Live. Grupa występowała coraz mniej i rzadko pokazywała się w telewizji. W 1987 Janusz Kruk zaczął komponować muzykę do przedstawień teatralnych. Skomponował m.in. tło muzyczne do spektaklu Szaleństwa pana Hilarego, opartego na utworze Juliana Tuwima. Sztuka miała swoją premierę w październiku 1987. Zespół nagrał jedną nową piosenkę, "Ocalić coś", która później trafiła na kompilację różnych artystów Całuj gorąco.

W drugiej połowie lat 80. miał miejsce rozpad związku Janusza i Elżbiety, kiedy muzyk opuścił ją dla innej kobiety. Było to mocne przeżycie dla piosenkarki. Para rozwiodła się w 1989 roku, jednak pozostała w przyjacielskich stosunkach.Pomimo problemów osobistych, zespół 2 plus 1 nie przerwał działalności i szukał pomysłów do realizacji kolejnej płyty.

Grupa wyruszyła na trasę w USA. Podczas jednego z koncertów Janusz Kruk zasłabł na scenie, co skłoniło zespół do ograniczenia działalności koncertowej. Rok 1992 przyniósł koniec kariery 2 plus 1, kiedy 18 czerwca Janusz Kruk niespodziewanie zmarł na zawał serca. Był to ostry cios dla Elżbiety, która zrezygnowała z życia publicznego i artystycznego. Wyprowadziła się z Warszawy do małej wsi Gładków, gdzie spędziła kolejne lata.

Jesienią 1998 roku Cezary Szlązak i Elżbieta Dmoch po długich namowach zdecydowali się na reaktywację 2 plus 1. Comeback zespołu był bardzo udany, występy na żywo gromadziły wielu fanów. Rzekomo planowano też nagranie nowego materiału. Na początku 1999 roku Elżbieta i Cezary razem z Markiem Dutkiewiczem i Witoldem Pogranicznym wzięli udział w programie Szansa na sukces Elżbiety Skrętkowskiej. Okazał się to jednak ostatni występ telewizyjny reaktywowanego 2 plus 1. Pomimo udanego powrotu Elżbieta Dmoch odwołała wszystkie plany i zespół ponownie się rozwiązał. Cezary założył własną grupę pod nazwą Cezary Szlązak Band.

W styczniu 2005 program Uwaga!, emitowany na antenie TVN, poświęcił jeden odcinek Elżbiecie Dmoch i zespołowi 2 plus 1. Program ten rozniósł plotki o aktualnych, rzekomo fatalnych warunkach życia piosenkarki. Odcinek wywyołał sensację w mediach i poruszył wielu fanów zespołu. (wikipedia)

2 plus 1 - a Polish band performing pop and folk music and in the later period of its activity also synthpop and rock music. It was founded in 1971 in Warsaw. The band recorded ten studio albums, won many prizes and performed in many countries. 2 plus 1 achieed the greatest success in the 1970s, and continued it also in the 1980s. On the turn of these two decades the band had a notable success in Western Europe. The end of 2 plus 1's activity was marked by the death of its leader, Janusz Kruk, in 1992.

The group remains one of the most popular Polish bands ever. It's also among the entertainers having the strongest impact on the history of Polish popular music, having established such evergreens as "Chodź, pomaluj mój świat", "Windą do nieba" or "Iść w stronę słońca". (wikipedia)

link in comments