Lars Hollmer (1948-2008) to utalentowany szwedzki akordeonista, klawiszowiec i kompozytor, którego twórczość opiera na połączeniu w bardzo ciekawy sposób skandynawskiej muzyki ludowej z rockiem awangardowym i progresywnym. Był współtwórcą lub członkiem wielu grup, począwszy od słynnego awangardowego zespołu Samla Mammas Manna i Zamla Mammaz Manna, poprzez Ramlosa Kvallar, następnie Von Zamla, Fem Soker En Skat, Looping Home Orchestra a skończywszy na dokonaniach w znakomitym projekcie Accordion Tribe i Fanfare Pourpour. Trudno oczywiście wymienić wszystkich artystów, z którymi współpracował, oprócz tego był twórcą muzyki do filmów, spektakli teatralnych i tanecznych. Od 1981 roku nagrywał również z wielkim powodzeniem solowe albumy, których zostawił w swoim dorobku artystycznym całkiem sporo. Lars Hollmer to artysta jedyny w swoim rodzaju, który akordeon opanował do perfekcji i uczynił z niego instrument nowatorski i niezwykły. Jego muzyka jest piękna i naiwna, innym razem zaś potargana, oporna i skomplikowana. Nie da się jej jednoznacznie sklasyfikować w jakimś stylu muzycznym czy tradycji, to po prostu jeden wielki artystyczny plac zabaw.
Lars Gustav Gabriel Hollmer (1948-2008) was a Swedish accordionist, keyboardist and composer whose work draws on influences ranging from Nordic folk tunes to progressive rock. He has been a member and/or founder of over half a dozen groups, most of whose work has been recorded at The Chickenhouse, his well outfitted home studio in Uppsala. His work with the band Samla Mammas Manna, in the late 1960s-early 1970s and up to 2002 when the re-formed group played at the two-day ProgDay festival in North Carolina, was and is considered progressive rock.
However, he is most centrally an empathetic and generous collaborator: whether as a member of Accordion Tribe, while working with the experimental guitarist Fred Frith, or while spending several months with Japanese jazz players, he seems to find a style that brings his partners to the fore while remaining identifiably himself. Though his work is little known in the United States, he won a Swedish Grammis award in 1999 for his record Andetag. He has also composed extensively for Swedish films, as well as for theater and dance productions.
Consistent elements of his music throughout his career include use of irregular time signatures (often changing several times within a piece), a daring sense of improvisation (particularly vocal improvisation that utilizes nonsense syllables), and use complex polyrhythms.(wikipedia)
O żesz Ty --- ależ fantastyczny pościk. Dzięki wielkie.
OdpowiedzUsuńjaram się, chociaż ani słowa nie rozumiem. dzięki (kolejny raz)
OdpowiedzUsuń