Sztuka Iwana Wyrypajewa, obecnie jednego z najbardziej wziętych rosyjskich dramaturgów opowiada o kobiecie chorej na schizofrenię. - Chcę spróbować pokazać tę chorobę od wewnątrz, pokazać świat tak, jak go widzi osoba chora. Ale nie przez cierpienie, tylko poprzez mnogość doświadczeń i tematów, jakie się pojawiają w mózgu osoby chorej psychicznie - mówi reżyser spektaklu Michał Zadara.
Konstrukcja sztuki - a także przedstawienia - przypomina zasadę działania matrioszki. Rzeczywistość chorej na schizofrenię Antoniny Wielikanowej, świat współautora tekstu - Iwana Wyrypajewa, rzeczywistość Boga, żony Lota oraz proroka Jana, świat widzów i czytelników, rzeczywistość reżysera i aktorów - wszystkie te sfery mnożą się i przenikają. Gdzie leży prawda? Gdzie szukać sensu świata? Czy Bóg w ogóle istnieje? I czy jest nam potrzebny?
Michał Zadara, który we Wrocławskim Teatrze Współczesnym wyreżyserował w ubiegłym roku "Kartotekę" Różewicza, podkreśla, że jego spektakl nie będzie się odnosił do obecnego kryzysu politycznego w Polsce. - W tak trudnej dla kraju sytuacji zajmowanie się Bogiem i metafizyką może wydać się nieodpowiedzialne, ale pytanie o istnienie tego Najwyższego zawsze jest aktualne - mówi reżyser
Konstrukcja sztuki - a także przedstawienia - przypomina zasadę działania matrioszki. Rzeczywistość chorej na schizofrenię Antoniny Wielikanowej, świat współautora tekstu - Iwana Wyrypajewa, rzeczywistość Boga, żony Lota oraz proroka Jana, świat widzów i czytelników, rzeczywistość reżysera i aktorów - wszystkie te sfery mnożą się i przenikają. Gdzie leży prawda? Gdzie szukać sensu świata? Czy Bóg w ogóle istnieje? I czy jest nam potrzebny?
Michał Zadara, który we Wrocławskim Teatrze Współczesnym wyreżyserował w ubiegłym roku "Kartotekę" Różewicza, podkreśla, że jego spektakl nie będzie się odnosił do obecnego kryzysu politycznego w Polsce. - W tak trudnej dla kraju sytuacji zajmowanie się Bogiem i metafizyką może wydać się nieodpowiedzialne, ale pytanie o istnienie tego Najwyższego zawsze jest aktualne - mówi reżyser
Niemiecki scenograf Thomas Harzem dostrzega jednak w sztuce Wyrypajewa analogię do współczesnej sytuacji politycznej w Polsce. - Ten kraj, tak samo jak bohaterka naszej sztuki cierpi na schizofrenię. Ale moim zdaniem jest to tylko stan przejściowy - uważa.
Jan Peszek, który gra w "Księdze Rodzaju 2" jedną z głównych ról, jest przekonany o niezwykłości tekstu Wyrypajewa. - Ta sztuka stawia pytania, które człowiek zadaje sobie od początku istnienia - mówi aktor.
Krystyna Meissner, dyrektorka Teatru Współczesnego cieszy się, że spektakl podejmuje temat religii, który w dzisiejszych czasach bywa niesłychanie spłycany. - I często sprowadza się wyłącznie do niedzielnej wizyty w kościele - tłumaczy dyrektorka. - Chcemy rozpocząć na ten temat rozmowę z naszymi widzami. W tym tekście pada takie przekorne zdanie: "Jeśli wierzysz w Boga, to wcale nie znaczy, że ten Bóg wierzy w ciebie".
Iwan Aleksandrowicz Wyrypajew (1974) rosyjski aktor, reżyser i dramatopisarz. Absolwent wydziału aktorskiego Akademii Teatralnej w Irkucku. Studiował także reżyserię w Wyższej Szkole Teatralnej im. Szczukina w Moskwie. W 1998 roku założył w Irkucku teatr studyjny Przestrzeń Gry. Potem przeniósł się do Moskwy i od 2001 roku współpracuje z Teatr.doc. Międzynarodowy rozgłos przyniósł mu dramat "Sny" (2000).
Michał Zadara (1976), studiował politologię, oceanografię, scenografię, historię teatru i reżyserię. Absolwent Swarthmore College w Filadelfii oraz Wydziału Reżyserii Dramatu PWST w Krakowie. W Teatrze Wybrzeże w Gdańsku zrealizował spektakle "From Poland with love" (2005) i "Wałęsa. Historia wesoła, a ogromnie przez to smutna" P. Demirskiego (2005). W Starym Teatrze w Krakowie wystawił: "Korek" (2004), "Obrażanie widzów" P. Handkego (2005), "Księdza Marka" J. Słowackiego (2005), "Fedrę" J. Racine'a (2006) i "Odprawę posłów greckich" J. Kochanowskiego (2007). W krakowskim Teatrze STU wyreżyserował "Wesele" Wyspiańskiego (2006), we wrocławskim Teatrze Współczesnym "Kartotekę" Różewicza (2006). W 2007 roku w Teatrze Narodowym w Warszawie wystawił "Chłopców z Placu Broni" F. Molnara, a w Maxim Gorki Theater w Berlinie "Ozonkinder". (Mariola Szczyrba)
Jan Peszek, który gra w "Księdze Rodzaju 2" jedną z głównych ról, jest przekonany o niezwykłości tekstu Wyrypajewa. - Ta sztuka stawia pytania, które człowiek zadaje sobie od początku istnienia - mówi aktor.
Krystyna Meissner, dyrektorka Teatru Współczesnego cieszy się, że spektakl podejmuje temat religii, który w dzisiejszych czasach bywa niesłychanie spłycany. - I często sprowadza się wyłącznie do niedzielnej wizyty w kościele - tłumaczy dyrektorka. - Chcemy rozpocząć na ten temat rozmowę z naszymi widzami. W tym tekście pada takie przekorne zdanie: "Jeśli wierzysz w Boga, to wcale nie znaczy, że ten Bóg wierzy w ciebie".
Iwan Aleksandrowicz Wyrypajew (1974) rosyjski aktor, reżyser i dramatopisarz. Absolwent wydziału aktorskiego Akademii Teatralnej w Irkucku. Studiował także reżyserię w Wyższej Szkole Teatralnej im. Szczukina w Moskwie. W 1998 roku założył w Irkucku teatr studyjny Przestrzeń Gry. Potem przeniósł się do Moskwy i od 2001 roku współpracuje z Teatr.doc. Międzynarodowy rozgłos przyniósł mu dramat "Sny" (2000).
Michał Zadara (1976), studiował politologię, oceanografię, scenografię, historię teatru i reżyserię. Absolwent Swarthmore College w Filadelfii oraz Wydziału Reżyserii Dramatu PWST w Krakowie. W Teatrze Wybrzeże w Gdańsku zrealizował spektakle "From Poland with love" (2005) i "Wałęsa. Historia wesoła, a ogromnie przez to smutna" P. Demirskiego (2005). W Starym Teatrze w Krakowie wystawił: "Korek" (2004), "Obrażanie widzów" P. Handkego (2005), "Księdza Marka" J. Słowackiego (2005), "Fedrę" J. Racine'a (2006) i "Odprawę posłów greckich" J. Kochanowskiego (2007). W krakowskim Teatrze STU wyreżyserował "Wesele" Wyspiańskiego (2006), we wrocławskim Teatrze Współczesnym "Kartotekę" Różewicza (2006). W 2007 roku w Teatrze Narodowym w Warszawie wystawił "Chłopców z Placu Broni" F. Molnara, a w Maxim Gorki Theater w Berlinie "Ozonkinder". (Mariola Szczyrba)
Lady Electra - wokal, instrumenty klawiszowe
Katiusza - wokal, gitara basowa
Katiusza - wokal, gitara basowa
Mass Kotki - zespół grający muzykę pop wymieszaną z punk rockowymi rytmami. Zespół stonowi łódzko - warszawski żeński duet. Zespół bawi się image'em; na scenę potrafi wejść przebrany za panny młode, księżniczki, dziwki, kury domowe.
Dziewczyny spotkały się przez przypadek na koncercie w Rzeszowie zimą 2001 roku. Oprócz klawiszy i gitary basowej pojawia się automat perkusyjny a czasem inne instrumenty. W tekstach dziewczyny atakują pornografię lub ironizują z przypisywanych kobietom ról społecznych.
Tyle oficjalnych wiadomości. Zespół został wypromowany przez wytwórnie Emancypunx - projektu polskiej grupy anarchofeministycznej KDP (Kobiety Przeciwko Dyskryminacji i Przemocy).
link in comments
Dziewczyny spotkały się przez przypadek na koncercie w Rzeszowie zimą 2001 roku. Oprócz klawiszy i gitary basowej pojawia się automat perkusyjny a czasem inne instrumenty. W tekstach dziewczyny atakują pornografię lub ironizują z przypisywanych kobietom ról społecznych.
Tyle oficjalnych wiadomości. Zespół został wypromowany przez wytwórnie Emancypunx - projektu polskiej grupy anarchofeministycznej KDP (Kobiety Przeciwko Dyskryminacji i Przemocy).
link
OdpowiedzUsuńno jak jedną płytę jak dwie. stary tekst mospanie, dwuletni pewnie.
OdpowiedzUsuńSłuszne spostrzeżenie. Tekst pewnie już leciwy :))
OdpowiedzUsuń