Fatima Miranda specjalizuje się w sztuce współczesnej - opublikowała dwie książki z tej dziedziny. Jest założycielem i członkiem improwizatorskiej grupy Taller de Musica Mundana i Flatus Vocis Trio . W latach 80-tych była dyrektorem Biblioteki Muzycznej Uniwersytetu w Madrycie. W 1985 roku otrzymała Narodową Nagrodę Kultury i Komunikacji, przyznaną za książkę „Dźwięki biblioteki”.
Badania nad głosem i muzyką wokalną w tradycyjnej muzyce skłoniły ją do używania głosu nie tylko w celu śpiewania i mówienia, ale także niczym instrumentu dętego lub perkusyjnego, jaki tworzy jej ciało. Studiowała tradycyjne techniki z japońskim śpiewakiem Yumi Narą i nauczyła się mongolskiego, harmonijnego śpiewu z Tran Quang Hai, prowadziła również badania nad północną, hinduską, klasyczną muzyką dhrupad. Przez dziesięć lat studiowała bel canto z rozmaitymi profesorami, aby nauczyć się łączyć wokalne techniki tradycyjnie uważane za niepasujące do siebie. Połączenie charakteru ćwierćtonalnego i wymagającego rytmicznego wyczucia flamenco, atruxos z Galicji i górskiego wołania irrintixis z kraju Basków, jodłowania z Balearów i gwizdania gomero oraz używanie gardłowego, ciemnego, niskiego, ochrypłego, brilliant lub dysonansowego tembru z bogatej tradycji muzycznej Indii, Mongolii, niektórych krajów arabskich, Korei, Chin i Afryki, pozwoliło Mirandzie Fatimie stworzyć niebywałe połączenie tradycji w dialogu z nowoczesnym brzmieniem. (bravefestival)
Fátima Miranda was born in Salamanca and lives in Madrid. After completing her M.A. in Art History, she specialized in contemporary art, publishing two books in this field.
Since 1979 she is a founding member of the improvisation group Taller de Música Mundana and Flatus Vocis Trío, which is exclusively dedicated to phonetic poetry. She has recorded The paper opera with the former and Grosso Modo with the latter.
Between 1982 and 1989, she has directed the Music Library of the Complutense University of Madrid. In 1985 she received the National Award of Culture and Communication bestowed by the Ministry of Culture for her book La Fonoteca (The Sound Library).
Since 1983, she has been doing research on the voice and vocal music in traditional musics and this has propelled her to use the voice not only for singing and speaking but also as a wind and percussion instrument built into the body. All of the above constitutes the basis for her own integrated musical language.
In 1987-1988 she studied with the japanese singer Yumi Nara and she learnt mongol harmonic singing with Tran Quang Hai.
In 1987 she commenced studies of North Indian Classical Music in Dhrupad style with various members of the eminent Dagar family.
From 1983 to 1993 she studied bel canto with various professors in order to combine vocal techniques traditionnally considered incompatibles.
In 1996, she was awarded the prestigious DAAD grant, being invited by the Berliner Künstlerprogramm des Deutscher Akademischer Austauschdienst, as artist in residence in the city of Berlin.
During the nineties she has created three concerts-performances for solo voice: Las Voces de la Voz (1991), Concierto en Canto (1995), ArteSonado (2000), each of them edited on CD. In 2005 she has created Cantos Robados, edited on DVD.
Fátima Miranda has collaborated among others with Llorenç Barber, Robert Ashley, Wolf Vostell, Jean-Claude Eloy, Julio Estrada, Bartolomé Ferrando, Pedro Elías, Stefano Scodanibbio, Bertl Mutter, Rachid Koraichi, John Rose, Hans Peter Kuhn, Stéphane Abboud, Werner Durand, Mirella Weingarten and Sacha Waltz.
She has performed as a soloist in numerous international festivals within contemporary, vocal and experimental music circuits as well as those of theatre, sound poetry and performance art.
link in comments
link
OdpowiedzUsuńKapitalne .... Dzięki @pausts.
OdpowiedzUsuń