Funkadelic to zespół, który powstał w roku 1968, zaś jego cała historia związana jest z big bandami. Okres trwania zespołu jest niezwykle długi, zaś jego cechą charakterystyczną jest fakt, że w niektórych okresach ich istnienia liczba muzyków w nich uczestniczących dochodziła nawet do kilkudziesięciu. Mimo to jednak grupa swych członków zmieniała bardzo rzadko, dlatego też zachodziły tu niewielkie zmiany. Cała grupa, jaką jest Funkadelic została zorientowana na tworzenie muzyki, która związana była z gatunkami takimi jak: acid rock, oraz blues rock. Oprócz tego można było zauważyć ty domieszki typowe dla funk i soul. Cechą charakterystyczną dla grupy muzycznej Funkadelic był także tekst. W tej sferze grupa zupełnie nie stroniła od poruszania jak najbardziej aktualnych treści politycznych także społecznych. Dodatkowo Funkadelic skupiała się także raczej na produkcji albumów aniżeli promowaniu singli. Za lidera grupy uważa się George Clintona, a najważniejszymi członkami byli: Mickey Atkins, Glen Collins oraz Rodney Curtis i Lawrence Fratangelo.
Lata siedemdziesiąte przyniosły dla zespołu Funkadelic bardzo wiele zmian. Przede wszystkim w okresie tym grupa tworzona była przez innych artystów, aniżeli w latach sześćdziesiątych. Na czele grupy stał, bowiem Georg Clintom, który rozwinął nieco inne spojrzenie na Funk. W tym to okresie powstał tak zwany Funk rock, który posiadał w swoim brzmieniu silne wpływy jazzu i psychodelicznego rocka. Popularność zespołu Funkadelic sprawiła, ze powstał nowy termin P – Funk, jaki odnosił się głównie do muzyki George\’a Clintona i utworzył nowy podgatunek muzyczny. Gatunek ten odznaczał się wspaniałą, jakością, zaś jednym z przebojów, jaki powstał w jego obrębie był \”Mothership Connection\”. W okresie lat siedemdziesiątych zespół Funkadelic przeżywał największy rozkwit. Funk zaczął mieszać się z jazzem, a na scenę wkraczała coraz większa swoboda. Funk stawał się także jednym z głównych nurtów na scenie i dominował w muzyce, spychając na bok niemal wszystkie inne gatunki. W 1970 roku przebojem stał się \”Thank You Falletinme Be Mice Elf Agin\”. (z funkadelic.pl)
Lata siedemdziesiąte przyniosły dla zespołu Funkadelic bardzo wiele zmian. Przede wszystkim w okresie tym grupa tworzona była przez innych artystów, aniżeli w latach sześćdziesiątych. Na czele grupy stał, bowiem Georg Clintom, który rozwinął nieco inne spojrzenie na Funk. W tym to okresie powstał tak zwany Funk rock, który posiadał w swoim brzmieniu silne wpływy jazzu i psychodelicznego rocka. Popularność zespołu Funkadelic sprawiła, ze powstał nowy termin P – Funk, jaki odnosił się głównie do muzyki George\’a Clintona i utworzył nowy podgatunek muzyczny. Gatunek ten odznaczał się wspaniałą, jakością, zaś jednym z przebojów, jaki powstał w jego obrębie był \”Mothership Connection\”. W okresie lat siedemdziesiątych zespół Funkadelic przeżywał największy rozkwit. Funk zaczął mieszać się z jazzem, a na scenę wkraczała coraz większa swoboda. Funk stawał się także jednym z głównych nurtów na scenie i dominował w muzyce, spychając na bok niemal wszystkie inne gatunki. W 1970 roku przebojem stał się \”Thank You Falletinme Be Mice Elf Agin\”. (z funkadelic.pl)
Not released until 1996, this was an unusual gig for the band, which was breaking in a new rhythm section (this may have been this lineup's first show) without much or any rehearsal. You can't tell from this 77-minute disc, which offers a typically amorphous, free-floating set of black rock -- which is to say, judged by most standards, it's not typical music at all. Seguing from spaced-out jams to occasional numbers with vocals by George Clinton, and throwing in imaginative improvisations by guitarist Eddie Hazel and keyboardist Bernie Worrell, it sounds something like a combination of Jimi Hendrix, James Brown, and Sun Ra. The 14-minute "Maggot Brain" verges on prog rock/psychedelia (in the good sense), with its almost mystical guitar lines; earthier pleasures are offered with cuts like "I Call My Baby Pussycat" (two versions). The fidelity is pretty good, though the vocals lack the presence of the instruments. Funkadelic are still shown to their best advantage on their studio recordings of the era, but this is certainly a fascinating find for fans, augmented by detailed liner notes about the gig by Rob Bowman." --- R.Underberger, allmusic.com
link in comments
link
OdpowiedzUsuń