Do tego Pana miałem zawsze dużą słabość dlatego kiedy wpadło mi w ręce to wydawnictwo od razu je przedstawiam. Przy okazji należy wspomnieć o ciekawej okładce i lekko szokującym ostatnim projekcie graficznym z wkładki.
Jello Biafra, właśc. Eric Boucher – amerykański muzyk, wokalista, autor tekstów, poeta, najbardziej znany jako lider punkowo-hardcore'owego zespołu Dead Kennedys. Pseudonim Jello Biafra pochodzi od nazwy produktu spożywczego Jell-O i nazwy dotkniętego klęską głodu państwa Biafra. Założyciel niezależnej wytwórni płytowej Alternative Tentacles.
Od dzieciństwa przejawiał zainteresowanie sprawami społeczno-politycznymi. Ogromny wpływ na jego postawę miało zabójstwo Johna F. Kennedy'ego, które widział w telewizji. Fanem rocka stał się, jak sam twierdzi, w 1965, kiedy jego rodzice przypadkowo ustawili radio na stację z muzyką rockową.
Pod koniec lat 70. pod wpływem koncertu Ramones zainteresował się punk rockiem. W 1978 odpowiedział na ogłoszenie zamieszczone przez East Bay Raya, który poszukiwał wokalisty do tworzonego zespołu punkowego. Tak powstał Dead Kennedys, który wywarł ogromny wpływ na muzykę niezależną lat 80. W 1979 Biafra zgłosił swoją kandydaturę na burmistrza San Francisco, przedstawiając prowokacyjny program wyborczy (m.in. zapowiedział przebranie polityków i biznesmenów w stroje klaunów). Zdobył ok. 4% głosów. W 1981 założył własną wytwórnię płytową Alternative Tentacles, zajmującą się wydawaniem i promowaniem szeroko pojętej muzyki alternatywnej.
Ożenił się 31 października 1981 z Theresą Soder, wokalistką punkowego zespołu The Situations. Ceremonia odbyła się na cmentarzu komunalnym w San Francisco, a ślubu udzielił wokalista zespołu Flipper, Bruce Loose. Małżeństwo zakończyło się rozwodem w 1986. Po słynnym procesie o obrazę moralności i rozwiązaniu Dead Kennedys, Biafra zajął się prowadzeniem Alternative Tentacles oraz wydawaniem płyt ze swoimi przemówieniami na tematy polityczne i społeczne (m.in. na temat swojego procesu). Udziela się też jako wokalista w rozmaitych projektach muzycznych, współtworzonych przez znanych muzyków z innych zespołów (np. wspólnie z Alem Jourgensenem z Ministry tworzy zespół Lard). Porusza się swobodnie w różnych stylach muzycznych, osadzonych w muzyce alternatywnej, od jazz-core'a, przez industrial do noise'a.
Nie stroni przy tym od prowokacji artystycznych, wymierzonych we własnych fanów, np. w 1994 nagrał wraz z Mojo Nixonem płytę w stylu country. Wtedy też zarzucano mu zdradę ideałów – wpływowy zine "Maximum Rock'n'Roll" odmówił w związku z tym zamieszczania reklam Alternative Tentacles. Biafra nazwał to zachowanie "punkowym fundamentalizmem". Został też zaatakowany i ciężko pobity przez osoby, które określiły go jako "sprzedajną gwiazdę rocka".
W 1998 odmówił reaktywowania Dead Kennedys, co zaowocowało wytoczeniem mu procesu przez pozostałych członków zespołu, w którym oskarżyli go m.in. o przywłaszczenie sobie praw autorskich do nagrań. Biafra zarzucał im natomiast używanie muzyki Dead Kennedys w celach komercyjnych, co uznał za sprzeczne z ideałami głoszonymi przez zespół (chodziło głównie o wykorzystanie piosenki "Holiday in Cambodia" w reklamie jednej z wielkich korporacji produkujących odzież). Ostatecznie zespół został reaktywowany w 2001 bez Biafry.
W 2000 Green Party wysunęła jego kandydaturę w wyborach na prezydenta USA.
Biafra określa swoje poglądy jako anarchistyczne, jednak uważa, że ludzkość nie jest jeszcze gotowa na taką organizację społeczeństwa. (wikipedia)
Jello Biafra, właśc. Eric Boucher – amerykański muzyk, wokalista, autor tekstów, poeta, najbardziej znany jako lider punkowo-hardcore'owego zespołu Dead Kennedys. Pseudonim Jello Biafra pochodzi od nazwy produktu spożywczego Jell-O i nazwy dotkniętego klęską głodu państwa Biafra. Założyciel niezależnej wytwórni płytowej Alternative Tentacles.
Od dzieciństwa przejawiał zainteresowanie sprawami społeczno-politycznymi. Ogromny wpływ na jego postawę miało zabójstwo Johna F. Kennedy'ego, które widział w telewizji. Fanem rocka stał się, jak sam twierdzi, w 1965, kiedy jego rodzice przypadkowo ustawili radio na stację z muzyką rockową.
Pod koniec lat 70. pod wpływem koncertu Ramones zainteresował się punk rockiem. W 1978 odpowiedział na ogłoszenie zamieszczone przez East Bay Raya, który poszukiwał wokalisty do tworzonego zespołu punkowego. Tak powstał Dead Kennedys, który wywarł ogromny wpływ na muzykę niezależną lat 80. W 1979 Biafra zgłosił swoją kandydaturę na burmistrza San Francisco, przedstawiając prowokacyjny program wyborczy (m.in. zapowiedział przebranie polityków i biznesmenów w stroje klaunów). Zdobył ok. 4% głosów. W 1981 założył własną wytwórnię płytową Alternative Tentacles, zajmującą się wydawaniem i promowaniem szeroko pojętej muzyki alternatywnej.
Ożenił się 31 października 1981 z Theresą Soder, wokalistką punkowego zespołu The Situations. Ceremonia odbyła się na cmentarzu komunalnym w San Francisco, a ślubu udzielił wokalista zespołu Flipper, Bruce Loose. Małżeństwo zakończyło się rozwodem w 1986. Po słynnym procesie o obrazę moralności i rozwiązaniu Dead Kennedys, Biafra zajął się prowadzeniem Alternative Tentacles oraz wydawaniem płyt ze swoimi przemówieniami na tematy polityczne i społeczne (m.in. na temat swojego procesu). Udziela się też jako wokalista w rozmaitych projektach muzycznych, współtworzonych przez znanych muzyków z innych zespołów (np. wspólnie z Alem Jourgensenem z Ministry tworzy zespół Lard). Porusza się swobodnie w różnych stylach muzycznych, osadzonych w muzyce alternatywnej, od jazz-core'a, przez industrial do noise'a.
Nie stroni przy tym od prowokacji artystycznych, wymierzonych we własnych fanów, np. w 1994 nagrał wraz z Mojo Nixonem płytę w stylu country. Wtedy też zarzucano mu zdradę ideałów – wpływowy zine "Maximum Rock'n'Roll" odmówił w związku z tym zamieszczania reklam Alternative Tentacles. Biafra nazwał to zachowanie "punkowym fundamentalizmem". Został też zaatakowany i ciężko pobity przez osoby, które określiły go jako "sprzedajną gwiazdę rocka".
W 1998 odmówił reaktywowania Dead Kennedys, co zaowocowało wytoczeniem mu procesu przez pozostałych członków zespołu, w którym oskarżyli go m.in. o przywłaszczenie sobie praw autorskich do nagrań. Biafra zarzucał im natomiast używanie muzyki Dead Kennedys w celach komercyjnych, co uznał za sprzeczne z ideałami głoszonymi przez zespół (chodziło głównie o wykorzystanie piosenki "Holiday in Cambodia" w reklamie jednej z wielkich korporacji produkujących odzież). Ostatecznie zespół został reaktywowany w 2001 bez Biafry.
W 2000 Green Party wysunęła jego kandydaturę w wyborach na prezydenta USA.
Biafra określa swoje poglądy jako anarchistyczne, jednak uważa, że ludzkość nie jest jeszcze gotowa na taką organizację społeczeństwa. (wikipedia)
Following the demise of the Dead Kennedys in the wake of the financial and emotional disaster that was their 1986 obscenity trial, vocalist and free-speech icon Jello Biafra launched a solo career, devoting some of his releases to spoken word observations on American culture and politics and others to collaborative efforts with several bands. Biafra was born Eric Boucher in Boulder, CO, and began collecting odd records in high school. He moved to San Francisco and took his stage name from the war-ravaged African nation then called Biafra, appending the name of the popular dessert substance because he liked the way the two sounded together. Biafra formed the Dead Kennedys in 1978, and the band quickly gained a following thanks to its hyper-driven sonic assault and Biafra's nasal, declamatory (and often quite funny) political rantings. In 1979, a year before the Kennedys' influential debut, Fresh Fruit for Rotting Vegetables, was released, Biafra ran for mayor of San Francisco on a bet; his platform included holding auctions for high-ranking city government positions, setting up a board of bribery to handle liquor licenses and building codes, banning automobiles in the city limits, forcing businessmen to dress in clown suits, and allowing vagrants legal access to empty buildings. (Voters apparently found the satire compelling enough to place Biafra fourth out of ten candidates.)
Fresh Fruit for Rotting Vegetables suffered distribution problems owing to the Dead Kennedys' name and subject matter, so Biafra formed his own Alternative Tentacles label in 1981 to counter the majors' reluctance to disseminate his material. When the Kennedys included a poster of H.R. Giger's painting Landscape #20 (Penis Landscape), which depicted rows of penises engaged in anal intercourse, in their 1985 album Frankenchrist, the band and label were prosecuted under California obscenity statutes for distributing "harmful matter to minors." Biafra's apartment was ransacked by police, and a trial was undertaken in April 1986 that lasted over a year; a hung jury resulted in the charges being dropped.
Fresh Fruit for Rotting Vegetables suffered distribution problems owing to the Dead Kennedys' name and subject matter, so Biafra formed his own Alternative Tentacles label in 1981 to counter the majors' reluctance to disseminate his material. When the Kennedys included a poster of H.R. Giger's painting Landscape #20 (Penis Landscape), which depicted rows of penises engaged in anal intercourse, in their 1985 album Frankenchrist, the band and label were prosecuted under California obscenity statutes for distributing "harmful matter to minors." Biafra's apartment was ransacked by police, and a trial was undertaken in April 1986 that lasted over a year; a hung jury resulted in the charges being dropped.
The already politically conscious Biafra emerged as an articulate champion of free speech, and with the Kennedys' breakup, he hit the college lecture circuit with a vengeance, expounding his views on American culture with a righteous anger and acerbic wit. His first solo recordings were spoken word affairs drawing on his lecture material -- No More Cocoons appeared in 1987, with High Priest of Harmful Matter: Tales from the Trial, a detailed, humorous account of the obscenity trial, following in 1989. Other spoken word releases would pop up from time to time, including 1991's I Blow Minds for a Living and 1994's three-CD set Beyond the Valley of the Gift Police. Biafra also offered frequent collaborations with other artists: the Lard project with Ministry's Al Jourgensen and Paul Barker (1988's Power of Lard EP, 1990's The Last Temptation of Reid); the D.O.A.-backed Last Scream of the Missing Neighbors EP (1990); a 1991 outing with Nomeansno entitled The Sky Is Falling, and I Want My Mommy; a side project with members of Steel Pole Bath Tub and King Snake Roost called Tumor Circus, which released a self-titled album in 1991; an EP with Plainfield; and several collaborations with Mojo Nixon, including an EP centered around the country parody "Will the Fetus Be Aborted" and the 1994 album Prairie Home Invasion.
In one of the most bizarre and least likely mishaps punk fans could imagine, Biafra was attacked at a San Francisco club in 1994 by skinheads who had somehow gotten the idea that he was a sellout; he was hospitalized for a time with two broken legs. After returning to Lard in 1997 for a new album, Pure Chewing Satisfaction, he issued the solo If Evolution Is Outlawed, Only Outlaws Will Evolve a year later and Become the Media in fall 2000. The Big Ka-Boom, Pt. 1 from 2002 was a 33-minute-long speech about the war on terrorism while Machine Gun in the Clown's Hand from later that year featured three discs' worth of spoken word from 2000-2002. The 2004 release Never Breathe What You Can't See found Biafra ranting over the heavy music of the Melvins. The collaboration continued on 2005's Sieg Howdy, which featured a cover version of the Alice Cooper classic "Halo of Flies." The three-CD set In the Grip of Official Treason landed in 2006. --- Steve Huey, AllMusic
In one of the most bizarre and least likely mishaps punk fans could imagine, Biafra was attacked at a San Francisco club in 1994 by skinheads who had somehow gotten the idea that he was a sellout; he was hospitalized for a time with two broken legs. After returning to Lard in 1997 for a new album, Pure Chewing Satisfaction, he issued the solo If Evolution Is Outlawed, Only Outlaws Will Evolve a year later and Become the Media in fall 2000. The Big Ka-Boom, Pt. 1 from 2002 was a 33-minute-long speech about the war on terrorism while Machine Gun in the Clown's Hand from later that year featured three discs' worth of spoken word from 2000-2002. The 2004 release Never Breathe What You Can't See found Biafra ranting over the heavy music of the Melvins. The collaboration continued on 2005's Sieg Howdy, which featured a cover version of the Alice Cooper classic "Halo of Flies." The three-CD set In the Grip of Official Treason landed in 2006. --- Steve Huey, AllMusic
link in comments
link 1 or link 2.
OdpowiedzUsuń