Nico - Fata Morgana (1994)

Nico naprawdę nazywała się Christa Paffgen - urodziła się w Kolonii w Niemczech w 1938 roku. Przed rozpoczęciem współpracy z Velvet Underground, grała u Felliniego ("La Dolce Vita"), pracowała jako modelka, a także zajmowała się komponowaniem i pisaniem tekstów. Płyta "Velvet Underground & Nico", stała się jednym z najważniejszych albumów w historii muzyki rockowej. Później drogi Nico i członków Velvet Underground się rozeszły. Sama Nico nagrała jeszcze kilka płyt solowych, jednak nie cieszyły się one zbyt dużą popularnością. Choć życie Nico zrujnowała heroina, to wcale nie przedawkowanie narkotyków było przyczyną jej śmierci. Artystka zmarła w 1988 r. wyniku wypadku, któremu uległa na ulubionej przez siebie Ibizie.

Nigdy nie przepadałem za pierwszą płytą Velvetów z jej udziałem i jakoś mnie drażniły śpiewane przez nią tam piosenki. Ale niezapomniane wrażenie zrobił na mnie jej koncert w Remoncie bodajże na 2-3 lata przed śmiercią. Z tego, co pamiętam chyba występowała solo z akompaniamentem fortepianu i indyjskiego harmonium. Bardzo przejmujące i smutne do głębi duszy przedstawienie.

Nico – vocal, Indian pump organ
James Young – piano, synthesiser
Henry Olsen – guitar
Eric Graham Dowdall – drums, percussion

Nico was born in Cologne on 18 October 1938 but grew up with her mother in Lübbenau, a small town in the eastern part of Germany, before moving to Berlin where she began modelling which allowed her to work between Berlin, Paris, London and Rome. It was in Rome where she had her first movie appearance as 'Nico' in Fellini's 'La dolce vita'. In 1959 she moved to Paris where she had an affair with Alain Delon and gave birth to her only son, Aaron Christian, in 1962. In London she met Brian Jones and recorded her first single, produced by the manager of the Stones, Andrew Loog Oldham: "The Last Mile/I'm Not Sayin'". When she began modelling in New York for Eileen Ford, she fed on amphetamines and speed. Bob Dylan introduced her to Andy Warhol and his new project, The Velvet Underground. She sang two songs on the Velvets' debut LP and played roles in several Warhol films, such as 'Chelsea Girls' or 'I, A man'. Warhol was fascinated by her androgynous look and her beauty. 'Chelsea Girls' was also the title of her first solo LP. In California, she fell in love with Jim Morrison who encouraged her to write her own songs. John Cale produced her next two albums, 'The Marble Index' and 'Desertshore' where she played harmonium and sang in a deep hypnotic voice. The seventies found Nico back in Paris where she lived with the avantgarde filmmaker Philippe Garrel. Films like 'La cicatrice intérieure' (1971) or 'Les hautes solitudes' (1974) had her play the main character and at the same time featured her strange beautiful music. She published another record, 'The End' (1974), including her interpretation of the Jim Morrison song. By the time, she was addicted to heroin. After splitting up with Garrel, she lived in Manchester, partly with her son Ari, and toured all over Europe. In 1985 she recorded her last studio record, 'Camera Obscura'. In 1988, she spent the summer in Ibiza where she died in a bicycle accident. Her ashes are now buried in Gruenewald at Wannsee in Berlin, along with her mother. Several posthumous records like 'Hanging Garden', 'Last Concert' or 'Nico Icon' reflect the quantity of admirers the chanteuse still has.

link in comments