Bang on a Can - Music for Airports [Brian Eno] (1998)

Założony w 1992 roku podczas Bang on a Can Festival w Nowym Jorku zespół Bang on a Can All-Stars jest znany na całym świecie z ultradynamicznych koncertów oraz nagrań nowatorskiego repertuaru muzycznego. Swobodnie przekraczająca granice między klasyką, jazzem, rockiem, world music, a także muzyką eksperymentalną „elektrycznie wzmocniona" grupa złożona z sześciu muzyków konsekwentnie kształtuje swoją odrębną muzyczną tożsamość i poszerza możliwości muzyki o nowe, niezbadane terytoria. Jej występy w Stanach Zjednoczonych i poza ich granicami postawiły pod znakiem zapytania definicję tego czym jest dzisiaj koncert na żywo. Członkowie All-Stars ściśle współpracowali z gronem najważniejszych i najbardziej wpływowych muzyków naszych czasów takich jak m.in. Steve Reich, Ornette Coleman, mistrz gry na tradycyjnym birmańskim instrumencie perkusyjnym pat waing Kyaw Kyaw Naing, Tan Dun czy DJ Spooky. Do najbardziej doniosłych projektów z udziałem zespołu, jednocześnie kamieni milowych na drodze rozwoju współczesnej muzyki  należą nagrania będącego klasykiem ambientu Music for Airports Briana Eno i In C Terry'ego Rileya oraz koncerty wraz z Philipem Glassem, Meredith Monk, Donem Byronem, Ivą Bittovą, Thurstonem Moorem, Owenem Pallettem i innymi. W 2005 roku All-Stars został uznany przez Musical America za najlepszy zespół-wykonawcę roku, a San Francisco Chronicle okrzyknęło go najważniejszym obecnie wykonawcą muzyki współczesnej. Najnowszy projekt formacji będzie mieć swoją premierę na przełomie marca i kwietnia w Barbican Centre w Londynie i Lincoln Center w Nowym Jorku. Jest to trwający pełny wieczór koncert zawierający materiał filmowy, tzw. found sounds, nagrania audio i video utworów nowej muzyki zamawianych specjalnie na tę okazję oraz projekcje autorstwa najwnikliwszych współczesnych muzycznych myślicieli - ze świata indie popu (Tyondai Braxton, Nick Zammuto z The Books), ze świata sztuki (Christian Marclay), elektroniki (Mira Calix), klasyki eksperymentalnej (Michael Gordon, David Lang, Julia Wolfe, Evan Ziporyn). Do najważniejszych wydarzeń w aktualnej działalności koncertowej grupy należy światowa premiera, wykonania i nagranie 2x5 Steve'a Reicha, w tym koncert w Carnegie Hall, liczne występy w Chinach na Beijing Music Festival oraz Hong Kong Arts Festival; amerykańska trasa koncertowa i koncert w Carnegie Hall prezentujące Steel Hammer Julii Wolfe, inscenizowany koncert wraz z Trio Mediaeval, wykonania opery tanecznej w której wykorzystany został gamelan balijski A House in Bali Evana Ziporyna podczas BAM Next Wave Festiwal w październiku 2010 i innych utworów zamówionych u takich kompozytorów jak Louis Andriessen, Bill Frisell, Ryuichi Sakamoto i inni. Obszerną część repertuaru All-Stars stanowią utwory napisane specjalnie dla ich zespołu o charakterystycznym składzie i sposobie bycia na scenie, dzięki czemu stanowi on sam w sobie pewną muzyczną jakość. All-Stars nagrywają dla Cantaloupe Music, wcześniej także dla Sony, Universal i Nonesuch. (sacrumprofanum)

Technically, the name Bang on a Can refers not to a specific set of musicians but to a yearly festival of new music curated by avant-garde composer/performers Julia Wolfe, David Lang, and Michael Gordon. (Albums by the group are most often credited to the Bang on a Can All-Stars, a relatively stable group of six to eight performers and arrangers who comprise the core of the creative group.) The trio formed Bang on a Can in 1987; over the next ten years, the concept grew from a one-day festival to an impressive array of live and recorded works. The first three Bang on a Can releases were CD anthologies of live recordings taken from the group's 1992, 1993, and 1994 festivals released on the CRI label as Bang on a Can Live, Vol. 1, 2, and 3. Their studio debut came with 1995's Industry, featuring a track each by Wolfe, Lang, and Gordon and two lengthy chamber music pieces by their spiritual mentor Louis Andriessen. Both Industry and its more eclectic follow-up, 1996's Cheating, Lying, Stealing, were released by Sony Classical. Bang on a Can jumped to Universal's new music imprint Point for their next release, a brilliantly conceived and flawlessly executed re-imagining of Brian Eno's Ambient 1: Music for Airports that often turned Eno's sketches for tape recorders into beautiful works for live musicians.

Next, Lang, Wolfe, and Gordon collaborated on the opera Lost Objects, an extended narrative work with libretto by Deborah Artman featuring vocal soloists, a mixed chorus, a full orchestra and, intriguingly, guest appearances by turntable guru DJ Spooky. Following that masterwork, the group recorded several early pieces by the great minimalist composer Steve Reich and paid tribute to another landmark of modern classical music by reinterpreting Terry Riley's In C for a bevy of electric, electronic, and acoustic instruments. That recording was the first release on Cantaloupe Records, a label owned by Bang on a Can to release albums by affiliated composers and performers. The second Bang on a Can release on the label was 2001's eclectic Renegade Heaven, featuring pieces by Glenn Branca and Phil Kline, as well as Gordon's "I Buried Paul," a tongue-in-cheek salute to the playing of backwards tapes and other unintentional avant-gardisms in relation to the Paul Is Dead hoax of 1969. (Stewart Mason)

link in comments