Skład tego kultowego napoju został powiększony. Oranżada to teraz czterech muzyków. Miało to niewątpliwy wpływ na brzmienie nowej płyty zespołu z Otwocka. Czy muzyka grupy bardzo się zmieniła? Nie. To dalej ta Oranżada serwująca nam psychodelicje. Termin wymyślony przez Michała Krysztofiaka przyjęty i rozpowszechniony przez dziennikarzy Gazety Wyborczej przy okazji wydania pierwszej płyty w 2005 r. Przybyły do zespołu przed nagraniem płyty Maciek Łabudzki (ex-Żywiołak) przyczynił się do większego zrytmizowania utworów, wnosząc ze sobą świat przeszkadzajek, bębenków. Za jego sprawą usłyszymy gdzieś w tle utworów dźwięki: okaryny, fujary pasterskiej harmonijki ustnej czy też węgierskiego fletu. Mroczny klimatem, mruczący niski głos pojawiający się w utworze „Samsara”, przypominający śpiewy ludu Tuva to też jego zasługa. Reszta zespołu nie pozostaje w tyle. Robert Derlatka (basista) i Michał Krysztofiak (gitara) położyli duży nacisk na linie wokalne i wykorzystali swoje talenty w użyciu dodatkowego instrumentarium - pianina, harmonijki i duduka. Pojawiają się partie śpiewane razem z zaproszonymi wokalistkami Anią Piotrowską i Karoliną Kozak. Artur Rzempołuch (perkusja) kolejny raz nie ograniczył się do swojego macierzystego zestawu bębnów dokładając dźwięki fletu, Philicorda, oraz nietypowe instrumentarium jak: falująca blacha, przelewana woda.
Powstała płyta niezwykła. Niezwykła dlatego bo z jednej strony to nadal ta sama Oranżada, a z drugiej zupełnie inna płyta od dwóch poprzednich. Płyta pokazuje że w czasach wymuszających na zespołach zmianę kierunku w stronę lżejszych popowych brzmień nie straciła swojego ducha wolności twórczej. Utwory dynamiczne (Samsara, Przecież to masz, Oczekiwanie) sąsiadują z formami delikatnymi, subtelnymi, w pewnym sensie nowymi w twórczości tej grupy (Spóźniony i boso, Dlaczego słońce tak mocno świeci). Całość pływa w specyficznym brzmieniu lat 70 tych (Droga, czy Statek). Różnorodność muzyczna połączona z bardzo spójna warstwą tekstów tworzy zamknięty koncept, album. Ostatni akord tej płyty to mini słuchowisko pt: „Jazda do Otwocka” fragmenty wiersza Mirona Białoszewskiego wykorzystane przez aktorów Teatru im. S. Jaracza w Otwocku Przemka Skoczka i Krzysztofa Czekajewskiego wynoszą płytę ponad zwykłe wydawnictwo z muzyką rockową.
Na krążku nie zabrakło muzycznych gości. Swoje zacne płody pozostawili tutaj: Anucha Piotrowska (Żywiołak), Karolina Kozak (działalność solowa, Dr.No), Lidia Jaczech, Bolek Błaszczyk (Grupa MoCarta) z synem Mikołajem, Paweł Jordan (ex Kult).
Podsumowując, trzecie dziecko ORANŻADY to bardzo udane dzieło. Płyta za sprawą swojej melodyjności zadowoli fanów szeroko pojętej muzyki młodzieżowej, a za sprawą kompozycji, artyzmu, aranżu, przypadnie również do gustu wytrawnym miłośnikom muzyki alternatywnej, psychodelicznej, dźwięków „odjechanych”. Ma tą cudowną cechę charakterystyczną dla muzyki wartościowej – każdy kolejny odsłuch pozwala coraz bardziej odkrywać te utwory, zaczynamy słyszeć szczegóły których wcześniej nasze zmysły nie zarejestrowały. Muzyka zespołu zmienia się, ewoluuje, ale naczelne hasło określające jego styl pozostaje nadal aktualne: „zbyt popowi jak na awangardę i zbyt awangardowi jak na pop”. (independent)
Powstała płyta niezwykła. Niezwykła dlatego bo z jednej strony to nadal ta sama Oranżada, a z drugiej zupełnie inna płyta od dwóch poprzednich. Płyta pokazuje że w czasach wymuszających na zespołach zmianę kierunku w stronę lżejszych popowych brzmień nie straciła swojego ducha wolności twórczej. Utwory dynamiczne (Samsara, Przecież to masz, Oczekiwanie) sąsiadują z formami delikatnymi, subtelnymi, w pewnym sensie nowymi w twórczości tej grupy (Spóźniony i boso, Dlaczego słońce tak mocno świeci). Całość pływa w specyficznym brzmieniu lat 70 tych (Droga, czy Statek). Różnorodność muzyczna połączona z bardzo spójna warstwą tekstów tworzy zamknięty koncept, album. Ostatni akord tej płyty to mini słuchowisko pt: „Jazda do Otwocka” fragmenty wiersza Mirona Białoszewskiego wykorzystane przez aktorów Teatru im. S. Jaracza w Otwocku Przemka Skoczka i Krzysztofa Czekajewskiego wynoszą płytę ponad zwykłe wydawnictwo z muzyką rockową.
Na krążku nie zabrakło muzycznych gości. Swoje zacne płody pozostawili tutaj: Anucha Piotrowska (Żywiołak), Karolina Kozak (działalność solowa, Dr.No), Lidia Jaczech, Bolek Błaszczyk (Grupa MoCarta) z synem Mikołajem, Paweł Jordan (ex Kult).
Podsumowując, trzecie dziecko ORANŻADY to bardzo udane dzieło. Płyta za sprawą swojej melodyjności zadowoli fanów szeroko pojętej muzyki młodzieżowej, a za sprawą kompozycji, artyzmu, aranżu, przypadnie również do gustu wytrawnym miłośnikom muzyki alternatywnej, psychodelicznej, dźwięków „odjechanych”. Ma tą cudowną cechę charakterystyczną dla muzyki wartościowej – każdy kolejny odsłuch pozwala coraz bardziej odkrywać te utwory, zaczynamy słyszeć szczegóły których wcześniej nasze zmysły nie zarejestrowały. Muzyka zespołu zmienia się, ewoluuje, ale naczelne hasło określające jego styl pozostaje nadal aktualne: „zbyt popowi jak na awangardę i zbyt awangardowi jak na pop”. (independent)
- Robert Derlatka - bas,śpiew, trąbka, instr. klawiszowe
- Michał Krysztofiak - gitary,śpiew, tamburyno
- Maciej Łabudzki- instr. perkusyjne
- Artur Rzempołuch – perkusja, flet
- Anucha Piotrowska – śpiew
- Karolina Kozak – śpiew
- Lidka Jaczech – śpiew
- Bolek Błaszczyk - wiolonczela
- Mikołaj Błaszczyk – wiolonczela
- Paweł Jordan – saksofon
- Przemysław Skoczek i Krzysztof Czekajewski – narracja utworu „Impro- Miron”
Oranżada originated between year 2001 and 2002 thus artistically defining the long-lasting (not only musical) relationship of three friends. For over three years the band was touring with concerts throughout Poland gathering positive reviews. Oranżada took part in such events as II Festival of Alternative Art The Best OFF in Żak Club (with.: Lech Janerka, Ścianka, Marcin Dymiter, Tymon Tymanski, Von Zeit, Pudelsi, Łódź Kaliska) or the peculiar "Festiwal w Krajobrazie" 2004 in Inowłódz (with: Pathman, One Inch of Shadow, Hati, The Band of Endless Noise).
At the same time, for the last two years the band has been working on the album Oranżada. The majority of the material was recorded in September 2003 and reflects the band's musical achievement of that time. The basic, very classical instrumentation used by the band (guitar, bass, percussions and vocals) was enriched with the sound of synthesizers, organs, vibraphone, flute, as well as real sounds on the album. The music oscillates around psychedelic sounds, whether the means of expression are rock-like, kraut-rock, avantgard or pop themes. Significant elements of the compositions are trans, noise, and improvisation.
What is most attractive about the album and Orażada music as a whole is its freshness and honest emotional expression. The album was recorded and mixed at the Rogalów Analogowy Studio of Wojtek Czern with the use of vintage equipment and instruments without the use of a computer. This audibly "shows through" in the analog and singular quality of sound and is the clear advantage of this album.
Until now the only official publication where Oranżada recordings could be found was the Piotr Kaczkowski (dj of Polish Radio) "minimax.pl" split released in December 2003.
At the same time, for the last two years the band has been working on the album Oranżada. The majority of the material was recorded in September 2003 and reflects the band's musical achievement of that time. The basic, very classical instrumentation used by the band (guitar, bass, percussions and vocals) was enriched with the sound of synthesizers, organs, vibraphone, flute, as well as real sounds on the album. The music oscillates around psychedelic sounds, whether the means of expression are rock-like, kraut-rock, avantgard or pop themes. Significant elements of the compositions are trans, noise, and improvisation.
What is most attractive about the album and Orażada music as a whole is its freshness and honest emotional expression. The album was recorded and mixed at the Rogalów Analogowy Studio of Wojtek Czern with the use of vintage equipment and instruments without the use of a computer. This audibly "shows through" in the analog and singular quality of sound and is the clear advantage of this album.
Until now the only official publication where Oranżada recordings could be found was the Piotr Kaczkowski (dj of Polish Radio) "minimax.pl" split released in December 2003.
link in comments
link 1 or link 2.
OdpowiedzUsuńHI Ankh,
OdpowiedzUsuńIt looks great. Thx for this one