Kompozytor i pedagog, urodzony 23 sierpnia 1925 w Warszawie.
Studiował kompozycję w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie w klasie Piotra Rytla (1945-51) oraz - prywatnie - u Tadeusza Szeligowskiego (1950-51). W latach 50. prowadził badania nad polską muzyką ludową w Państwowym Instytucie Sztuki; ich owocem stała się książka pt. "Góralski i zbójnicki" (PWM, Kraków 1956). W latach 1957-61 uczestniczył w Międzynarodowych Kursach Wakacyjnych Nowej Muzyki w Darmstadt. W okresie tym rozpoczął eksperymenty z transformacją dźwięku przy użyciu elektroniki. Efektem poszukiwań nowego brzmienia była pierwsza w Polsce kompozycja elektroniczna - Etiuda konkretna (na jedno uderzenie w talerz) (1959). Od 1958 kompozytor należy do stałych współpracowników Studia Eksperymentalnego Polskiego Radia. Pracował również w innych ośrodkach muzyki elektronicznej - w studiu Westdeutscher Rundfunk w Kolonii (1966-67), w Groupe de Recherches Musicales ORTF w Paryżu (1970), w studiu Südwestfunk Baden-Baden we Freiburgu (SWF - 1979), a także w Stiftelsen Elektroakustik Musik i Sverige w Stockholmie (EMS - 1984) i w Groupe de Musique Expérimentale de Bourges (GMEB - 1986). W latach 1970-71 przebywał w Berlinie jako stypendysta Deutscher Akademischer Austauschdienst.
Od 1967 do 1995 był wykładowcą kompozycji w Akademii Muzycznej w Warszawie (od 1972 jako docent, od 1983 jako profesor nadzwyczajny, od 1990 - profesor zwyczajny) oraz kierował Studiem Muzyki Elektronicznej tejże uczelni. Studentami jego byli m.in. tacy kompozytorzy, jak: Paweł Szymański, Hanna Kulenty, Stanisław Krupowicz, Tadeusz Wielecki, Edward Sielicki i Jacek Grudzień. Jako profesor gościnny wykładał również kompozycję i muzykę elektroniczną w Królewskiej Akademii Muzyki w Stockholmie (1971), w State University of New York w Buffalo (1978), w University of Southern California w Los Angeles (1982), w Rubin Academy of Music w Jerozolimie (1990) i w Seulu (1994-95).
W latach 1974-76 był naczelnym redaktorem muzycznym Polskiego Radia oraz naczelnym dyrektorem muzycznym Polskiego Radia i Telewizji. W 1983 został prezesem Polskiego Towarzystwa Muzyki Współczesnej (polskiej sekcji ISCM/SIMC); funkcję tę pełnił do 1989.
Włodzimierz Kotoński został uhonorowany wieloma nagrodzami i odznaczeniami, m.in. Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki (1973, 1989 i 2000), Nagrodą Związku Kompozytorów Polskich (1976) oraz Nagrodą Przewodniczącego Komitetu do Spraw Radia i Telewizji (1979), Prix Magisterium w Bourges (1998), Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis" (2007).
W 1963 opublikował książkę pt. "Instrumenty perkusyjne we współczesnej orkiestrze" (PWM, Kraków 1963; wyd. II - 1981; tłum. węg. pt. "A modern zenekar ütöhangszerei", Zenemükiadó, Budapest 1967; tłum. niem. pt. "Schlaginstrumente im modernen Orchester", Schott, Mainz 1968), w 1989 pracę pt. "Muzyka elektroniczna" (PWM, Kraków 1989), a w 1999 - "Leksykon współczesnej perkusji" (PWM, Kraków 1999). Jest członkiem honorowym Związku Kompozytorów Polskich oraz Polskiego Towarzystwa Muzyki Współczesnej.
Włodzimierz Kotoński, klasyk muzyki elektroakustycznej, był pierwszym współpracownikiem założonego w 1957 roku Studia Eksperymentalnego Polskiego Radia, ważnego dla światowej muzyki ośrodka twórczości na taśmę. Był autorem pierwszego powstałego w Polsce autonomicznego utworu na taśmę - Etiudy konkretnej (na jedno uderzenie w talerz). Podstawą tej trwającej 2 minuty i 41 sekund kompozycji było w istocie jedno, wybrane z wielu nagranych uprzednio uderzeń miękką pałką w średniej wielkości talerz. Nagrany dźwięk poddany został skomplikowanym przekształceniom, w wyniku których powstał bogaty materiał, wykorzystany do stworzenia utworu o precyzyjnie zaplanowanej strukturze każdego elementu. Etiuda Kotońskiego była jednym z najczystszych przykładów muzyki konkretnej, sztuki szukającej nowych środków wyrazu i adoptującej dla celów artystycznych najnowsze zdobycze elektroakustyki. Utwór wykonany został na festiwalu "Warszawska Jesień" w 1960 roku, potem pojawiał się na wielu imprezach w kraju i za granicą, trafił też na karty podręczników. Włodzimierz Kotoński funkcjonuje w nich jako jeden z czołowych polskich twórców nowej muzyki.
Oprócz Etiudy skomponował jeszcze wiele innych utworów na taśmę. Również w utworach o tradycyjnej obsadzie wykonawczej wykorzystuje często dźwięki elektroniczne bądź to nagrane uprzednio na taśmę, bądź też produkowane w formie "live electronic music" podczas koncertu. (culture.pl)
Studiował kompozycję w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie w klasie Piotra Rytla (1945-51) oraz - prywatnie - u Tadeusza Szeligowskiego (1950-51). W latach 50. prowadził badania nad polską muzyką ludową w Państwowym Instytucie Sztuki; ich owocem stała się książka pt. "Góralski i zbójnicki" (PWM, Kraków 1956). W latach 1957-61 uczestniczył w Międzynarodowych Kursach Wakacyjnych Nowej Muzyki w Darmstadt. W okresie tym rozpoczął eksperymenty z transformacją dźwięku przy użyciu elektroniki. Efektem poszukiwań nowego brzmienia była pierwsza w Polsce kompozycja elektroniczna - Etiuda konkretna (na jedno uderzenie w talerz) (1959). Od 1958 kompozytor należy do stałych współpracowników Studia Eksperymentalnego Polskiego Radia. Pracował również w innych ośrodkach muzyki elektronicznej - w studiu Westdeutscher Rundfunk w Kolonii (1966-67), w Groupe de Recherches Musicales ORTF w Paryżu (1970), w studiu Südwestfunk Baden-Baden we Freiburgu (SWF - 1979), a także w Stiftelsen Elektroakustik Musik i Sverige w Stockholmie (EMS - 1984) i w Groupe de Musique Expérimentale de Bourges (GMEB - 1986). W latach 1970-71 przebywał w Berlinie jako stypendysta Deutscher Akademischer Austauschdienst.
Od 1967 do 1995 był wykładowcą kompozycji w Akademii Muzycznej w Warszawie (od 1972 jako docent, od 1983 jako profesor nadzwyczajny, od 1990 - profesor zwyczajny) oraz kierował Studiem Muzyki Elektronicznej tejże uczelni. Studentami jego byli m.in. tacy kompozytorzy, jak: Paweł Szymański, Hanna Kulenty, Stanisław Krupowicz, Tadeusz Wielecki, Edward Sielicki i Jacek Grudzień. Jako profesor gościnny wykładał również kompozycję i muzykę elektroniczną w Królewskiej Akademii Muzyki w Stockholmie (1971), w State University of New York w Buffalo (1978), w University of Southern California w Los Angeles (1982), w Rubin Academy of Music w Jerozolimie (1990) i w Seulu (1994-95).
W latach 1974-76 był naczelnym redaktorem muzycznym Polskiego Radia oraz naczelnym dyrektorem muzycznym Polskiego Radia i Telewizji. W 1983 został prezesem Polskiego Towarzystwa Muzyki Współczesnej (polskiej sekcji ISCM/SIMC); funkcję tę pełnił do 1989.
Włodzimierz Kotoński został uhonorowany wieloma nagrodzami i odznaczeniami, m.in. Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki (1973, 1989 i 2000), Nagrodą Związku Kompozytorów Polskich (1976) oraz Nagrodą Przewodniczącego Komitetu do Spraw Radia i Telewizji (1979), Prix Magisterium w Bourges (1998), Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis" (2007).
W 1963 opublikował książkę pt. "Instrumenty perkusyjne we współczesnej orkiestrze" (PWM, Kraków 1963; wyd. II - 1981; tłum. węg. pt. "A modern zenekar ütöhangszerei", Zenemükiadó, Budapest 1967; tłum. niem. pt. "Schlaginstrumente im modernen Orchester", Schott, Mainz 1968), w 1989 pracę pt. "Muzyka elektroniczna" (PWM, Kraków 1989), a w 1999 - "Leksykon współczesnej perkusji" (PWM, Kraków 1999). Jest członkiem honorowym Związku Kompozytorów Polskich oraz Polskiego Towarzystwa Muzyki Współczesnej.
Włodzimierz Kotoński, klasyk muzyki elektroakustycznej, był pierwszym współpracownikiem założonego w 1957 roku Studia Eksperymentalnego Polskiego Radia, ważnego dla światowej muzyki ośrodka twórczości na taśmę. Był autorem pierwszego powstałego w Polsce autonomicznego utworu na taśmę - Etiudy konkretnej (na jedno uderzenie w talerz). Podstawą tej trwającej 2 minuty i 41 sekund kompozycji było w istocie jedno, wybrane z wielu nagranych uprzednio uderzeń miękką pałką w średniej wielkości talerz. Nagrany dźwięk poddany został skomplikowanym przekształceniom, w wyniku których powstał bogaty materiał, wykorzystany do stworzenia utworu o precyzyjnie zaplanowanej strukturze każdego elementu. Etiuda Kotońskiego była jednym z najczystszych przykładów muzyki konkretnej, sztuki szukającej nowych środków wyrazu i adoptującej dla celów artystycznych najnowsze zdobycze elektroakustyki. Utwór wykonany został na festiwalu "Warszawska Jesień" w 1960 roku, potem pojawiał się na wielu imprezach w kraju i za granicą, trafił też na karty podręczników. Włodzimierz Kotoński funkcjonuje w nich jako jeden z czołowych polskich twórców nowej muzyki.
Oprócz Etiudy skomponował jeszcze wiele innych utworów na taśmę. Również w utworach o tradycyjnej obsadzie wykonawczej wykorzystuje często dźwięki elektroniczne bądź to nagrane uprzednio na taśmę, bądź też produkowane w formie "live electronic music" podczas koncertu. (culture.pl)
The composer and teacher, born in Warsaw on 23rd August 1925.
Kotoński studied composition at the Warsaw National Higher School of Music (nowadays the Academy of Music) in the class of Piotr Rytel in 1945-51 and, by a private arrangement, with Tadeusz Szeligowski in 1950-51. He also learned the piano from M. Klimont-Jacynowa. In the 1950s Kotoński conducted research on Polish folk music at the National Institute of Art, and presented the findings in his book "Góralski i zbójnicki" (PWM, Krakow 1956). In 1957-61 Kotoński took part in the International Summer School of New Music in Darmstadt, and it was at that time that he embarked upon experimenting with electronic sound transformation. His search for a new sound resulted in Poland's first-ever electronic composition, Etiuda konkretna (na jedno uderzenie w talerz) / The Concrete Etude (for one strike of the cymbals).
Since 1958 Kotoński has contributed regularly to the Experimental Studio of the Polish Radio. He has also worked in other centers of electronic music, including the studio of Westdeutscher Rundfunk in Cologne in 1966-67, Groupe de Recherches Musicales ORTF in Paris in 1970, the studio of Sudwestfunk Baden-Baden in Freiburg (SWF) in 1979, Stiftelsen Elektroakustik Musik i Sverige in Stockholm (EMS) in 1984, and Groupe de Musique Experimentale de Bourges (GMEB) in 1986. In 1970-71 Kotoński was a scholar at Berlin's Deutscher Akademischer Austauschdienst.
Since 1967 Kotoński has lectured composition at the Warsaw Academy of Music as an associated professor since 1972 and professor since 1983. He is also in charge of the Academy's Electronic Music Studio. Kotoński's composition students have included Paweł Szymanski, Hanna Kulenty, Stanisław Krupowicz, Tadeusz Wielecki, Edward Sielicki and Jacek Grudzien. As a visiting professor, Kotoński lectured on composition and electronic music at the Stockholm Royal Academy of Music in 1971, the State University of New York in Buffalo in 1978, the University of Southern California in Los Angeles in 1982, Rubin Academy of Music in Jerusalem in 1990, and in Seoul in 1994-95.
In 1974-76 Kotoński was the Head Music Editor of the Polish Radio and the Head Music Director of the Polish Radio and Television. In 1983 he was appointed President of the Polish Society of Contemporary Music, the Polish section of ISCM/SIMC, a post he held until 1989.
Kotoński is the holder of the Minister of Culture and Art's award (1973), the Union of Polish Composers' award (1976) and the Chairman of Radio and Television Committee's award (1979). In 1963 came out his book "Instrumenty perkusyjne we wspolczesnej orkiestrze" ("Percussion Instruments in a Modern Orchestra", PWM, Krakow 1963, 2nd edition - 1981; Hungarian translation "A modern zenekar utohangszerei", Zenemukiado, Budapest 1967; German translation "Slaginstrumente im modernen Orchester", Schott, Mainz 1968). Kotoński's "Muzyka elektroniczna" ("Electronic Music") and "Leksykon współczesnej perkusji" ("A Lexicon of Modern Percussion") were published by PWM, Krakow, in 1989 and 1999, respectively.
A classic of electroacoustic music, Kotoński was the first contributor to the Experimental Studio of the Polish Radio. Established in 1957, the Studio was a major world center of tape-recorded music. Kotoński was the first person in Poland to compose an autonomous work for tape, the Concrete Etude (for one strike of the cymbals). This 2 minutes and 41 seconds long composition was based on a recording of a single strike of a soft stick against a medium-sized cymbal. The sound, selected from a number of similar recordings, was subjected to complex transformations. The resulting extensive material was used to create a work whose every element had a carefully planned structure. Kotoński's Etude was one of the purest examples of concrete music - the art looking for new means of expression and adopting the latest developments in electroacoustics for artistic purposes.
Etude was first performed at the Warsaw Autumn Festival in 1960, to be later repeated at a number of events in Poland and abroad. It has also made it to the textbooks, where Kotoński is named as one of Poland's top creators of the new music.
Kotoński has composed many other works for tape as well as has used either pre-recorded or live electronic sounds in compositions for traditional instruments.
Source: Polish Music Information Center, Polish Composers' Union, November 2001.
link in comments
Kotoński studied composition at the Warsaw National Higher School of Music (nowadays the Academy of Music) in the class of Piotr Rytel in 1945-51 and, by a private arrangement, with Tadeusz Szeligowski in 1950-51. He also learned the piano from M. Klimont-Jacynowa. In the 1950s Kotoński conducted research on Polish folk music at the National Institute of Art, and presented the findings in his book "Góralski i zbójnicki" (PWM, Krakow 1956). In 1957-61 Kotoński took part in the International Summer School of New Music in Darmstadt, and it was at that time that he embarked upon experimenting with electronic sound transformation. His search for a new sound resulted in Poland's first-ever electronic composition, Etiuda konkretna (na jedno uderzenie w talerz) / The Concrete Etude (for one strike of the cymbals).
Since 1958 Kotoński has contributed regularly to the Experimental Studio of the Polish Radio. He has also worked in other centers of electronic music, including the studio of Westdeutscher Rundfunk in Cologne in 1966-67, Groupe de Recherches Musicales ORTF in Paris in 1970, the studio of Sudwestfunk Baden-Baden in Freiburg (SWF) in 1979, Stiftelsen Elektroakustik Musik i Sverige in Stockholm (EMS) in 1984, and Groupe de Musique Experimentale de Bourges (GMEB) in 1986. In 1970-71 Kotoński was a scholar at Berlin's Deutscher Akademischer Austauschdienst.
Since 1967 Kotoński has lectured composition at the Warsaw Academy of Music as an associated professor since 1972 and professor since 1983. He is also in charge of the Academy's Electronic Music Studio. Kotoński's composition students have included Paweł Szymanski, Hanna Kulenty, Stanisław Krupowicz, Tadeusz Wielecki, Edward Sielicki and Jacek Grudzien. As a visiting professor, Kotoński lectured on composition and electronic music at the Stockholm Royal Academy of Music in 1971, the State University of New York in Buffalo in 1978, the University of Southern California in Los Angeles in 1982, Rubin Academy of Music in Jerusalem in 1990, and in Seoul in 1994-95.
In 1974-76 Kotoński was the Head Music Editor of the Polish Radio and the Head Music Director of the Polish Radio and Television. In 1983 he was appointed President of the Polish Society of Contemporary Music, the Polish section of ISCM/SIMC, a post he held until 1989.
Kotoński is the holder of the Minister of Culture and Art's award (1973), the Union of Polish Composers' award (1976) and the Chairman of Radio and Television Committee's award (1979). In 1963 came out his book "Instrumenty perkusyjne we wspolczesnej orkiestrze" ("Percussion Instruments in a Modern Orchestra", PWM, Krakow 1963, 2nd edition - 1981; Hungarian translation "A modern zenekar utohangszerei", Zenemukiado, Budapest 1967; German translation "Slaginstrumente im modernen Orchester", Schott, Mainz 1968). Kotoński's "Muzyka elektroniczna" ("Electronic Music") and "Leksykon współczesnej perkusji" ("A Lexicon of Modern Percussion") were published by PWM, Krakow, in 1989 and 1999, respectively.
A classic of electroacoustic music, Kotoński was the first contributor to the Experimental Studio of the Polish Radio. Established in 1957, the Studio was a major world center of tape-recorded music. Kotoński was the first person in Poland to compose an autonomous work for tape, the Concrete Etude (for one strike of the cymbals). This 2 minutes and 41 seconds long composition was based on a recording of a single strike of a soft stick against a medium-sized cymbal. The sound, selected from a number of similar recordings, was subjected to complex transformations. The resulting extensive material was used to create a work whose every element had a carefully planned structure. Kotoński's Etude was one of the purest examples of concrete music - the art looking for new means of expression and adopting the latest developments in electroacoustics for artistic purposes.
Etude was first performed at the Warsaw Autumn Festival in 1960, to be later repeated at a number of events in Poland and abroad. It has also made it to the textbooks, where Kotoński is named as one of Poland's top creators of the new music.
Kotoński has composed many other works for tape as well as has used either pre-recorded or live electronic sounds in compositions for traditional instruments.
Source: Polish Music Information Center, Polish Composers' Union, November 2001.
link in comments
link 1 or link 2.
OdpowiedzUsuńTego mi brakowało ;-)
OdpowiedzUsuńach, widziałem kiedyś tę płytę w antykwariacie - w okładce było coś innego...
OdpowiedzUsuń