Zespół śpiewaczy istnieje w Dobrywodzie od ponad trzydziestu lat. Jest to jeden z najstarszych zespołów działających na Podlasiu. Na przestrzeni czasu jego skład się zmieniał. Obecnie gromadzi on sześć śpiewaczek. W nagraniu wzięło udział siedem - niestety Pani Antonina Sidoruk, najstarsza wykonawczyni (solo 1, 17), wspaniała śpiewaczka, której pamięć stanowiła prawdziwą skarbnicę pieśni i dawnych zwyczajów, zmarła 21 lutego 2002, kilka miesięcy po dokonaniu nagrania.
Zespół z Dobrywody zbiera co roku wiele nagród i wyróżnień za gromadzenie, odtwarzanie i wykonywanie pieśni i obrzędów miejscowej tradycji.
Obok dużej wartości repertuaru, grupę śpiewaczą cechuje szczególna dbałość o jakość wykonawczą, piękne głosy i dobre zgranie we wspólnym śpiewie, które jest wynikiem wyłącznie własnej pracy, gdyż zespół nie ma instruktora. Śpiewaczki z Dobrywody występują głównie na Podlasiu, ale były także w Warszawie, Sopocie, Przemyślu, Grodnie.
Dawniej śpiew był powszechną formą ekspresji mieszkańców wsi. Dzisiaj w wielu domach zastąpiły go radio, telewizja, magnetofon. Aby całe bogactwo tradycyjnej kultury muzycznej nie zaginęło potrzebni są ludzie, którzy przechowają je w swojej pamięci i przekażą innym. Takich ludzi na Podlasiu gromadzą wiejskie zespoły śpiewacze, które utrwalają dawne pieśni i obrzędy, zbierając je, odtwarzając i wykonując podczas lokalnych przeglądów i wszelkich uroczystości, a także podczas zwykłych spotkań towarzyskich i rodzinnych. Dzięki nim znamy dzisiaj przebieg i oprawę muzyczną dawnych obrzędów i obyczajów. Dzięki nim także młodzież zaczyna sięgać do własnych korzeni i źródeł swojej kultury.
Większość pieśni, zarówno te religijne czyli święte, jak i świeckie mają przyporządkowane tradycją miejsce w czasie i przestrzeni. Cykl kalendarzowy, doroczny splata się z cyklem rodzinnym cyklem ludzkiego życia, a najważniejsze wydarzenia, prace i obrzędy wymagają określonej, szczególnej oprawy muzycznej, jaką na terenie Podlasia jest głównie śpiew.
Pieśni znajdujące się na kasecie odpowiadają chronologii cyklu kalendarza wiejskiego. Rozpoczynają go wiosenne rohulki (2, 3, 10), które, jak każe tradycja, śpiewa się tylko przez jeden tydzień w roku - od Wielkanocy do Niedzieli Przewodniej i wysnynki (11) wykonywane po Niedzieli Przewodniej, po czym następują pieśni lata sianokośne (12) i żniwne (4). Repertuar zimowy to głównie kolędy (6, 15) i pieśni weselne (13), gdyż zima i karnawał to tradycyjna pora wiejskich wesel. Oprócz pieśni weselnych śpiewy cyklu rodzinnego reprezentuje pieśń pogrzebowa (5). Jedną z najpiękniejszych pieśni "świętych" w repertuarze zespołu śpiewaczego z Dobrywody jest pieśń maryjna "Caryca Niebiesnaja" (14).
Oprócz śpiewów obrzędowych na kasecie znalazło się kilka pieśni lirycznych i żartobliwych, które nie są łączone z żadnym konkretnym czasem i miejscem wykonania (1, 7, 9, 16, 17) oraz krwawa ballada o zamordowaniu żony (8), wykonywana w wielu wsiach wschodniego Podlasia. (info wydawcy).
Zespół z Dobrywody zbiera co roku wiele nagród i wyróżnień za gromadzenie, odtwarzanie i wykonywanie pieśni i obrzędów miejscowej tradycji.
Obok dużej wartości repertuaru, grupę śpiewaczą cechuje szczególna dbałość o jakość wykonawczą, piękne głosy i dobre zgranie we wspólnym śpiewie, które jest wynikiem wyłącznie własnej pracy, gdyż zespół nie ma instruktora. Śpiewaczki z Dobrywody występują głównie na Podlasiu, ale były także w Warszawie, Sopocie, Przemyślu, Grodnie.
Dawniej śpiew był powszechną formą ekspresji mieszkańców wsi. Dzisiaj w wielu domach zastąpiły go radio, telewizja, magnetofon. Aby całe bogactwo tradycyjnej kultury muzycznej nie zaginęło potrzebni są ludzie, którzy przechowają je w swojej pamięci i przekażą innym. Takich ludzi na Podlasiu gromadzą wiejskie zespoły śpiewacze, które utrwalają dawne pieśni i obrzędy, zbierając je, odtwarzając i wykonując podczas lokalnych przeglądów i wszelkich uroczystości, a także podczas zwykłych spotkań towarzyskich i rodzinnych. Dzięki nim znamy dzisiaj przebieg i oprawę muzyczną dawnych obrzędów i obyczajów. Dzięki nim także młodzież zaczyna sięgać do własnych korzeni i źródeł swojej kultury.
Większość pieśni, zarówno te religijne czyli święte, jak i świeckie mają przyporządkowane tradycją miejsce w czasie i przestrzeni. Cykl kalendarzowy, doroczny splata się z cyklem rodzinnym cyklem ludzkiego życia, a najważniejsze wydarzenia, prace i obrzędy wymagają określonej, szczególnej oprawy muzycznej, jaką na terenie Podlasia jest głównie śpiew.
Pieśni znajdujące się na kasecie odpowiadają chronologii cyklu kalendarza wiejskiego. Rozpoczynają go wiosenne rohulki (2, 3, 10), które, jak każe tradycja, śpiewa się tylko przez jeden tydzień w roku - od Wielkanocy do Niedzieli Przewodniej i wysnynki (11) wykonywane po Niedzieli Przewodniej, po czym następują pieśni lata sianokośne (12) i żniwne (4). Repertuar zimowy to głównie kolędy (6, 15) i pieśni weselne (13), gdyż zima i karnawał to tradycyjna pora wiejskich wesel. Oprócz pieśni weselnych śpiewy cyklu rodzinnego reprezentuje pieśń pogrzebowa (5). Jedną z najpiękniejszych pieśni "świętych" w repertuarze zespołu śpiewaczego z Dobrywody jest pieśń maryjna "Caryca Niebiesnaja" (14).
Oprócz śpiewów obrzędowych na kasecie znalazło się kilka pieśni lirycznych i żartobliwych, które nie są łączone z żadnym konkretnym czasem i miejscem wykonania (1, 7, 9, 16, 17) oraz krwawa ballada o zamordowaniu żony (8), wykonywana w wielu wsiach wschodniego Podlasia. (info wydawcy).
link in comments
link 1 or link 2.
OdpowiedzUsuń