Vladimir Kirilovitch Ussachevsky (ur. 3 listopada 1911 w miejscowości Hailar w Mandżurii, zm. 4 stycznia 1990 w Nowym Jorku) – amerykański kompozytor rosyjskiego pochodzenia, najbardziej znany z tworzenia eksperymentalnej muzyki elektronicznej.
Urodził się w rosyjskiej rodzinie w Mandżurii w mieście Hailar znajdującym się obecnie w regionie autonomicznym Mongolia Wewnętrzna w Chińskiej Republice Ludowej. Pierwszy kontakt z muzyką miał w domu, jego matka była pianistką. Zajmował się grą w lokalnym zespole oraz akompaniował do niemych filmów.
Uciekając przed japońską inwazją na Mandżurię wyemigrował w 1930 wraz z częścią swej rodziny do USA. Osiadł tamże w południowej Kalifornii, gdzie rozpoczął naukę w Pasadena Junior College oraz w prywatnej uczelni Pomona College w Claremont. W latach 1935–1939 kontynuował studia w konserwatorium muzycznym Eastman School of Music znajdującym się w Rochester w stanie Nowy Jork. Studiował wraz z Bernardem Rogersem, Howardem Hansonem i Burrillem Phillipsem.
Podczas II wojny światowej pracował dla amerykańskiego wywiadu. Po wojnie w 1947 otrzymał posadę na Columbia University W Nowym Jorku, gdzie wykładał do 1980.
Początkowo zajmował się komponowaniem neoromantycznych utworów na klasyczne instrumentarium. Od 1951 zajmował się tworzeniem muzyki elektronicznej przy pomocy taśmy magnetofonowej. Jego pierwszy publiczny pokaz twórczości miał miejsce w maju 1952. Nawiązał dzięki temu współpracę z Otto Lueningiem.
Pierwszym efektem współpracy obydwu kompozytorów był koncert na taśmę wykonany w Museum of Modern Art w Nowym Jorku 28 października 1952. Patronat nad tym wydarzeniem objął Leopold Stokowski.
Vladimir Ussachevsky oraz Otto Luening, Milton Babbitt i Roger Sessions w 1957 założyli w Nowym Jorku Columbia-Princeton Electronic Music Center.
Urodził się w rosyjskiej rodzinie w Mandżurii w mieście Hailar znajdującym się obecnie w regionie autonomicznym Mongolia Wewnętrzna w Chińskiej Republice Ludowej. Pierwszy kontakt z muzyką miał w domu, jego matka była pianistką. Zajmował się grą w lokalnym zespole oraz akompaniował do niemych filmów.
Uciekając przed japońską inwazją na Mandżurię wyemigrował w 1930 wraz z częścią swej rodziny do USA. Osiadł tamże w południowej Kalifornii, gdzie rozpoczął naukę w Pasadena Junior College oraz w prywatnej uczelni Pomona College w Claremont. W latach 1935–1939 kontynuował studia w konserwatorium muzycznym Eastman School of Music znajdującym się w Rochester w stanie Nowy Jork. Studiował wraz z Bernardem Rogersem, Howardem Hansonem i Burrillem Phillipsem.
Podczas II wojny światowej pracował dla amerykańskiego wywiadu. Po wojnie w 1947 otrzymał posadę na Columbia University W Nowym Jorku, gdzie wykładał do 1980.
Początkowo zajmował się komponowaniem neoromantycznych utworów na klasyczne instrumentarium. Od 1951 zajmował się tworzeniem muzyki elektronicznej przy pomocy taśmy magnetofonowej. Jego pierwszy publiczny pokaz twórczości miał miejsce w maju 1952. Nawiązał dzięki temu współpracę z Otto Lueningiem.
Pierwszym efektem współpracy obydwu kompozytorów był koncert na taśmę wykonany w Museum of Modern Art w Nowym Jorku 28 października 1952. Patronat nad tym wydarzeniem objął Leopold Stokowski.
Vladimir Ussachevsky oraz Otto Luening, Milton Babbitt i Roger Sessions w 1957 założyli w Nowym Jorku Columbia-Princeton Electronic Music Center.
Poza pracą na Uniwersytecie Columbia wykładał również na University of Utah. Spośród studentów kompozytora można wymienić twórców takich jak Jon Appleton, Wendy Carlos (Walter Carlos), Charles Dodge, Robert Moog, Alice Shields, Harvey Sollberger, czy też Charles Wuorinen.
W latach 1968–1970 stał na czele American Composers Alliance. Założył również własne wydawnictwo CRI. Jego kompozycje były wydawane ponadto w czasopismach Capstone, d'Note i New World.
W latach 1968–1970 stał na czele American Composers Alliance. Założył również własne wydawnictwo CRI. Jego kompozycje były wydawane ponadto w czasopismach Capstone, d'Note i New World.
Vladimir Ussachevsky (1911-1990) who emigrated to the USA from Russia in 1930, was one of the pioneers of "tape music", created the first electronic music in 1951 with his teacher Otto Luening. In october 1952, a live concert of electronic music by Luening and Ussachevsky at New York's Museum Of Modern Art was broadcasted live, and caused a sensation. It included Ussachevsky's Sonic Contours (1952), which electronically modifies the sound of a piano.
Ussachevsky was one of the most significant pioneers in the compositon of electronic music, and one of its most potent forces. He produced the first works of “tape music,” a uniquely American synthesis of the French musique-concrete and the German pure electronic schools.
He co-founded the Columbia-Princeton Electronic Music Center in 1959 and directed its course for the next twenty years as the leading electronic music studio in the United States. This release couples two of his most powerful and innovative scores: Suite from No Exit (1962), from the film of Sartre’s play No Exit directed by Orson Welles, and the soundtrack for the avant-garde film, Line of Apogee (1967).
Other legendary works that Ussachevsky composed in this period were A Poem In Cycles And Bells (1954) for tape and orchestra (one of the earliest electro-acoustic pieces), which was based on Otto Luening's Fantasy In Space (1952) and his own A Poem In Cycles And Bells, and Piece for Tape Recorder (1956) for tape. In 1959, Luening and Ussachevsky founded the Columbia-Princeton Electronic Music Center (CPEMC), the first studio for electronic music in the USA, which featured the synthesizer "Mark II". Creation Prologue (1961), Conflict (1971) and Creation Epilogue (1971), three parts of the multi-movement large-scale Creation, were scored for choirs and electronics, but his choral music was rather inferior. On the other hand, Conflict was his main composition of the 1970s.
Ussachevsky was one of the most significant pioneers in the compositon of electronic music, and one of its most potent forces. He produced the first works of “tape music,” a uniquely American synthesis of the French musique-concrete and the German pure electronic schools.
He co-founded the Columbia-Princeton Electronic Music Center in 1959 and directed its course for the next twenty years as the leading electronic music studio in the United States. This release couples two of his most powerful and innovative scores: Suite from No Exit (1962), from the film of Sartre’s play No Exit directed by Orson Welles, and the soundtrack for the avant-garde film, Line of Apogee (1967).
Other legendary works that Ussachevsky composed in this period were A Poem In Cycles And Bells (1954) for tape and orchestra (one of the earliest electro-acoustic pieces), which was based on Otto Luening's Fantasy In Space (1952) and his own A Poem In Cycles And Bells, and Piece for Tape Recorder (1956) for tape. In 1959, Luening and Ussachevsky founded the Columbia-Princeton Electronic Music Center (CPEMC), the first studio for electronic music in the USA, which featured the synthesizer "Mark II". Creation Prologue (1961), Conflict (1971) and Creation Epilogue (1971), three parts of the multi-movement large-scale Creation, were scored for choirs and electronics, but his choral music was rather inferior. On the other hand, Conflict was his main composition of the 1970s.
0 komentarze:
Prześlij komentarz