Larry Coryell : Guitar , vocals , piano
Bernaed Purdie : Drums
Albert Stinson : Bass
Ron Carter : Bass
Chuck Rainry : Guitar , bass
Mike Mandel : Organ , piano , guitar
Coryell zaczynał swoją przygodę z muzyką w 1958 r. w zespole rockandrollowym utworzonym wraz z pianistą Michelem Mandelem. Po przeprowadzce do Nowego Jorku, w 1965 r. dołączył do grupy Chico Hamiltona, grywając na zmianę z legendarnym gitarzystą Gaborem Szaborem. W 1966 r. utworzył wraz z tenorzystą Jimem Pepperem zespół Free Spirits. W latach 1967-68 r. należał do zespołu Gary'ego Burtona, a w 1968 r. wziął udział w nagraniu słynnej płyty Herbiego Manna "Memphis Underground".
W tym samym roku nagrywał także z Jazz Composers Orchestra Mike'a Mantlera, gdzie fascynował elektrycznym brzmieniem spod znaku Jimiego Hendriksa i Erica Claptona. Na firmowanych przez niego płytach wspierali go m.in. Elvin Jones i Jimmy Garrison ("Lady Coryell") oraz John McLaughlin i Billy Cobham ("Spaces"). Z kolei płyta "Fairyland" jest zapisem jego koncertu na festiwalu w Montreux z 1971 r., na którym wystąpił w triu z weteranami soulu - kontrabasistą Chuckiem Raineyem i perkusistą Bernardem "Pretty" Purdiem. Uwagę zwraca także płyta "Barefoot Boy" nagrana w Electric Lady Studios (zbudowanych przez Jimiego Hendrixa), na której łączy w zaskakujący sposób pełne elektrycznej wrzawy i sprzężeń efekty z brzmieniem mistrza akustycznego jazzu, perkusisty Roya Haynesa.
W grupie Eleventh House, w której ponownie spotkał się z Mandelem, odszedł od eksperymentów w stronę bardziej komunikatywnej, wirtuozerskiej muzyki opartej na solidnej funkowej bazie. Zaczął także występować w akustycznych duetach, z innymi gitarzystami, jak Philip Catherine, John McLaughlin, Paco De Lucia i John Scofield. Duże uznanie przyniosła mu współpraca z Charliem Mingusem (m.in. "Three Or Four Shades Of Blue").
W połowie lat 80. wrócił do elektrycznej muzyki w towarzystwie Bunny'ego Brunela i Alphonse'a Mouzona. Mimo swojej niepospolitej techniki i wielu obiecującym, oryginalnym wcześniejszym nagraniom, Coryellowi nie udało się właściwie stworzyć w pełni własnej muzyki, jednakże dzięki swojej doskonałej technice oraz umiejętności dopasowania się do różnych muzycznych kontekstów znacząco przyczynił się do sukcesu wielu innych wykonawców Gdy w latach 70. rodził się fusion Milesa Davisa, zdolny gitarzysta natychmiast dołączył do elity tej muzyki. To wtedy wspólnie nagrywa i koncertuje z J. McLaughlinem, M. Vitousem, B. Cobhamem, C. Coreą. Święci triumfy z własnym zespołem Eleventh House (wraz z R. Breckerem i A. Mouzonem).
Bliższa stylistyce Larry'ego Coryella jest jednak akustyczna, jazzowo subtelna gitara. Może właśnie dlatego powstają albumy z udziałem M. Vitousa, P. Catherine'a, wspaniałe duety: Larry Coryell & John McLaughlin, Larry Coryell & Paco De Lucia. To właśnie wraz z J. McLaughlinem i P. De Lucią koncertuje w ramach legendarnej trasy koncertowej "Friday Night", zastępując Ala Di Meolę. Rozległa dyskografia Coryella obejmuje albumy nagrane zarówno z Ch. Mingusem, S. Grappellim, S. Rollinsem, G. Burtonem, R. Carterem, jak i wspaniałe płyty zrealizowane wraz z M. Urbaniakiem, E. Gomezem oraz entuzjastycznie przez krytyków przyjęte nagrania z Johnem Scofieldem. (diapazon)
Still obscure and unappreciated, this sensational guitarist had a strong outing on this late-'60s release. Rhythmic, melodic, and even lyrical at times, his masterful playing is especially impressive compared to his ill-advised singing. But he's not deluding himself, and most of the tracks are instrumentals. The highlight is the fearsomely funky "The Jam With Albert." Coryell later issued some wonderful acoustic albums, but this one is electric in a way many guitarists could not imagine, let alone realize. --- Mark Allan
Coryell was born in Galveston, Texas on April 2, 1943. After graduating from Richland High School in eastern Washington, he moved to Seattle to attend the University of Washington. In 1965, Coryell moved to New York City where he became part of Chico Hamilton's quintet, replacing Gabor Szabo. In 1967 and 1968, he recorded with Gary Burton and Jim Pepper. His music during the late-1960s and early-1970s combined the influences of rock , jazz and eastern music. He formed his own group, The Eleventh House, in 1973. Following the break-up of this band, Coryell played mainly acoustic guitar, but returned to electric guitar later in the 1980s. In 1979, Coryell formed "The Guitar Trio" with jazz fusion guitarist John McLaughlin and flamenco guitarist Paco de Lucia. The group toured Europe briefly, eventually releasing a video recorded at Royal Albert Hall in London entitled "Meeting of Spirits". In early-1980, Coryell was replaced by Al Di Meola, due to drug addiction.
@ @ @ @
OdpowiedzUsuń