Ascenseur pour l'Échafaud – muzyka do filmu o tym samym tytule (wersja polska: Windą na szafot) Louisa Malle'a, skomponowana w 1957 roku przez Milesa Davisa. Barney Wilen gra na saksofonie tenorowym, René Urtreger na fortepianie, Pierre Michelot na kontrabasie, Kenny Clarke na perkusji, a Miles Davis na trąbce.
« ...byłem opętany jazzem... muzyka "Windą na szafot" jest jedyna w swoim rodzaju. To jedna z nielicznych ścieżek dźwiękowych całkowicie improwizowanych... Nakręcałem sekwencje pod które trzeba było podłożyć muzykę, kiedy on zaczynał próby z muzykami... sprawiała, że film przechodził metamorfozę... kiedy dodaliśmy muzykę, film od razu nabrał polotu. » - Louis Malle
Solo na trąbce Milesa Davisa jest improwizacją nagraną na żywo.
To Jean-Paul Rappeneau, wielbiciel jazzu, wówczas asystent Malle'a zasugerował, by muzykę do filmu powierzyć Milesowi. Sesje nagraniowe były organizowane przez Marcela Romano. Odbywały się w studio Poste Parisien, gdzie Jeanne Moreau, odtwórczyni głównej roli, gościła muzyków zza... improwizowanego barku. Płyta otrzymała Grand Prix du Disque 1958 przyznaną przez Académie Charles-Cros. (wiki)
Ascenseur pour l'échafaud is an album by jazz musician Miles Davis. It was recorded at Le Poste Parisien Studio in Paris on December 4 and 5, 1957. The album features the musical cues for the 1958 Louis Malle film Ascenseur pour l'échafaud. Jean-Paul Rappeneau, a jazz fan and Malle's assistant at the time, suggested asking Miles Davis to create the film's soundtrack – possibly inspired by the Modern Jazz Quartet's recording for Roger Vadim's Sait-on jamais (Lit: 'Does One Ever Know', released as: 'No Sun in Venice'), released a few months earlier in 1957.
Davis was booked to perform at the Club Saint-Germain in Paris for November 1957. Rappeneau introduced him to Malle, and Davis agreed to record the music after attending a private screening. On December 4, he brought his four sidemen to the recording studio without having had them prepare anything. Davis only gave the musicians a few rudimentary harmonic sequences he had assembled in his hotel room, and, once the plot was explained, the band improvised without any precomposed theme, while edited loops of the musically relevant film sequences were projected in the background.
Jazz Track, an album which contains the original ten songs from the soundtrack and three additional tracks later released on the 1958 Miles CD, received a 1960 Grammy nomination for Best Jazz Performance, Solo or Small Group.
From a musical point of view, the mood and the characteristics of the soundtrack immediately precede and introduce to Miles Davis's masterpieces Milestones and Kind of Blue.
.
OdpowiedzUsuń