Grupa brytyjska założona w 1967 r. przez muzyków folkowych Berta Janscha (ur. 3.11.1943 r. w Glasgow, Szkocja) i Johna Renbourna. Duet zadebiutował albumem Bert And John, a wkrótce potem pozyskał do współpracy wokalistkę Jacqui McShee, specjalizującą się w szkockim repertuarze ludowym, oraz Danny'ego Thompsona (ur. w 1939 r.; bas) i Terry'ego Coxa (perkusja), występujących wcześniej w Blues Incorporated Alexisa Kornera. Nagrany w pięcioosobowym składzie longplay Pentangle łączył ciekawe elementy folku, bluesa i jazzu. Akustycznym gitarom Janscha i Renbourna towarzyszył dyskretny podkład sekcji rytmicznej i "anielska" wokaliza McShee. Oprócz tematów autorskich i tradycyjnych ("Let No Man Steal Your Thyme", "Brunton Town") na płycie znalazła się wersja przeboju The Staple Singers, "Hear My Call", zapowiadająca podejrzane skłonności Pentangle do muzycznego eklektyzmu.
In Time
Ich potwierdzeniem był drugi album. Sweet Child, zawierający m.in. dwie kompozycje jazzowego kontrabasisty Charlesa Mingusa: "Haitian Fight Song" i "Goodbye Pork Pie Hat". Płyta Basket Of Light była sporym rynkowym sukcesem zespołu, częściowo dzięki tematowi "Light Flight" z telewizyjnego serialu "Take Three Girls". Późniejsze nagrania Pentangle, mimo stylowej różnorodności i zastosowania wytłumionych instrumentów elektrycznych, brzmiały sterylnie i sztucznie w zestawieniu z równoczesnymi dokonaniami dwójki gitarzystów.
W 1972 r. zespół rozwiązał się, a jego członkowie ruszyli własnymi drogami. Thompson podjął współpracę z wokalistą i kompozytorem Johnem Martynem. Cox działał jako muzyk studyjny, a później perkusista w zespole akompaniującym Charlesowi Aznavourowi. Jansch wybrał karierę solisty, a McShee występowała w latach 1974-1981 z zespołem Johna Redbourna. W 1982 r. reaktywowana w oryginalnym składzie grupa odbyła europejskie tournee i nagrała album Open The Door, jednak indywidualne obowiązki muzyków spowodowały szybko personalne zmiany. Na płycie In The Round z 1988 r, Janschowi i McShee towarzyszyli Nigel Portman-Smith (bas) i Mike Piggott, a po odejściu drugiego z nich, w 1991 r. dokooptowano Petera Kirtly (gitara) i Gerry'ego Conwaya (perkusja). Równocześnie, Jansch i McShee nie wykluczali możliwości powrotu do starego pięcioosobowego składu Pentangle. (z archiwum rocka)
W 1972 r. zespół rozwiązał się, a jego członkowie ruszyli własnymi drogami. Thompson podjął współpracę z wokalistą i kompozytorem Johnem Martynem. Cox działał jako muzyk studyjny, a później perkusista w zespole akompaniującym Charlesowi Aznavourowi. Jansch wybrał karierę solisty, a McShee występowała w latach 1974-1981 z zespołem Johna Redbourna. W 1982 r. reaktywowana w oryginalnym składzie grupa odbyła europejskie tournee i nagrała album Open The Door, jednak indywidualne obowiązki muzyków spowodowały szybko personalne zmiany. Na płycie In The Round z 1988 r, Janschowi i McShee towarzyszyli Nigel Portman-Smith (bas) i Mike Piggott, a po odejściu drugiego z nich, w 1991 r. dokooptowano Petera Kirtly (gitara) i Gerry'ego Conwaya (perkusja). Równocześnie, Jansch i McShee nie wykluczali możliwości powrotu do starego pięcioosobowego składu Pentangle. (z archiwum rocka)
Terry Cox – drums, percussion, dulcitone, glockenspiel, vocals
Bert Jansch – acoustic guitar, appalachian dulcimer, recorder, concertina, vocals
Jacqui McShee – vocals
John Renbourn – acoustic guitar, electric guitar,sitar, recorder, vocals
Danny Thompson – double bass
Bert Jansch – acoustic guitar, appalachian dulcimer, recorder, concertina, vocals
Jacqui McShee – vocals
John Renbourn – acoustic guitar, electric guitar,sitar, recorder, vocals
Danny Thompson – double bass
Wedding Dress (1972)
Solomon’s Seal was the forgotten Pentangle album. The band’s swan-song, recorded as the folk quintet were splintering, reviews at the time dismissed it as a lacklustre final bow and subsequent assessments tended to concur. But how many actually heard it? The initial vinyl pressing was limited and the tapes were thought lost for years, eventually turning up among a pile of boxes propping up John Renbourn’s harmonium. That it re-emerged in 2003, in the midst of new folk revival, was entirely fitting, as here was a Pentangle album that dispensed with the progressive genre-fiddling of earlier albums in favour of a midnight-clear sound that chimed perfectly with the sounds of Will Oldham, PG Six and the like. A mix of quietly spooked standards and road-weary originals, it’s a forlorn album, certainly; Jacqui McShee’s vocals on The Cherry Tree Carol and Willy O’ Winsbury are heavy with an ancient across-the-ages sadness while tracks like Danny and Bert’s composition No Love Is Sorrow reveal the melancholy, yet still-warm alchemy at the heart of this truly unique outfit. (Andrew Male)
link in comments
0 komentarze:
Prześlij komentarz