Kolejny post z cyklu "był taki zespół". W latach siedemdzisiątych polski jazz stał na wysokim poziomie (zresztą chyba nadal tak jest, ale wtedy wyjątkowo obrodziło) i powstało wiele ciekawych płyt. Jedną z nich jest płyta grupy Jazz Carriers, której liderem był Henryk Miśkiewicz.
Wykształcenie zdobywał w klasie klarnetu w Liceum Muzycznym we Wrocławiu (1970) i Akademii Muzycznej w Warszawie (1974). Jako kompozytor zadebiutował w wieku 14 lat na festiwalu Jazz nad Odrą we Wrocławiu, gdzie zdobył wyróżnienie. Jako aranżer został zauważony przy okazji współpracy z Orkiestrą Polskiego Radia i TVP pod dyr. A. Trzaskowskiego.
Karierę jazzową rozpoczynał od współpracy z legendarnym już zespołem Jazz Cariers i Studiem Jazzowym Jana Ptaszyna Wróblewskiego. Był związany z wybitnymi polskimi muzykami jazzowymi m. in. E. Bem, A. Jagodzińskim, J. P. Wróblewskim, J. Śmietaną, W. Karolakiem, K. Stankiewiczem, A. Sendeckim. Miał okazję współpracować z Joe Lovano (specjalny projekt na Jazz Jamboree), Mino Cinelu, Patem Metheny (przy okazji projektów Anny Marii Jopek), Paulem Kuhnem (podczas koncertów z orkiestrą dla niemieckiego radia Westdeutscher Rundfunk w Berlinie), a ostatnio wraz z Davidem Mareyem przygotował wspólny program w Teatrze Słowackiego w Krakowie na I Pilzner Prestige Jazz Festiwal. Grał na wielu festiwalach w kraju i zagranicą m.in. Pori Jazz Festiwal, Umbria Jazz Festiwal, Jazz Jamboree, JVC Jazz Festival. Był zaproszony przez Kancelarię Prezydenta RP do występu przed prezydentem Billem Clintonem, a przez zespół Skaldowie do występu w Carnegie Hall. Jan Ptaszyn Wróblewski specjalnie dla niego skomponował koncert na saksofon improwizujący i orkiestrę symfoniczną „Altissimonica”. Program ten doczekał się swego wydania płytowego, którego premiera odbyła się na JVC Jazz Festival w Warszawie.
Jego charakterystyczne brzmienie saksofonu możemy usłyszeć na niezliczonej ilości płyt muzyki rozrywkowej, filmowej i jazzowej. Nagrał kilka autorskich płyt: „More Love”, „Kakaruka”, „Remembrances”, „Ja nie chcę spać”, „Lyrics”, „Full Drive”, „Alltissimonica”, „Uniesienie” - wszystkie nominowane do nagrody Fryderyka. W roku 2001 otrzymał tę statuetkę za płytę „Lyrics”, a w 2004 jako jazzowy muzyk roku. W tym samym roku został uhonorowany Grand Prix Jazz „Melomani 2004” za całokształt pracy artystycznej. Nagrodzony Mateuszem (nagroda Pr III Polskiego Radia). Henryk Miśkiewicz jest także wielokrotnym zwycięzcą ankiety Jazz Top miesięcznika Jazz Forum jako najlepszy saksofonista altowy.
link in comments
Wykształcenie zdobywał w klasie klarnetu w Liceum Muzycznym we Wrocławiu (1970) i Akademii Muzycznej w Warszawie (1974). Jako kompozytor zadebiutował w wieku 14 lat na festiwalu Jazz nad Odrą we Wrocławiu, gdzie zdobył wyróżnienie. Jako aranżer został zauważony przy okazji współpracy z Orkiestrą Polskiego Radia i TVP pod dyr. A. Trzaskowskiego.
Karierę jazzową rozpoczynał od współpracy z legendarnym już zespołem Jazz Cariers i Studiem Jazzowym Jana Ptaszyna Wróblewskiego. Był związany z wybitnymi polskimi muzykami jazzowymi m. in. E. Bem, A. Jagodzińskim, J. P. Wróblewskim, J. Śmietaną, W. Karolakiem, K. Stankiewiczem, A. Sendeckim. Miał okazję współpracować z Joe Lovano (specjalny projekt na Jazz Jamboree), Mino Cinelu, Patem Metheny (przy okazji projektów Anny Marii Jopek), Paulem Kuhnem (podczas koncertów z orkiestrą dla niemieckiego radia Westdeutscher Rundfunk w Berlinie), a ostatnio wraz z Davidem Mareyem przygotował wspólny program w Teatrze Słowackiego w Krakowie na I Pilzner Prestige Jazz Festiwal. Grał na wielu festiwalach w kraju i zagranicą m.in. Pori Jazz Festiwal, Umbria Jazz Festiwal, Jazz Jamboree, JVC Jazz Festival. Był zaproszony przez Kancelarię Prezydenta RP do występu przed prezydentem Billem Clintonem, a przez zespół Skaldowie do występu w Carnegie Hall. Jan Ptaszyn Wróblewski specjalnie dla niego skomponował koncert na saksofon improwizujący i orkiestrę symfoniczną „Altissimonica”. Program ten doczekał się swego wydania płytowego, którego premiera odbyła się na JVC Jazz Festival w Warszawie.
Jego charakterystyczne brzmienie saksofonu możemy usłyszeć na niezliczonej ilości płyt muzyki rozrywkowej, filmowej i jazzowej. Nagrał kilka autorskich płyt: „More Love”, „Kakaruka”, „Remembrances”, „Ja nie chcę spać”, „Lyrics”, „Full Drive”, „Alltissimonica”, „Uniesienie” - wszystkie nominowane do nagrody Fryderyka. W roku 2001 otrzymał tę statuetkę za płytę „Lyrics”, a w 2004 jako jazzowy muzyk roku. W tym samym roku został uhonorowany Grand Prix Jazz „Melomani 2004” za całokształt pracy artystycznej. Nagrodzony Mateuszem (nagroda Pr III Polskiego Radia). Henryk Miśkiewicz jest także wielokrotnym zwycięzcą ankiety Jazz Top miesięcznika Jazz Forum jako najlepszy saksofonista altowy.
link in comments
This stuff comes to you from http://djalma-soulfood.blogspot.com
link
OdpowiedzUsuńThank you =)
OdpowiedzUsuń--JDT