Grupa Bluesowa Stodoła & Gramine (1970, 1974)

Blusełka (1970)

1. Everybody do Betlehem blues czyli jak rozpoznano Anioła, w jakich okolicznościach i co się przy tym objawiło albo też - jak kto woli - rodzaj afisza, zapowiadającego występ Świętej Rodziny na widowni ludzkości.
2. Etylina blues czyli 365 koniaków mechanicznych roku łońskiego dzień po dniu z jedną gwiazdką, zapowiadającą zmianę przepisów ruchu do góry. Niezależnie niewiedza kierowcy nie usprawiedliwia nieuprzejmości i nieuchronny apokaliptyczny autoklops pychy konsumpcyjnej.
3. Hotel komplet blues czyli ani Betlehem ante portas, znaki na niebie i ziemi, ani osobisty wdzięk bohaterki nie przekonują portiera. Krzepnienie ognia, truchlenie mocy, pokazują się być cudami mało przydatnymi wobec cudu powszechnego - z naszą stuzłotówką...
4. Blues o kamieniu probierczym czyli nieodmiennie fatalny brak zakończenia przykrych doznań klubu za-wysokogórskiego a im wyżej - tym niżej...
5. Kolęda blues czyli - na dobrą sprawę - nic więcej do tego nie trzeba dodawać.
6. Nie ma dziury w niebie - gdzie jest blues czyli między było a nie jest i jest a nie było, "urbi orbi omnibus", exemplum: "Gdzie karp? Ryba żałosna - zeżarł kot..."
7. Robaczywy blues czyli tradycyjny czarny charakter tradycyjnie źle kończy w muzyce traditional.
8. Komenda blues - Patriarchowie, prorocy, wybrani i wszyscy inni, którym udało się zachować przykazania, ze względu na znaną historię z grzechem pierworodnym nie mogli od razu zrealizować wiecznej wygranej. Oczekiwali na nią w tzw. aphejron, czyli Otchłani. Ponieważ mijało ok. 4000 lat, przez ten czas niektórzy z nich, szczególnie co wcześniejsi - podupadli w swoich specjalnościach i pod każdym względem. Nie wystarczyło posłać Anioła z dobrą nowiną: Ćwiczenia rezerwy muszą być!
9. Na ogół blues - ze sobą się, z trudnościami, kogoś kołem, sobie nogi, ładu i składu, drzewek, ławek, życia, serca, światła w pryzmacie i wodzie, podków przez Sasa do lasa, szczęk dolnych i szabel - o kolano, w Domu Słowa i słowa honoru. A któż to przełamał Wisłę pod Sandomierzem i Dunajec w Pieninach...?
10. Per pedes blues - pastisz cnoty, czyli zważcie, że to symbol mistyczny a nie reklama usług "Z Orbisem do raju".
11. Rytm and blues.

Muzycy biorący udział w nagraniu:

• Janusz Drozdowski - opracowanie muzyczne
• Barbara Erie - wokal
• Halina Szemplińska - wokal
• Andrzej Thenard - wokal
• Duda Napieralska - wokal
• Teodor Ratkowski - wokal
• Jerzy Pawełko - saksofon tenorowy
• Władysław Dobrowolski - trąbka
• Jerzy Kruszyński - puzon
• Mieczysław Mazur - pianino, organy
• Andrzej Krzysztofik - gitara
• Cezary Ziółkowski - perkusja

I kolejny "swoiski" pościk. Tym razem dwa tematy w jednym, bowiem grupy są bardzo ze sobą mocno spokrewnione a i stylistyka podobna - Grupa Bluesowa Stodoła i Grupa Bluesowa Gramine.

Gramine (1974)

Grupa Bluesowa Gramine – polski zespół wokalno-instrumentalny. Powstał w październiku 1968 roku z inicjatywy Władysława Dobrowolskiego i Tomasza Bielskiego. Utworzony został pod patronatem warszawskiego klubu Stodoła. Pierwotnie zespół nazywał się Grupa Bluesowa Stodoła, później też Grupa Bluesowa Warszawska. Dopiero w roku 1972 przyjęto nazwę Grupa Bluesowa Gramine lub w skrócie Gramine.

Grupa zadebiutowała w marcu 1969 roku, przygotowując widowisko Blusełka. Jeszcze w tym samym roku zdobyła trzy pierwsze nagrody na Ogólnopolskim Przeglądzie Zespołów Muzycznych w Gliwicach. W roku 1970 za Blusełka na Międzynarodowym Festiwalu Kronik Filmowych w Londynie zdobyła I nagrodę, a rok później nagrodę specjalną na warszawskim Old Jazz Meeting. W 1972 roku zdobyła też III nagrodę na tym festiwalu w kategorii zespołów jazzowych. Wiele nagród zdobywali również soliści zespołu – Ewa Bem, Barbara Erie, Bogusław Teper, jak również kompozytor i wokalistka Halina Szemplińska, współzałożycielka grupy.

Grupa dokonała wiele nagrań. Brała też udział w licznych programach telewizyjnych, m.in. w widowiskach muzycznych (Afryka, misterium, kwiaty, Misterium Blues). W 1972 roku zespół wziął udział w Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Jazzowej Jazz Jamboree, gdzie wystąpił ze spektaklem Osiem koni albo czterdziestu ludzi. Uczestniczył też w Międzynarodowym Festiwalu Wokalistów Jazzowych w Lublinie (1970, 1975). Ponadto prowadził własną audycję Rozgłośni
Harcerskiej Polskiego Radia.

Skład zespołu często się zmieniał; należeli do niego m.in.: Anna Błaszczyńska, Zdzisław Cyceń, Eugeniusz Filipowicz, Jacek Jasiński, Paweł Markowski, Jacek Mikuła, Ryszard Rynkowski, Ryszard Sułek, Ewa Strzeszewska, Andrzej Thenard, Cezary Ziółkowski, Hanna Żarnowiec (Surzyn).

link in comments