Grupa Bizony powstała w 1968 roku. W jej skład weszli muzycy zespołu Tajfuny oraz Zbigniew Bizoń (założyciel) i inni muzycy jazzowi. Nazwa zespołu pochodzi od nazwiska założyciela grupy, Zbigniewa Bizonia.
Zespół rozpoczął działalność jako grupa towarzysząca Stanisławowi Guzkowi, czyli Stanowi Borysowi. Zadebiutował w marcu 1968 roku w konkursie Telewizyjna Giełda Piosenki. Otrzymał tam I nagrodę za utwór Lepiej późno niż wcale. Później – mimo krótkiego czasu działalności – z powodzeniem brał udział w licznych festiwalach i konkursach, otrzymał wiele nagród (patrz niżej). Brał także udział w wielu imprezach muzycznych w kraju (m.in. w Warszawie, Gdańsku, na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Sopot '68, w Poznaniu) oraz za granicą (m.in. w Austrii, Czechosłowacji, NRD, RFN, ZSRR). Często występował w telewizji. Był to jednak szczyt osiągnięć zespołu, podobnych nie udało mu się już uzyskać. Z wokalistką jazzową Marianną Wróblewską wystąpił na Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Jazzowej Jazz Jamboree w Warszawie (w r. 1969).
W 1970 roku z zespołem przestał współpracować Stan Borys, rozpoczynając karierę solową. Grupa nawiązała współpracę ze Zdzisławą Sośnicką. Towarzyszyła jej jednak zaledwie kilka miesięcy. Latem 1970 roku zespół został rozwiązany. (wikipedia)
Zespół rozpoczął działalność jako grupa towarzysząca Stanisławowi Guzkowi, czyli Stanowi Borysowi. Zadebiutował w marcu 1968 roku w konkursie Telewizyjna Giełda Piosenki. Otrzymał tam I nagrodę za utwór Lepiej późno niż wcale. Później – mimo krótkiego czasu działalności – z powodzeniem brał udział w licznych festiwalach i konkursach, otrzymał wiele nagród (patrz niżej). Brał także udział w wielu imprezach muzycznych w kraju (m.in. w Warszawie, Gdańsku, na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Sopot '68, w Poznaniu) oraz za granicą (m.in. w Austrii, Czechosłowacji, NRD, RFN, ZSRR). Często występował w telewizji. Był to jednak szczyt osiągnięć zespołu, podobnych nie udało mu się już uzyskać. Z wokalistką jazzową Marianną Wróblewską wystąpił na Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Jazzowej Jazz Jamboree w Warszawie (w r. 1969).
W 1970 roku z zespołem przestał współpracować Stan Borys, rozpoczynając karierę solową. Grupa nawiązała współpracę ze Zdzisławą Sośnicką. Towarzyszyła jej jednak zaledwie kilka miesięcy. Latem 1970 roku zespół został rozwiązany. (wikipedia)
Krzysztof Bańkowski - bass
Zbigniew Bizoń - sax
Wiesław Ejssymont - trumpet
Stanisław Guzek "Stan Borys" - vocal
Bohdan Kandelewicz - guitar
Jerzy Tumidajski - drums
Alibabki - backing vocals
Zbigniew Bizoń - sax
Wiesław Ejssymont - trumpet
Stanisław Guzek "Stan Borys" - vocal
Bohdan Kandelewicz - guitar
Jerzy Tumidajski - drums
Alibabki - backing vocals
Klejnot wokalny. Niepowtarzalny głos, którego najdelikatniejsze niuanse zdradzają przestrzeń gotyckiej katedry, oplatany bogatymi aranżacjami orkiestry w repertuarze, który - choć zalicza się do kanonu muzyki popularnej - zawsze zdradza najwyższe ambicje w zakresie łączenia niekonwencjonalnej muzyki z poetyckim tekstem.
Stan Borys urodził się w 1941 roku i nie byłby dzieckiem swojego pokolenia, gdyby - na drodze do pieśni artystycznej, która wypełnić miała jego twórczość solową - nie zaliczył ostrej szkoły rhythm & bluesa i rock"n"rolla.
Wokalista był filarem kilku zespołów młodego pokolenia, m.in. Blackout i Bizonów. To właśnie z zespołem Bizony wyśpiewał Stan Borys jeden z najbardziej urokliwych przebojów polskiego big-beatu, Spacer dziką plażą. Niezależnie od nagrań formacji wykonywał także nietypowy - bo jasny i optymistyczny - "protest-song", To ziemia. (...)
Już we wczesnych nagraniach, obok fenomenalnych możliwości ekspresyjnych, ujawnił się inny ważny talent Stana Borysa, jakim jest bezbłędne wyczucie poetyckiej frazy wiersza. Nic dziwnego, że w twórczości solowej artysta ten skoncentrował się na wysublimowanych pieśniach artystycznych (ten kierunek zapowiadała pierwsza samodzielna propozycja artysty To ziemia, zaś z nagrań zespołowych, zarejestrowany jeszcze z Bizonami, Wiatr od Klimczoka). Obok znaczących tekstów własnych - wyjątkowy wokalista już na progu kariery dał się poznać jako utalentowany poeta i recytator - Stan Borys sięgnął po wiersze Gałczyńskiego i Broniewskiego, ale przede wszystkim twórców współczesnych: Osieckiej, Stachury oraz malarza, Kazimierza Szemiotha.
Solowa kariera Stana Borysa rozpoczęła się w 1970 roku od nagrania interesującego albumu "Krzyczę przez sen". Wystąpili na nim czołowi polscy instrumentaliści, m.in. Krzysztof Sadowski (organy), Włodzimierz Nahorny i Janusz Muniak (saksofony) i Czesław Bartkowski (perkusja). Ale szczytowym osiągnięciem wokalisty okazała się jego druga płyta, "Szukam przyjaciela" (1974). Znalazły się na niej takie utwory, jak Wypłakałem oczy niebieskie, Poezja czy - piosenka kultowa - Jaskółka uwięziona (m.in. "Bursztynowy Słowik", czyli Pierwsza Nagroda za Interpretację na XIII MFP, Sopot 1973). W dorobku Stana Borysa nie brakowało nagród. Ważniejsze z nich to na pewno "Brązowy Gronostaj" na IX Międzynarodowym Festiwalu Variete w Rennes (1971) oraz dwie nagrody za - pochodzący z tego albumu - utwór Wierzę drzewom, zdobyte na V Olimpiadzie Piosenki w Atenach: II Nagroda dla twórców piosenki i pierwsza dla wokalisty, uznanego za "najlepszego wykonawcę Olimpiady Piosenki".
Stan Borys urodził się w 1941 roku i nie byłby dzieckiem swojego pokolenia, gdyby - na drodze do pieśni artystycznej, która wypełnić miała jego twórczość solową - nie zaliczył ostrej szkoły rhythm & bluesa i rock"n"rolla.
Wokalista był filarem kilku zespołów młodego pokolenia, m.in. Blackout i Bizonów. To właśnie z zespołem Bizony wyśpiewał Stan Borys jeden z najbardziej urokliwych przebojów polskiego big-beatu, Spacer dziką plażą. Niezależnie od nagrań formacji wykonywał także nietypowy - bo jasny i optymistyczny - "protest-song", To ziemia. (...)
Już we wczesnych nagraniach, obok fenomenalnych możliwości ekspresyjnych, ujawnił się inny ważny talent Stana Borysa, jakim jest bezbłędne wyczucie poetyckiej frazy wiersza. Nic dziwnego, że w twórczości solowej artysta ten skoncentrował się na wysublimowanych pieśniach artystycznych (ten kierunek zapowiadała pierwsza samodzielna propozycja artysty To ziemia, zaś z nagrań zespołowych, zarejestrowany jeszcze z Bizonami, Wiatr od Klimczoka). Obok znaczących tekstów własnych - wyjątkowy wokalista już na progu kariery dał się poznać jako utalentowany poeta i recytator - Stan Borys sięgnął po wiersze Gałczyńskiego i Broniewskiego, ale przede wszystkim twórców współczesnych: Osieckiej, Stachury oraz malarza, Kazimierza Szemiotha.
Solowa kariera Stana Borysa rozpoczęła się w 1970 roku od nagrania interesującego albumu "Krzyczę przez sen". Wystąpili na nim czołowi polscy instrumentaliści, m.in. Krzysztof Sadowski (organy), Włodzimierz Nahorny i Janusz Muniak (saksofony) i Czesław Bartkowski (perkusja). Ale szczytowym osiągnięciem wokalisty okazała się jego druga płyta, "Szukam przyjaciela" (1974). Znalazły się na niej takie utwory, jak Wypłakałem oczy niebieskie, Poezja czy - piosenka kultowa - Jaskółka uwięziona (m.in. "Bursztynowy Słowik", czyli Pierwsza Nagroda za Interpretację na XIII MFP, Sopot 1973). W dorobku Stana Borysa nie brakowało nagród. Ważniejsze z nich to na pewno "Brązowy Gronostaj" na IX Międzynarodowym Festiwalu Variete w Rennes (1971) oraz dwie nagrody za - pochodzący z tego albumu - utwór Wierzę drzewom, zdobyte na V Olimpiadzie Piosenki w Atenach: II Nagroda dla twórców piosenki i pierwsza dla wokalisty, uznanego za "najlepszego wykonawcę Olimpiady Piosenki".
Stan Borys wyjechał z Polski w 1975 roku i zamieszkał w Stanach Zjednoczonych. Zanim się to stało wziął udział w realizacji rock-opery "Naga", ambitnego projektu zespołu Niebiesko Czarni (fragmentem tego dzieła jest piosenka Ogród pełen róż), nagrał piosenki do filmu "Uciec jak najbliżej" (m.in. Zostaw mi jeden dzień) i wykonał w duecie z Marylą Rodowicz ich wspólny hit Dziś prawdziwych Cyganów już nie ma, wystąpił w musicalu "Srebrne dzwony" oraz w oratorium beatowym "To pejzaż mojej ziemi" Marka Sewena, twórcy wspaniałej muzyki do utworu Wierzę drzewom. Jednym z ostatnich polskich przebojów Stana Borysa była "rozliczeniowa" pieśń Chcę przy tym być, nagrana z grupą Koman Band (...) (Daniel Wyszogrodzki)
"One of the most unique voices in Poland"
Stan Borys is a music legend in Poland where his songs have become classics. He has been honored as a singer and a performer at musical festivals throughout the world including: France, Belgium, Ireland, Greece and Poland.
In Athens at the Olimpiade of Songs (with 40 countries participating) he was awarded with 3 Gold Medals for a song and a Gold Record as a "Best Interpreter" of the whole Olimpiade. Several of his songs have become #1 hits on the charts. He recorded 11 albums, appeared in thousands of concerts, TV shows, rock-operas, theatrical productions and films. Recently - he received tremendous acclaim for his performance in "Les Misérables " as the unforgettable Jean Valjean. He was performing in Blackstone Theatre in Chicago in a play by Bertolt Brecht "The Goodwoman of Setzuan" directed by Joseph Slowik.
Stan Borys has lived and performed in the United States for over 25 years. During his years in Chicago and Toronto he was the subject of numerous articles and musical reviews by the local press. Music critics continuously emphasized the outstanding level of his performance and artistic achievement. During one of his most recent performance in his homeland Poland where he returned to perform after many years one of the music critics wrote: "concerts like this are rare these days" "He was one of the most unique voices in Poland then, and still is now after all these years. He is one of the most powerful voices in contemporary music."
In Athens at the Olimpiade of Songs (with 40 countries participating) he was awarded with 3 Gold Medals for a song and a Gold Record as a "Best Interpreter" of the whole Olimpiade. Several of his songs have become #1 hits on the charts. He recorded 11 albums, appeared in thousands of concerts, TV shows, rock-operas, theatrical productions and films. Recently - he received tremendous acclaim for his performance in "Les Misérables " as the unforgettable Jean Valjean. He was performing in Blackstone Theatre in Chicago in a play by Bertolt Brecht "The Goodwoman of Setzuan" directed by Joseph Slowik.
Stan Borys has lived and performed in the United States for over 25 years. During his years in Chicago and Toronto he was the subject of numerous articles and musical reviews by the local press. Music critics continuously emphasized the outstanding level of his performance and artistic achievement. During one of his most recent performance in his homeland Poland where he returned to perform after many years one of the music critics wrote: "concerts like this are rare these days" "He was one of the most unique voices in Poland then, and still is now after all these years. He is one of the most powerful voices in contemporary music."
Found on batzbat
link in comments
link
OdpowiedzUsuńA płytę "Piszę pamiętnik artysty" ktoś posiada?Bezowoconie szukam :(
OdpowiedzUsuń